Με λαμπρότητα γιορτάστηκε σήμερα στη Λάρνακα και την επαρχία η 1η Απριλίου (φώτο)
Ειρήνη Αντωνίου
Η Λάρνακα τίμησε πανηγυρικά την εθνική επέτειο της 1ης Απριλίου 55 – 59. Στις επτά το πρωί πραγματοποιήθηκε έπαρση της σημαίας στην Πλατεία Αγάλματος της Ελευθερίας από τον Δήμαρχο Λάρνακας κ. Ανδρέα Βύρα και τον Έπαρχο Λάρνακας Οδυσσέα Χατζηστεφάνου στην παρουσία των Αρχών της πόλης.
Στις δέκα τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Λαζάρου πανηγυρική δοξολογία χοροστατούντος του Μητροπολίτη Κιτίου κ. κ. Νεκτάριου.
Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος κ. Μάριος Πελεκάνος.
Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο Άγαλμα της Ελευθερίας και παρέλαση στις Λεωφόρους Γρηγόρη Αυξεντίου και Λεωφόρο Αθηνών.
ΣΤΗΝ ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ
Στον Δήμο Αραδίππου η πανηγυρική δοξολογία εψάλει στις 09.30 στον Ιερό Ναό Αποστόλου Λουκά και τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Διευθυντής Εμπορίου και Βιομηχανίας της Υπηρεσίας Βιομηχανίας και Τεχνολογίας κ. Χρίστος Φωτιάδης.
Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση στους τάφους των ηρώων. Γύρω στις δέκα έγινε η καθιερωμένη παρέλαση.
ΣΤΗΝ ΑΘΗΕΝΟΥ
Επιμνημόσυνη δέηση στους τάφους των ηρώων στο Κοιμητήριο Αθηένου και κατάθεση στεφάνων, πραγματοποιήθηκε μετά την πανηγυρική δοξολογία που τελέστηκε στις δέκα το πρωί στην εκκλησία Παναγίας Χρυσελεούσας, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Τριμυθούντος Βαρνάβα.
ΣΤΗΝ ΞΥΛΟΤΥΜΒΟΥ
Στην Ξυλοτύμβου η Εθνική Επέτειος της 1η Απριλίου γιορτάστηκε με πανηγυρική δοξολογία και στη συνέχεια ακολούθησε τρισάγιο και παρέλαση στους δρόμους της κοινότητας.
Τον πανηγυρικό της ημέρας χαιρέτησε ο Βουλευτής Λάρνακας Σωτήρης Ιωάννου. Όπως είπε ο Βουλευτής Λάρνακας “67 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που οι Κύπριοι υπό το λάβαρο της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών – ΕΟΚΑ, τη διοίκηση του Στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή και του Αρχιεπίσκοπου Μακάριου και πάνω από όλα τη βοήθεια του Θεού μπήκαν σε ένα αγώνα που παρόμοιος του δεν έχει υπάρξει στα χρονικά του Κυπριακού Ελληνισμού, διεκδικώντας Ελευθερία, Αυτοδιάθεση και Ένωση. Φάρος τους οι ήρωες της Επανάστασης του 1821.
Το αίτημα για Αυτοδιάθεση και Ένωση δεν ήταν νέο. Η παραχώρηση της Κύπρου στην κυριαρχία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας αναζωογόνησε το αίτημα των Κυπρίων για ενσωμάτωση στον υπόλοιπο εθνικό κορμό.
Τα Οκτωβριανά του 1931 και η συμμετοχή χιλιάδων Κυπρίων στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων, εντάσσονται στις απόπειρες να πειστεί η Βρετανική Αυτοκρατορία. Αποκορύφωμα της όλης προσπάθειας, το Ενωτικό Δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950. Το 95,7% των Κυπρίων, δηλαδή πάνω από 200.000 άτομα, υπέγραψαν τους τόμους που μεταφέρθηκαν σε Αθήνα, Ηνωμένες Πολιτείες και Μεγάλη Βρετανία.
Μετά το Βρετανικό ΟΥΔΕΠΟΤΕ, ένας εν αποστρατεία αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, ο Γεώργιος Γρίβας συνέλαβε την ιδέα για απαρχή ένοπλης δράσης με σκοπό την πρόκληση καίριων πληγμάτων στους Βρετανούς, ώστε να τους οδηγήσει στην αποχώρηση και την παραχώρηση του δικαιώματος της Κύπρου για Ένωση.
Γύρω του κατάφερε να συντάξει τον ανθό της Ελληνικής Νεολαίας της Κύπρου. Παιδιά θρησκευόμενα, με πίστη στο Χριστό και αγάπη για την Ελλάδα. Γρηγόρης Αυξεντίου, Κυριάκος Μάτσης, Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Μιχαλάκης Παρίδης, Πετράκης Κυπριανού, Μιχαήλ Γιωργάλλας είναι μόνο μερικά από τα ονόματα αυτών που το αίμα τους σαν ποτάμι κύλησε στις ρωγμές της Ιστορίας και έγραψε με χρυσά ανεξίτηλα γράμματα στην αιωνιότητα την λέξη Ελληνισμός και Κύπρος.
Μαζί τους, οι άγνωστοι στρατιώτες του Έθνους που τους συνεπήρε ο πόθος για Λευτεριά. Παιδιά και έφηβοι, μαθητές και μαθήτριες, δάσκαλοι και καθηγητές, κληρικοί και λαϊκοί, αγρότες και οικοκυρές. Κάθε ένας από αυτούς εκτέλεσε με συνέπεια το χρέος του προς την Πατρίδα.
Ήταν Πρώτη Απριλίου του 1955 της ΕΟΚΑ η αρχή. Οι πρώτες εκρήξεις βομβών σε όλο το νησί, έφεραν μαζί τους τον αέρα της Ελευθερίας και του Ξεσηκωμού. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην ομάδα κρούσης της Ξυλοτύμπου που συμμετείχε στην απόπειρα δολιοφθοράς των βρετανικών εγκαταστάσεων στη Δεκέλεια. Καθοδηγητής της ομάδας ο Γρηγόρης Αυξεντίου και στον ίδιο χώρο είχαμε τον πρώτο νεκρό του αγώνα, το Μόδεστο Παντελή που σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία.
Στα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν τα παλληκάρια της ΕΟΚΑ έγραψαν χρυσές σελίδες ένδοξης ιστορίας.
Ήταν η θρυλική μάχη στα Σπήλια που ο Αυξεντίου οδήγησε τον έμπειρο βρετανικό στρατό στον αλληλοσκοτωμό, διασώζοντας τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ και την ίδια την Οργάνωση.
Ήταν οι ογκωδέστατες διαδηλώσεις της Ελληνικής Νεολαίας που στάθηκαν και αυτοί με το δικό τους τρόπο στον πλευρό των ανταρτών, με αντιπερισπασμούς, μεταφορά επιστολών και όπλων αλλά και με ενέδρες.
Ήταν οι ιστορικές απαντήσεις του Κυριάκου Μάτση. Πρώτα στον Άγγλο κυβερνήτη με τη φράση «Ου περί χρημάτων τον Αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής» φανερώνοντας το αληθινό πνεύμα της ΕΟΚΑ. Και λίγους μήνες αργότερα στο κρησφύγετό του, περικυκλωμένος, φωνάζοντας στους Βρετανούς που τον καλούσαν να παραδοθεί «Αν βγω θα βγω πυροβολώντας».
Ήταν οι ήρωες του Αχυρώνα του Λιοπετριού, που αναβίωσαν το Χάνι της Γραβιάς και έπεσαν νεκροί, όταν δεν είχαν πλέον άλλα πολεμοφόδια.
Ήταν ο έφηβος ποιητής, Ευαγόρας Παλληκαρίδης που πήρε μια ανηφοριά για να οδηγηθεί στη Λευτεριά. Μαζί με άλλα 8 παλληκάρια οδηγήθηκε στην αγχόνη και γίνεται πλέον σύμβολο αγωνιστικότητας και αυτοθυσίας με τη φράση «Είναι ωραίο να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα.»
Ήταν τέλος, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, που για δέκα ώρες πολεμούσε υπέρτερες βρετανικές δυνάμεις στα βουνά του Μαχαιρά, απαντώντας τους «Μολών Λαβέ» αποδεικνύοντας το ηθικό πλεονέκτημα του Ελληνισμού της Κύπρου και το δίκαιο του αγώνα.
Η κοινότητα της Ξυλοτύμπου δήλωσε και στα τέσσερα χρόνια του επικού αγώνα, παρούσα. Η δράση της καθ΄όλη τη διάρκεια του αγώνα ήταν αρκετή και αξιόλογη. Έστησε ενέδρες , κτύπησε αυτοκίνητα του εχθρού με χειροβομβίδες, τοποθέτησε νάρκες στον κύριο δρόμο για ανατίναξη διερχομένων οχημάτων των Άγγλων, προέβη σε δολιοφθορές στο σύστημα υδρεύσεως αγγλικών εγκαταστάσεων κ.α.
Είκοσι ένας κάτοικοι της κοινότητας διετέλεσαν πολιτικοί κρατούμενοι στα κρατητήρια Κοκκινοτριμηθιάς και Πύλας και αρκετοί από αυτούς υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Κανένας, όμως, δεν αποκάλυψε μυστικά της οργάνωσης.
Μαζί τους στην πρώτη γραμμή και οι γυναίκες. Η ίδρυση της ΟΧΕΝ νέων και νεανίδων το 1954 άναψε τη φλόγα του Αγώνα στην Κοινότητα και τα επόμενα χρόνια ενέπνευσε τις γυναίκες της Ξυλοτύμπου με τους αγώνες της Παθητικής Αντίστασης, της διανομής φυλλαδίων, της μεταφοράς αλληλογραφίας, τις διαδηλώσεις και της φιλοξενίας καταζητουμένων.
Aνατρέχουμε λοιπόν σήμερα, στις ενδοξότερες σελίδες της συγχρονης ιστορίας μας. Ακούμε ξανά το εγερτήριο σάλπισμα του θρυλικού Διγενή. Ανατρέχουμε στο πρώτο φυλλάδιο της ΕΟΚΑ. Αποτέλεσμα δεν ήταν εν τέλει ο προαιώνιος πόθος αλλά η ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ενός Κράτους που σήμερα αποτελεί την τελευταία ασπίδα προστασίας του Κυπριακού Ελληνισμού απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα και κατοχή, από το 1974.
48 χρόνια μετά οφείλουμε να μένουμε πιστοί σε όλα αυτά που μας δίδαξε ο Αγώνας: «Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία».
Ο Κυπριακός Ελληνισμός όλα αυτά τα χρόνια απέδειξε πως επιθυμεί την απελευθέρωσης των κατεχόμενων μας εδαφών, μακριά από πρόνοιες που νομιμοποιούν την παρουσία της Τουρκίας στο νησί και διατηρούν τη στρατιωτικής της δύναμη.
Δεν επιθυμούμε τίποτα λιγότερο από τα δικαιώματα που απολαμβάνει ο κάθε Ευρωπαίος πολίτης και από όλα όσα επιβάλλει η ελληνική μας ιστορία και οι θυσίες των προγόνων μας.
Έχω την βαθιά πεποίθηση ότι τέτοιες ημέρες δεν ευνοούν την πολιτικολογία. Η σημερινή ημέρα είναι για να τιμήσουμε τον ενδοξότερο αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού.
Κλείνω, με όλα όσα μας δίδαξε ο εθνικός ποιητής και αποτελούν φάρο και οδηγό για όλους μας. «Χρωστάμε σε όσους ήλθαν, πέρασαν, θα έλθουν, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί.». ίσως όμως να μην υπάρχουν αγέννητοι για να μας δικάσουν. Θα υπάρχουν όμως νεκροί, ήρωες. Και αυτοί θα είναι αμείλικτοι κριτές.
Πιο σκληρός όμως κριτής θα είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Απέναντι σε αυτόν ας σταθούμε όλοι αυτή την ημέρα και ας αναλογιστούμε τις δικές μας μικρές ευθύνες μπροστά στη μεγάλη υπόθεση της Πατρίδας μας.
Κάποιοι έγιναν ολοκαύτωμα ή οδηγήθηκαν στην αγχόνη. Εμείς ας κάνουμε το ελάχιστο και να κρατήσουμε τη φλόγα του Ελληνισμού αναμμένη στο νησί”.
