Υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και στην παρουσία αρκετών αστυνομικών, πραγματοποιήθηκε στην Λεωφόρο Αθηνών στην Λάρνακα αντικατοχική πορεία η οποία κατέληξε στην εξέδρα των Φοινικουδων.
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με πορεία η οποία άρχισε από την αστυνομική διεύθυνση Λάρνακας στην αρχή της παραλίας των Φοινικούδων.
Η Επαρχιακή Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών (ΕΣΕΜ) Λάρνακας, με πλειοψηφία της ΜΑΚΙ και ΕΦΕΝ, διαφοροποίησε τη στάση της από τις συλλογικές αποφάσεις της Παγκυπριας Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών (ΠΣΕΜ), και πραγματοποίησε εκδήλωση έξω από το αποφασισμένο πλαίσιο.
Οι μαθητές και μαθήτριες τόσο στην πορεία όσο και στην εξέδρα των φοινικούδων ήταν χωρισμένοι στα δυο.
Στην αρχή της πορείας ήταν μαθητές οι οποίοι κρατούσαν μόνο κυπριακές σημαίες και πανό στα οποία αναγράφονταν συνθήματα όπως «Ανεξαρτησία – Λευτεριά – Δημοκρατία», «Έξω ο Αττίλας από την Κύπρο», «Τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια». Φώναζαν συνθήματα η Κύπρος ανήκει στον λαό της.
Στο τέλος της πορείας ήταν μαθητές και μαθήτριες οι οποίοι κρατούσαν μόνο ελληνικές σημαίες και πανό στα οποία αναγράφονταν συνθήματα όπως «Το ψευδοκράτος σας η μισή μας πατρίδα», και «Τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια». Φώναζαν συνθήματα η Κύπρος είναι ελληνική και τραγουδούσαν το τραγούδι Χώμα που περπάτησα γη που νοσταλγώ.
Η Χριστίνα Θεοδώρου Γραμματέας της Επαρχιακής Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Λάρνακας στην ομιλία της ανέφερε πως «Βρισκόμαστε όλες και όλοι εδώ, για άλλη μια χρονιά, μακριά από τα αγαπημένα μας χωριά και πόλεις, ως υπερασπιστές της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας η οποία εδώ και σχεδόν 50 χρόνια καταπατάται από την Τουρκία που κατέχει παράνομα το 37 % του τόπου μας, αλλά και ως υποστηρικτές της θέσης αρχής ότι στα εθνικά θέματα, πρέπει να πορευόμαστε με ενότητα, σύμπνοια και ομοψυχία στο εσωτερικό της χώρας».
Σημείωσε πως «Βρισκόμαστε εδώ για να καταδικάσουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας την τουρκική εισβολή του 1974 και την μετέπειτα παράνομη αποσχιστική ενέργεια της Τουρκίας και της Τουρκοκυπριακής πλευράς, για ανακήρυξη του ψευδοκράτους στις 15 Νοεμβρίου του 1983. Μια ενέργεια που έχει καταδικαστεί από τα Ηνωμένα Έθνη ενώ καμιά χώρα εκτός από την Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει αυτή την παράνομη οντότητα».
Τόνισε πως «eίμαστε εδώ για να φωνάξουμε ότι το ψευδοκράτος δεν νομιμοποιείται από καμιά διάταξη του διεθνούς δικαίου και σε κανένα άρθρο του Συντάγματος μας. Είμαστε εδώ για να ενώσουμε τη φωνή μας ότι δεν ξεχνάμε τα κατεχόμενα εδάφη μας που οι πρόγονοί μας εμπότισαν με κόπους και ιδρώτα».
Υπογράμμισε πως «η σημερινή μέρα είναι ακόμα μια ημέρα που μας υπενθυμίζει τις προκλήσεις και τα δύσκολα χρόνια που έζησε ο λαός μας. Πρέπει λοιπόν να σταθούμε με περίσκεψη απέναντι στην κρισιμότητα των στιγμών και να καταστήσουμε σαφές ότι ο χρόνος δεν μπορεί να παγιώσει την παρανομία και το βίαια επιβαλλόμενο καθεστώς. Ότι η Κυπριακή Δημοκρατία και ο διεθνής παράγοντας δεν θα αποδεχθούν ποτέ το απαράδεχτο αφήγημα της Τουρκίας, η οποία επιχειρεί να προωθήσει τη λύση δύο κρατών. Ένα διχαστικό αφήγημα που καταδεικνύει την απροθυμία της Τουρκίας για εξεύρεση μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης στο κυπριακό πρόβλημα».
Σημείωσε πως «ως Νεολαία αυτού του τόπου έχουμε απόλυτη συνείδηση του ιστορικού μας χρέους, το οποίο ορίζεται από την ευθύνη να απαλλάξουμε την πατρίδα μας από την υφιστάμενη κατάσταση, η οποία παραβιάζει κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θέτει διαρκώς σε κίνδυνο την ασφάλεια, την ευημερία και τις προοπτικές του τόπου μας».
Ανέφερε πως «οι δικές μας προσπάθειες, πρέπει να είναι αδιάκοπες, με επιδίωξη τη δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου και των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Μια λύση που θα οδηγεί στη δημιουργία ενός πραγματικά ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους, απαλλαγμένο από εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα, απαλλαγμένο από την παρουσία ξένων στρατευμάτων».
Τόνισε πως «αποτελεί καθήκον μας ως Νεολαία αυτού του τόπου, να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια κανονική πατρίδα. Μια Κύπρο ενωμένη και ευημερούσα, γι’ αυτό παρά τις δυσκολίες, δεν πρέπει να πάψουμε ποτέ να διεκδικούμε την ελευθερία μας και την εξέλιξη της χώρας μας σε ένα φυσιολογικό κράτος».
Η αντικατοχική εκδήλωση από τους μαθητές και μαθήτριες που κρατούσαν ελληνικές σημαίες ολοκληρώθηκε με τον Εθνικό Ύμνο ενώ κατά την αποχώρηση τους από τον χώρο της εξέδρας ακούστηκαν και υβριστικά συνθήματα.
Κάποιοι μαθητές και μαθήτριες δεν επέλεξαν να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις καταδίκης του ψευδοκράτους.
