Η εικόνα του δεν μοιάζει καθόλου με το άτομο που απεικονίζεται στις φωτογραφίες που μου έστειλε. Ο Άγγελος Σίκκης βρέθηκε δύο φορές κοντά στον θάνατο, όμως η θέλησή του για ζωή νίκησε τα όσα δύσκολα βρέθηκαν στο δρόμο του από την ηλικία των 18.
Θυμάται τα πάντα με σειρά. Ημερομηνίες, χρονολογίες και ώρες… Ένα ημερολόγιο για τ΄όσα έζησε πριν και μετά τη μεταμόσχευση, που του έδωσε την ευκαιρία να ζει και πάλι τα όσα είχε στερηθεί για μήνες μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου. Η πιο δύσκολή του στιγμή, η ανακοίνωση από το γιατρό του στο Λονδίνο, ότι του είχαν μείνει τρεις μήνες ζωής.
Ο Άγγελος επτά χρόνια μετά την μεταμόσχευση συκωτιού, μιλά στο SigmaLive για την πρώτη μέρα που βρέθηκε αντιμέτωπος με τα σοβαρά προβλήματα υγείας και τις μεγάλες αλλαγές στη ζωή του, από το 2009 μέχρι και σήμερα.
Η πρώτη επέμβαση και το πάθος για τη φωτογραφία
Η τροφική δηλητηρίαση έμελλε ν΄ είναι η αρχή της περιπέτειας της υγείας του. «Όταν είχα πάθει δηλητηρίαση στα 18 μου ανακάλυψα ότι είχα οξεία παγκρεατίτιδα. Οι γιατροί στην Κύπρο με παρέπεμψαν σ΄ ιατρικό κέντρο της Γερμανίας και εκεί διαγνώστηκα με σκληρυντική χολαγκίτιδα και μου έδωσαν ιατρική συνταγή. Ζητήσαμε δεύτερη γνώμη και ο γιατρός με διέγνωσε με πετρώματα στο συκώτι».
Έτσι στις 12 Αυγούστου 2009 ο Άγγελος προχώρησε στην πρώτη του επέμβαση.
«Σταμάτησα τις σπουδές μου για δύο χρόνια γιατί δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω».
Όταν η δύσκολη περίοδος έφτασε στο τέλος της ο Άγγελος κατάφερε να ολοκληρώσεις τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας αλλά δεν ξέχασε το πάθος του, τη φωτογραφία. Ήταν εκεί που πήρε την μεγάλη απόφαση να βρεθεί στην Φλορεντία της Ιταλίας για να σπουδάσει φωτογραφία.
«Στην Ιταλία περνούσα πάρα πολύ όμορφα. Μ΄ έκανε να ξεχνιέμαι απ΄ όλα αυτά που πέρασα. Μαζί με αυτά ξεχνούσα να παίρνω και την φαρμακευτική μου αγωγή. Με είχε παρασύρει η καλή ζωή. Ζούσα ένα όνειρο».
«Με βρήκε η μητέρα μου σε μια λίμνη αίματος»
Το 2013 η επιστροφή στην πατρίδα για τις διακοπές των Χριστουγέννων τον έφερε πολύ κοντά στον θάνατο. Η παραμονή Χριστουγέννων του 2013 είναι η μέρα που δεν ξέχασε κανείς από την οικογένειά του.
«Δημιουργήθηκαν κάποιοι κιρσοί στον οισοφάγο μου. Όταν έφτασα Κύπρο άρχισα να αιμορραγώ εσωτερικά και δεν είχα καταλάβει τίποτα. Την παραμονή των Χριστουγέννων η κοιλιά μου έγινε πέτρα και ένιωθα δυσφορία. Θεώρησα ότι ήταν από την κούραση. Είχαμε βγει έξω οικογενειακώς θυμάμαι… Άρχισα να μην αισθάνομαι καλά και επέστρεψα στο σπίτι. Μ΄είχε πάρει ο ύπνος και τα ξημερώματα ξύπνησα γιατί ένιωθα αναγούλα. Έκανα εμετό ασταμάτητα για τουλάχιστον 20 λεπτά και έβγαζα αίμα».
Για καλή του τύχη ξύπνησε η μητέρα του και τον βρήκε σε μια λίμνη αίματος. Όταν ενημερώθηκε η γιατρός του όλα ήταν έτοιμα για να προβεί άμεσα σε χειρουργείο και στις απαραίτητες εξετάσεις. «Ήταν η πρώτη φορά που έφτασα κοντά στον θάνατο», μου λέει.
Η μόνη λύση πλέον για τον Άγγελο, ήταν η μεταμόσχευση.
Του έδιναν τρεις μήνες ζωής…
Τον Σεπτέμβριο του 2014, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια, καταφέρνει να επιστρέψει στο νοσοκομείο του Λονδίνου και να μπει στη λίστα για μεταμόσχευση.
Όλα άρχισαν να μετρούν αντίστροφα όταν η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε ξανά. Ο Άγγελος έπεσε σε κώμα για τρεις ώρες.
«Δεν μπορούσα να κινηθώ, ούτε να μιλήσω. Άκουγα τι γινόταν γύρω μου αλλά δεν μπορούσα να αντιδράσω. Το πιο δύσκολο κομμάτι, ήταν όταν άκουσα τον γιατρό να λέει στη μητέρα μου «δεν θα βρεις ζωντανό το γιό σου μέχρι το πρωί. Του έμειναν λίγες ώρες ζωής», περιγράφει.
«Η αδελφή μου ενημέρωσε φίλους και συγγενείς στην Κύπρο. Ο πατέρας μου ήρθε στην Αγγλία. Προσπαθούσαν να ετοιμάσουν μέχρι και την κηδεία μου».
Όταν επανήλθε ο Άγγελος διακομίσθηκε στο νοσοκομείο όπου θα γινόταν η μεταμόσχευση. Οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι είχε τρεις μήνες ζωής. Ήταν εκείνη η ίδια μέρα που πέρασε ένα βράδυ μεταξύ ζωής και θανάτου. Ένιωθε, όπως περιγράφει ο ίδιος, ότι πέθαινε αλλά έγινε το θαύμα…
«Ενημερώθηκαν όλοι στην Κύπρο. Άρχισαν να έρχονται φίλοι για επίσκεψη. Ήταν λες και με αποχαιρετούσαν. Οι βδομάδες περνούσαν και ο οργανισμός μου εξαντλήθηκε. Στις 2 Δεκεμβρίου του 2014 στις 3:00 τα ξημερώματα έκλεισα τα μάτια μου να κοιμηθώ και ένιωθα σιγά-σιγα ότι έφευγα από τη ζωή. Ένιωθα ένα γλυκό αεράκι και ένιωθα τους κτύπους της καρδιάς μου να επιβραδύνονται».
Η παρουσία των νοσοκόμων τον επανέφερε στην πραγματικότητα. Του ανακοίνωσαν ότι βρέθηκε δότης.
«Έγινε ένα θαύμα. Η μεταμόσχευσή μου διήρκησε 11,5 ώρες. Μετά το τέλος του χειρουργείου παρέμεινα στην εντατική και η κατάσταση μου βελτιωνόταν συνεχώς. Μέχρι που έφτασε η ώρα της επιστροφής μου στην Κύπρο».
Όταν άνοιξε η πόρτα του νοσοκομείου…
Ο Άγγελος πέρασε δύσκολα αλλά αγναντεύει και πάλι τη ζωή γεμάτος όνειρα, θετικότητα, ευγένεια και ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη.
«Το πιο ωραίο συναίσθημα ήταν μόλις άνοιξαν οι πόρτες του νοσοκομείου και ένιωσα τον παγωμένο αέρα του Λονδίνου στο πρόσωπό μου. Ήταν λες και γεννήθηκα εκείνη την ώρα. Κλείσαμε εισιτήρια για Κύπρο στις 8 Φεβρουαρίου του 2015. Φίλοι και συγγενείς με περίμεναν στο αεροδρόμιο αλλά και στο σπίτι».
Σήμερα ο Άγγελος, κατάφερε να κάνει το πάθος του επάγγελμα, εργάζεται ως φωτογράφος και είναι μέλος του Συνδέσμου Ασθενών ‘Ήπατος και Φίλων Κύπρου «Προμηθέας». Παρακαταθήκη για τα όσα έζησε, το βιβλίο του με τίτλο «Το ημερολόγιο ενός αγγέλου».
Η περιπέτεια της υγείας του, έδωσε στον Άγγελο δυνατά μηνύματα ζωής όπως λέει και ο ίδιος: «αντιλαμβάνεσαι ότι τα πιο μικρά πράγματα είναι και τα πιο σημαντικά. Καταλαβαίνεις πόσο πολύτιμη είναι ζωή με τα πάνω της και τα κάτω της αλλά πρέπει να είσαι ευγνώμον με όσα έχεις. Μπορεί να ακούγονται κλισέ αλλά έτσι είναι».
Φέτος και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων, την 1η Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί έκθεση φωτογραφίας. Εκεί, μεταμοσχευμένα άτομα θα παραθέσουν προσωπικές τους φωτογραφίες από πριν και μετά την μεταμόσχευσή τους, δίνοντας το μήνυμα της δεύτερης ευκαιρίας για ζωή.
Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί από τρία μέλη της Συμμαχίας. Τον Σύνδεσμο Ασθενών Ήπατος και Φίλων Κύπρου «Προμηθέας», τον Σύνδεσμο Αμυλοείδωσης Κύπρου και Παιδιά με Ηπατικές Παθήσεις-Γιώργος Ψαράς Round Table, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Παλιά Αγορά» στην Παλουριώτισσα 1-5 Νοεμβρίου.
Πηγή: SigmaLive
