Κροκόδειλοι στη Πάφο, καρχαρίες στη Λεμεσό, φίνες στη Λάρνακα και δεινόσαυροι στον Πρωταρά…
Κάθε χρόνο, κάθε χρόνο, κάθε χρόνο τα ίδια. Τι είναι αυτό το μαζοχιστικό που μας πιάνει κάθε που μπαίνει μια νέα τουριστική σεζον, ούτε οι καλύτεροι ψυχίατροι στο κόσμο δεν θα μπορέσουν να εξηγήσουν.
Το τελευταίο οχηρό της Κυπριακής οικονομίας που παρέμεινε και δεν κατέρρευσε είναι αυτό του τουρισμού. Ίσως η μοναδική σταθερή πηγή εισοδημάτων. Δεν έχουμε να προσφέρουμε ιδιαίτερα αρχαιολογικά μνημεία ή και μουσεία εφάμιλλα άλλων χωρών (Ελλάδα, Αίγυπτος, Παρίσι κλπ), ούτε και φημιζόμαστε για την παροχή ιδιαίτερων τουριστικών “attractions”. Διαθέτουμε ήλιο και θάλασσα. Δηλαδή αυτά τα οποία μας έδωσε ο Θεός και τίποτε άλλο. Άστε που με τα διαχρονικά μας λάθη και παραλείψεις τα θέσαμε και αυτά σε κίνδυνο.
Ενώ λοιπόν η Κυπριακή Οικονομία κρέμεται από τον Τουρισμό, εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε να βγάλουμε τα μάτια μας από μόνοι μας. Αντί να προωθούμε εκείνες, τις όποιες ομορφιές, που υπάρχουν στον τόπο μας, κάθε που πλησιάζει η καλοκαιρινή περίοδος, μας πιάνει μια τάση κανιβαλισμού και ισοπέδωσης.
Βρέθηκαν 1-2 φίδια στην περιοχή της Λάρνακας και να σου ηχηροί τίτλοι στα ΜΜΕ για αυτά τα φίδια. Λες και φίδια δεν υπάρχουν ανα το παγκόσμιο. Σε λίγο θα νομίζουμε ότι γέμισε η Κύπρος φίδια και θα αρχίσουμε δεήσεις στην Αγία Ελένη να μας φέρει γάτους για να τα εξαλείψουν.
Στη Λεμεσό, βρήκαν στο πέλαγο ένα σκυλόψαρο και τα ΜΜΕ λίγο έλειψε να γράψουν ότι βρήκαν αγέλη με λευκούς καρχαρίες. «Τρόμος» έγραψε ένας τίτλος «Σαγόνια του Καρχαρία» έγραψε άλλος. Καλά ρε άνθρωποι μου, είμαστε σοβαροί σε αυτό το τόπο; Τι περιμένατε να υπάρχει στο πέλαγο; Γοργόνες με φτερά; Αντί να μας πιάσει το γέλιο που «ολόκληρος καρχαρίας» πιάστηκε με μια μπετονιά και ούτε καν αντέδρασε, άρα ακίνδυνος και οι άνθρωποι που τον έπιασαν γελούσαν, εμείς αμέσως σπείραμε τον πανικό.
Στην Αμμόχωστο κάποιος δηλητηριάστηκε γιατί έφαγε λαγόψαρο ή πως το λένε, δεν έχει σημασία. Αμέσως έγραψαν για δηλητηριώδη ψάρια που κυκλοφορούν. Καλά ρε άνθρωποι μου, σας είπε κανένας να το φάτε; Πείραξαν αυτά τα ψάρια κάποιο κολυμβητή; Σε λίγο θα κολυμπούμε και θα νομίζουμε ότι στις θάλασσες μας υπάρχουν και πιράνχας.
Είναι αστείο να πιστεύει κάποιος ότι θα αγαπήσουν άλλοι το τόπο μας όταν εμείς οι ίδιοι δεν τον αγαπούμε και δεν τον φροντίζουμε. Κάθε χρόνο τα ίδια. Σε λίγο θα βγουν οι επίσημες ανακοινώσεις του ΚΟΤ πόσα πάει το φραπέ στις παραλίες, πόσα πάει το νερό, το χάμπουργκερ, η παττίχα, το λεμόνι και το κατούρημα στις δημόσιες τουαλέτες. «Ακριβό μου φραπέ» θα βγάλει ο άλλος πάλι τίτλο. «Τσουχτερές τιμές», «Δραματική κατάσταση στην Αγία Νάπα», «Πανικός στη Πάφο» κλπ
Δεν υπάρχουν λάθη στο τουρισμό μας; Πάρα πολλά. Αναλογιστήκαμε όμως ποτέ μας, εάν η τόση πολλή δημοσιοποίηση βελτιώνει τον τουρισμό; Έννοια μας δυστυχώς είναι όπου πάμε να βγάζουμε φωτογραφίες τις αποδείξεις για να τις αναρτούμε περήφανα στο facebook, θεωρώντας ότι κάνουμε κατόρθωμα. Άστε που στη πλειοψηφία τους αυτές οι αποδείξεις δεν είναι και τόσο γνήσιες, αφού το κάνουμε από κακεντρέχεια παρά από διάθεση βελτίωσης του τουρισμού μας.
Αν δεν αγαπήσουμε τις θάλασσές μας, τον τουρισμό μας, τον τόπο μας, κανένας άλλος δεν θα τον αγαπήσει και κανένας δεν θα θέλει να μας επισκεφθεί. Στο βωμό μερικών κλικ, στο βωμό των επισκέψεων και του ειδησεογραφικού κανιβαλισμού, τρώμε τα ίδια τα παιδιά μας, τον τόπο μας.
Κάποιοι έγραψαν ποιήματα για τον τόπο μας τα οποία μελοποιήθηκαν. Αντί αυτών των ασμάτων, εμείς μοιρολογούμε… Στο περιγιάλι το κρυφό έγραψε ο Σεφέρης… το έγραψε όπως λέγεται για τη παραλία “Κόννος” στον Πρωταρά…αυτά να υμνήσουμε, για αυτά να τραγουδήσουμε και ας μην μοιρολογούμε.
«Πάνω στην άμμο τη ξανθή…γράψαμε το όνομά της…» μιας χώρας που δεινοπάθησε μα στέκεται στα πόδια της…μιας πατρίδας που μοιράστηκε μα ακόμα αναπνέει και είναι ζωντανή. Χρυσών αμμουδιών που το κύμα τραγουδά ακόμα ελπιδοφόρα τραγούδια. Μιας υπέροχης Κύπρου που οι παραλίες της συγκαταλέγονται στις καλύτερες στο κόσμο. Μιας ελπίδας που εάν δεν αγκαλιάσουμε και εάν δεν πιστέψουμε σε αυτήν, θα χαθούμε στο σκότος της απελπισίας.
Διογένης
Πηγή: apokalipsi.com
