Πολλές και εύλογες είναι οι απορίες όλων μας, τις τελευταίες βδομάδες βλέποντας τη μετάλλαξη Όμικρον να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της. Η τελευταία μετάλλαξη πλήττει τόσο τα μη εμβολιασμένα άτομα όσο και αυτούς που εμβολιάστηκαν.
Οι συζητήσεις μοιραία οδηγούνται στο επίπεδο της «ανοσίας της αγέλης» ενός ορισμού που πρωτοείδαμε περίπου πέρσι τέτοιο καιρό. Τα δεδομένα που έχουμε από τη μετάλλαξη Όμικρον είναι ενθαρρυντικά από την άποψη ότι δεν οδηγούν κόσμο στα νοσοκομεία και δεν δημιουργούν μέχρι στιγμής κλυδωνισμούς στο σύστημα Υγείας.
Γιατί κολλούν τόσοι εμβολιασμένοι
Η κόπωση και η ψυχολογική πίεση που ασκεί σε όλους μας η πανδημία και οι περιορισμοί της φέρνουν πολλές φορές συγκρουσιακά ερωτήματα στο προσκήνιο.
Για παράδειγμα γιατί εμβολιάστηκα, ενώ γίνεται τόση συζήτηση για το εμβόλιο, αφού πάλι θα κολλήσω, διερωτώνται πολλοί. Η απάντηση είναι απλή σύμφωνα με τον Λούις Μάνσκι, ερευνητή ιών στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα των ΗΠΑ. «Οι άνθρωποι μπορεί λανθασμένα να πιστεύουν ότι τα εμβόλια κατά της Covid-19 μπλοκάρουν εντελώς τη μόλυνση, όμως η αλήθεια είναι ότι έχουν σχεδιαστεί κυρίως για την πρόληψη σοβαρών ασθενειών».
Η συγκεκριμένη παραλλαγή είναι πιο πιθανό να μολύνει τους ανθρώπους, ακόμα κι αν δεν τους κάνει να νοσούν βαριά, και η έκρηξή της συνέπεσε με την περίοδο των εορτών σε πολλά μέρη του πλανήτη.
Μιλώντας στο SigmaLive για το θέμα ο δρ.Πέτρος Καραγιάννης είπε πως μολύνονται αρκετοί εμβολιασμένοι λόγω του ότι τα αντισώματα που παράγονται δεν είναι αρκετά, ειδικά αν έχει παρέλθει καιρός από τότε που ολοκλήρωσε κάποιος το στάδιο των δυο δόσεων του εμβολίου. Είναι γι’ αυτό που λέμε, είπε ο δρ.Καραγιάννης, ότι οι ενισχυτικές δόσεις πρέπει να γίνονται.
Κληθείς να απαντήσει για το πότε κάποιος μπορεί να νιώθει «πιο θωρακισμένος», μετά και από την 3η δόση, είπε πως θα πρέπει να παρέλθει ένα διάστημα των 10 με 15 ημερών τουλάχιστον από τη μέρα που έκανε την 3η δόση.
«Οι εμβολιασμοί αποτρέπουν βαριές νοσηλείες και διασωληνώσεις», είπε ο δρ.Καραγιάννης συμπληρώνοντας πως από τα μέχρι στιγμής δεδομένα της Όμικρον στην Κύπρο μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι δεν επιβαρύνει το σύστημα Υγείας.
Γιατί δεν είναι και τόσο καλή ιδέα να κολλήσουμε όλοι
Ανάλυση του news247.gr λέει ότι ίσως να μην είναι και τόσο καλή ιδέα να κολλήσουμε όλοι την Όμικρον και «να τελειώνουμε». Το αίσθημα αυτό ίσως να κυριεύει πολλούς ειδικά αυτές τις μέρες των Γιορτών που πολλοί τις πέρασαν μόνοι ή σε καραντίνα. Η ψυχολογία είναι σημαντικός παράγοντας στην όλη διαχείριση της κατάστασης που λέγεται πανδημία.
Ο δρ.Καραγιάννης ερωτηθείς για το θέμα αυτό είπε στο SigmaLive πως ίσως να μην είναι και τόσο καλή ιδέα αφού κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι η επόμενη μέρα. Αν δηλαδή θα δημιουργηθούν μετά απ’ αυτό νέες μεταλλάξεις του ιού ίσως και πιο επικίνδυνες απ’ αυτές που γνωρίζουμε μέχρι τώρα. «Δεν θα διατηρηθεί αυτό που κάποιοι λένε ανοσία της αγέλης διότι σταδιακά πάλι θα πέφτουν τα αντισώματα», σημείωσε.
Αυτό που επισημαίνει ακόμη το news247.gr είναι πως στην ουσία όλος ο πλανήτης νιώθει πάνω κάτω το ίδιο. εξάντληση, μια ελαφρά απελπισία αλλά και μια βεβαιότητα ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη μόλυνση. Εξ ου και θέλουμε να «παραδοθούμε».
Αρχικά φοβηθήκαμε -τρομοκρατηθήκαμε-, μετά νιώσαμε θλιμμένοι και πολύ αγχωμένοι, δεν μπορούσαμε να συγκεντρωθούμε εύκολα, ευχόμασταν να βγουν τα εμβόλια, βγήκαν, οι περισσότεροι τα έκαναν, την πανδημία όμως, δεν τη ξεφορτωθήκαμε, προέκυψαν δυσκολίες στον ύπνο (το φαινόμενο ονομάστηκε coronasomnia) και το αίσθημα πως είμαστε ‘άδειοι’ και ότι όλα είναι στάσιμα. Οι επιστήμονες το ονόμασαν lashing (μαρασμό). Για την ιστορία, νονός ήταν ο κοινωνιολόγος Corey Keyes.
Όπως γράφουν οι New York Times, στο ξέσπασμα της πανδημίας, το σύστημα ανίχνευσης απειλών που υπάρχει στον εγκέφαλο μας (αμυγδαλή) δούλευε υπερωρίες. Όταν άρχισαν να προκύπτουν τρόποι προστασίας (πχ η χρήση μάσκας) μειώσαμε το επίπεδο του τρόμου μπροστά στην απειλή, αναπτύσσοντας ρουτίνες.
Οι μήνες όμως, περνούσαν και ουσιαστικά δεν άλλαζε κάτι. Και έτσι πέσαμε σε μαρασμό. Αισθανθήκαμε απελπισμένοι, πως δεν έχει μείνει άλλη ενέργεια μέσα μας και ανάξιοι. Όλο αυτό ονομάστηκε lashing (έλλειψη ευεξίας) και τοποθετήθηκε μεταξύ της καλής ψυχικής υγείας και της κατάθλιψης.
Όπως έλεγε και πριν από ακριβώς 1 χρόνο η η δρ. Ίλια Θεοτοκά, κλινική ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια στο Αιγινήτειο νοσοκομείο της Αθήνας, η ενίσχυση των ανθρωπίνων σχέσεων, η ικανότητα να μπορούμε να μιλάμε και να μοιραζόμαστε τα συναισθήματά μας, η προσπάθεια να κρατάμε τους δικούς μας ανθρώπους κοντά μας, παίζει καθοριστικό ρόλο στην άμβλυνση της ανησυχίας, στην ανακούφιση από δυσάρεστες σκέψεις και αγωνίες και στην ικανοποίηση που μπορούμε να πάρουμε από τη ζωή ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις. Γιατί, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ζωή αξίζει και αξίζει να την διεκδικούμε ακόμα και στις δύσκολες στιγμές.
Απαιτείται λοιπόν και επιβάλλεται να περάσουμε στην “ επόμενη ημέρα”, όπου η αισιοδοξία, η πίστη στον εαυτό και η άντληση υπομονής από πηγές προσωπικής μας τροφοδότησης είναι προαπαιτούμενα».
