Κύπρος: «O Άγιος είναι εδώ, περπατά μαζί μου μέσα στο σπίτι»- Ένα τεράστιο θαύμα του Αγίου Εφραίμ

Ένα ΤΕΡΆΣΤΙΟ θαύμα του Αγίου Εφραίμ διηγειται η κυρία Χαρούλα στην επιστολή της που έγραψε στην γερόντισσα και ηγουμένη της Μονής του Αγίου Εφραίμ στην Νέα Μάκρη, γερόντισσα Μακαρία.

Η κυρία Χαρούλα με παρακάλεσε να μεταφέρω την επιστολή στην γερόντισσα όταν θα βρίσκομαι στην Νέα Μάκρη αλλά και να μοιραστώ με όλους εσάς αυτούσιο το θαύμα που έζησε με τον γιο της μετά από ένα πολύ σοβαρό τροχαίο που είχε με ελάχιστες ελπίδες ζωής.

Διαβάστε το θαύμα όπως ακριβώς μας το μεταφέρει η ίδια και με την κοινοποίηση σας κάντε το να φτάσει παντού.

“Σεβαστή Ηγουμένη την ευχή σας.

Τον Άγιο τον γνωρίσαμε το 2007 μετά από θαύμα που έκανε στον γιο μου. Συγκεκριμένα στις 7/9/2007 ημέρα Παρασκευή και παραμονή του γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο γιος μου μόλις 18 χρονών είχε τροχαίο με μηχανή.

Το πόρισμα, βαριά κρανιογκεφαλική κάκωση με επισκληριδιο αιμάτωμα στον εγκέφαλο και αρκετές θλάσεις.

Μετά από πολύωρο χειρουργείο, οι γιατροί δεν μας έδωσαν και πολλές ελπίδες. Σε εμάς τους γονείς είπαν ότι μέρος του εγκεφάλου είναι πολτοποιημένο και στον αδερφό μου είπαν να ετοιμαστούμε για δωρεάν οργάνων.

Εγώ σαν μάνα από την πρώτη στιγμή εναπόθεσα τις ελπίδες μου και τις προσευχές μου στον Θεό και την Παναγία.

Κυριακή πρωί με πήρε τηλέφωνο ο μεγάλος μου γιος και μου είπε ότι στον ύπνο του είδε ένα ψηλό μοναχό γύρω στα 42-45 με μαύρα ράσα και σκουφάκι καλόγηρου στο κεφάλι. Στα χέρια του κρατούσε μια μπάλα φωτιά που κατέβαινε μέχρι κάτω στα πόδια του και γύριζε ξανά πίσω.

Καταλάβαμε όλοι ότι κάποιος Άγιος θα ήτανε να δεν ξέρανε ποιος. Αργότερα, γύρω στο μεσημέρι της ίδιας μέρας, ήρθαν στο νοσοκομείο δύο φίλες του παιδιού μου και φέρανε λαδακι να τον σταυρώσουν. Φέρανε και μια εικονιτσα και ένα βιβλιαράκι. Όταν τους είπε για το όνειρο του γιου μου, μου είπαν πως είναι ο Άγιος Εφραίμ και πως αυτές προσεύχονταν όλο το βράδυ στον Άγιο. Εμείς πρώτη φορά ακούγαμε για τον Άγιο Εφραίμ.

Από εκείνη τη στιγμή σταυρωσα το παιδί και επικαλομουνα τον Άγιο. Και δοξασμένο το όνομα του δεν μου το αρνήθηκε. Αμαρτωλή εγώ, ΑΓΙΟΣ αυτός. Ποιος θα νικούσε;

Την Τρίτη 11/9 και ενώ διάβαζα το βιβλιαράκι του Αγίου, εμφανίστηκε μια ευσεβείς κυρία (γνωστή μου) λέγοντας μου “Μην με παρεξηγησετε μα μου εμπιστεύτηκαν τα ιερά λείψανα του Αγίου Εφραίμ να σταυρώσω το παιδί”. Αυτό κιαν ήταν θαύμα. Από εκείνη τη στιγμή ήμουνα σίγουρη ότι το παιδί μου θα ζήσει.

Στις 13/9 ημέρα Πέμπτη και παραμονή του Τιμίου Σταυρού αλλά και της ημέρας που γεννήθηκε ο Άγιος Εφραίμ, εγώ ήμουνα σε αγρυπνία στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων έξω από το νοσοκομείο Λευκωσίας. Με παίρνει ο μεγάλος μου γιος και μου λέει πως διαβάζει την παράκληση του Αγίου και ευωδιάζει το δωμάτιο του. Κλείνουμε το τηλέφωνό και σε 3-4 λεπτά με παίρνει και πάλι. Αυτή τη φορά δυσκολευόταν να μιλήσει. Κάπως τρομαγμένος μου λέει “Μαμά ο Άγιος ειναι εδώ. Περπατά μαζί μου μέσα στο σπίτι. Ακούω και νιώθω τα βήματα του”.

Την επόμενη μέρα 14/9 δηλαδή ως εκ θαύματος ξύπνησε το παιδί μου και βγήκε μάλιστα και από την εντατική.

Μεταφέρθηκε στο νευροχειρουργικό τμήμα. Τότε άρχισε να μας ρωτά που είναι οι φίλοι του που τόσες μέρες στεκοντουσαν στα πόδια του κρεβατιού του. Μας περιέγραψε μια κοπέλλα ντυμένη στα άσπρα και έναν ψηλόν άντρα.

Το παιδί πήρε εξιτήριο στις 19/9/2007 δηλαδή σε 13 μέρες.

Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου μας!
Δοξασμένο το όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου!
Δοξασμένο το όνομα του Αγίου Εφραίμ!

Υ.Γ. Ξέρω πως αυτό έπρεπε να το κάνω εδώ και χρόνια μα ας με συγχωρέσει ο καλός και συμπονετικός μας Άγιος.

Σας χαιρετώ με αγάπη Χριστού