Λίγο πριν τις Εντελώς Αληθινές Διακοπές μου

Έκλεισα την πόρτα, φόρεσα τη ζώνη και ξεκίνησα. Μηχανικά πάτησα το κουμπί του ραδιοφώνου. “Όλα σε θυμίζουν” θυμήθηκε ο επίσης αγουροξυπνημένος παραγωγός, θυμίζοντάς μου να μην ξανακούσω αυτό το τραγούδι πρωί και μάλιστα Δευτέρας. Η Ελένη έχει δίκιο. Ποτέ μην ακούς Αλεξίου πριν πας στη δουλειά. Ή μετά τη δουλειά. Ή γενικά όταν είσαι κάπως. Δαγκώνει. Κι εγώ το άκουσα μισή ώρα πριν φτάσω στο γραφείο, πράγμα που έκανε την παραγωγικότητά μου – λέμε τώρα – να πάει περίπατο για άλλη μια φορά. Αυτό βέβαια που δεν ξέρεις ποτέ με την Αλεξίου, είναι πού ακριβώς θα σε χτυπήσει. Άλλους τους χτυπά στα ερωτικά, άλλους στα επαγγελματικά, ε εμένα αυτό που πόναγε περισσότερο ήταν πολύ πιο σοβαρό. Οξεία διακοποστέρηση. Και ακριβώς εκεί ήταν που με τσάκισε.

“Όλα σε θυμίζουν” καλοκαιράκι μου, “όλα σε θυμίζουν” ξεγνοιασιά μου. Αν το σκεφτείς, πάνε ήδη δυο γεμάτα καλοκαίρια ημιανθυποδιακοπών ή όπως τέλος πάντων, θα ονόμαζες τα εξωτικά ταξίδια στο Δασούδι ή το στριμωξίδι στην Αγία Νάπα μετά πρωινού, προσεκτικής βουτιάς τριών δευτερολέπτων ανάμεσα σε εξωγήινους με μάσκες και απαραιτήτως μετά, δεύτερο στριμωξίδι για σούσι και άλλα εξωτικά, μπας και ρίξεις λίγη διακοποστάχτη στα μάτια της στερημένης σου ψυχής. Αλλά δεν.

Όλα σε θυμίζουν απέραντό μου πράσινο! Ανοίγω λογιστικά φύλλα στην οθόνη και τα μάτια μου πλέον βλέπουν πυκνή ζούγκλα να καλύπτει τη ζούγκλα από τα νούμερα και τους ισολογισμούς. Βλέπω βουνά, ορυζώνες, πολύχρωμες σαλάτες και αρωματικά φρούτα. Το μυαλό μου αρνείται να με ακολουθήσει. Ο κύριος Α, ο νέος αυστηρός προϊστάμενος όμως ακολουθεί με τα μάτια του κάθε κίνησή μου και καταλήγω ότι μάλλον αυτός είναι χειρότερος από την Αλεξίου.

Γι’ αυτό τα συμφωνήσαμε όλοι. Φέτος, οι διακοπές μας δεν θα λέγονται διακοπές αν δεν μπούμε απαραίτητα σε αεροπλάνο, αν δεν περιστοιχιζόμαστε από εντελώς πρασινογάλαζες θάλασσες και μάλιστα με μυρωδιά καρύδας. Από τότε ζούμε για τις νέες εξερευνήσεις, τα νέα χρώματα, τα αρώματα, τις καινούργιες γεύσεις.

Ανοίγω τα μάτια και προσπαθώ να εντοπίσω εκείνα ακριβώς τα παράξενα υλικά της Ταϊλάνδης που καταφέρνουν να με ταξιδέψουν τόσο μακριά. Η Ελένη δίπλα μου γαρνίρει το Pad Thai με φυστίκια και η Ξένια κόβει τα μάνγκο για το παγωτό με γάλα καρύδας.

Αυτό το μάθημα μαγειρικής στη Lidl Food Academy είναι η πιο ωραία ιδέα που είχε η παρέα μου για ίσως, το πιο δημιουργικό πρωινό Σαββάτου εδώ και καιρό! Γύρω μας πολύχρωμα μπαχαρικά, συνταγές που δεν έχουμε ξαναδοκιμάσει, ευφάνταστα πιάτα αλλά και όμορφες ιστορίες για την Ταϊλάνδη που μας εξιστορεί ο υπέροχος σεφ Κωνσταντίνος Πετεβίνος. Όχι, δεν είχα ιδέα πως δεν έχουν καθόλου φούρνους και δεν ψήνουν εκεί, αλλά και πόσα πολλά και διαφορετικά μπαχαρικά έχει το πράσινο, το κόκκινο και το κίτρινο κάρι, ενώ δεν είχα δοκιμάσει ποτέ ρύζι Jasmin. Το λάτρεψα!

Βάζω τη μύτη μου πάνω από το αχνιστό κοτόπουλο και το πράσινο κάρυ κάνει την προσμονή μου για διακοπές, πιο υποφερτή. Πιο υποσχόμενη. Ο Ηλίας με αγκαλιάζει με ένα μεγάλο πιάτο noodles ρυζιού που στόλισε με φύτρες φασολιού για να ανεβάσει story και αμέσως μετά, στρώνουμε παρέα το δικό μας πολύχρωμο τραπέζι, ακριβώς στο κέντρο της Lidl Food Academy.

Ένα εξωτικό πρωινό Σαββάτου, ένα διαφορετικό μάθημα μαγειρικής από τον εξαιρετικό σεφ Κωνσταντίνο Πετεβίνο, μια μαγική ματιά στα καλύτερα της Ταϊλάνδης, στο κέντρο της Λευκωσίας. Μια απόδραση που η παρέα μου είχε τόσο ανάγκη.

Το ταξίδι στις συνταγές της Ταϊλάνδης ήταν μια πραγματική εμπειρία ζωής και μια ωραία και πολύ νόστιμη ματιά σε όσα πρόκειται να ζήσουμε σε λίγους μήνες.

Αυτή λοιπόν, είναι η πρόβα μας. Μια καλή γεύση ξεγνοιασιάς, δημιουργίας και εκπληκτικών γεύσεων που σε ταξιδεύουν όσο μακριά χρειάζεσαι. Αυτή είναι η πρόβα μας για τις πρώτες Αληθινές Διακοπές. Ευχαριστούμε Lidl Food Academy. Ταϊλάνδη, ήδη σε γευόμαστε!