Πάμπος για Ανόρθωση, Νέα Σαλαμίνα Εθνική και άλλα!

Στην ιστοσελίδα eltopia.com παραχώρησε συνέντευξη ο Πάμπος Χριστοδούλου. Ο έμπειρος προπονητής μίλησε για την μέχρι τώρα πορεία του και για τις ομάδες που κοούτσαρε.

Διαβάστε πιο κάτω τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης:

• – Κόουτς, αρχίζουμε με τον φάκελο “Εθνική ομάδα”. Διαβάσαμε κάποια στιγμή, ότι το όνομά σας έπαιξε εκ νέου για την τεχνική ηγεσία. Τι ακριβώς συνέβη;

“Είναι κάτι, που έχει τελειώσει, οπότε θεωρώ ότι δεν είναι σωστό να ασχοληθούμε περαιτέρω. Διάβασα κι εγώ τα δημοσιεύματα, αλλά, ως προπονητής δεν δέχθηκα επίσημη κρούση από την Ομοσπονδία”.

• – Πιστεύετε, ότι μπορεί να κάνει το… βήμα παραπάνω;

“Τα τελευταία χρόνια δεν είναι και στα καλύτερά της, αλλά με τα τελευταία αποτελέσματα, με τον κ. Κωστένογλου, κι αν υπάρχει συνέχεια, μπορεί να κάνει βήματα για παραπάνω.

Δεν μπορείς να το πεις με βεβαιότητα, αλλά η μεγάλη διαφορά είναι πλέον ότι οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές έχουν μεγάλη συμμετοχή στις ομάδες τους, είτε αγωνιζόμενοι στην Κύπρο, είτε αγωνιζόμενοι σε ομάδες του εξωτερικού. Αυτό είναι καλό, γιατί έχουν διάρκεια και είναι επίσης σε ετοιμότητα”.

• – Ο τελευταίος σας σταθμός ήταν η Ν. Σαλαμίνα. Τι δεν πήγε καλά; Τι σας έμεινε στο τέλος;

“Πήγα, γιατί πίστευα στο πρότζεκτ. Οι άνθρωποί της αγαπούν την ομάδα. Συν τοις άλλοις, ο κόσμος διψούσε για επιτυχίες. Στόχος μας ήταν να παίξουμε καλό ποδόσφαιρο και να μπούμε στην εξάδα, αλλά και να διεκδικήσουμε την έξοδο μας στην Ευρώπη, μέσω Κυπέλλου. Οταν πήγα, είχαν φύγει ήδη πολλοί ποδοσφαιριστές από τον βασικό κορμό είτε με μεταγραφή, είτε ως ελεύθεροι. Ετσι, αποφασίσαμε να χτίσουμε την ομάδα από την αρχή. Ολα πήγαιναν καλά, παρ’ ότι είχαμε ρόστερ με 18-20 νέους ποδοσφαιριστές. Στο ποδόσφαιρο χρειάζεται και η ομοιογένεια. Πάνω που είχε αρχίσει να ‘δένει’ η ομάδα, δυστυχώς, μας χτύπησε ο κορωνοϊός.

Η ομάδα είχε τα φόντα να υλοποιήσει τους στόχους της, αλλά από τη στιγμή, που όλη η ομάδα βρέθηκε στην καραντίνα, ακόμη κι εγώ, όπως και το υπόλοιπο stuff μας πήγε πολύ πίσω. Ηταν και διαφορετικό τότε το πρωτόκολλο. Οταν μία ομάδα μένει για 20-25 μέρες, χωρίς προπονήσεις, τι να κάνεις; Μετά την καραντίνα, η ομάδα ήθελε ξανά προετοιμασία. Μείναμε πίσω από φυσική κατάσταση. Ωστόσο, δεν υπήρχε χρόνος. Με την επιστροφή, κληθήκαμε να δώσουμε πέντε παιχνίδια σε 15 μέρες μέσα.

Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να τα καταφέρεις. Εύχομαι να μην περάσει καμία άλλη ομάδα τα όσα περάσαμε εμείς αυτό το διάστημα. Επίσης, εύχομαι ειλικρινά, να παραμείνει η ομάδα στην κατηγορία. Της αξίζει…”.

• – Εχετε περάσει από αρκετές ομάδες και μάλιστα μεγάλες. Πώς θα χαρακτηρίζατε το πέρασμά σας; Ηταν μοναδικές οι στιγμές στην ΑΕΛ Λεμεσού;

“Η πρώτη περίοδος στην ΑΕΛ ήταν ομολογουμένως κάτι φανταστικό. Ξέρετε, είναι ορισμένες φορές, που κάποιες καταστάσεις ή στιγμές δεν μπορείς να τις διηγηθείς με λόγια. Με 26 νέους ποδοσφαιριστές στο ρόστερ κατορθώσαμε και κατακτήσαμε το Πρωτάθλημα μετά από 44 ολόκληρα χρόνια. Αυτό από μόνο του είναι τεράστιο επίτευγμα. Ταυτόχρονα, παλέψαμε για να μπούμε στους ομίλους του Champions League, ενώ η ομάδα έλαβε μέρος και στους ομίλους του Europa League”.

•  – Ηταν η καλύτερη στιγμή στην προπονητική σας καριέρα;

“Ζήσαμε ένα παραμύθι. Για 44 μέρες στην πόλη γινόταν ένα… πάρτι. Ο κόσμος είναι ένθερμος με την ΑΕΛ. Υπάρχουν φανατικοί οπαδοί, οπότε εύλογα μπορεί να καταλάβει κανείς τη σημασία της κατάκτησης ενός τέτοιου τίτλου.

Οχι μόνο για μένα, αλλά για όλα τα παιδιά, κι όλους τους ανθρώπους, από τον πρώτο ως και τον τελευταίο, οι οποίοι έλαβαν μέρος σ’ εκείνο το ‘οικοδόμημα’. Ναι, ήταν η καλύτερη στιγμή στην προπονητική μου καριέρα”.

• – Με την Ανόρθωση, πώς ήταν η κατάσταση;

“Πήγα σε μία δύσκολη χρονικά στιγμή. Η ομάδα κινδύνευε να μη βγει στην Ευρώπη, οπότε θα ήταν τεράστιο πλήγμα. Κι όμως, καταφέραμε να διεκδικήσουμε το Πρωτάθλημα από τον ΑΠΟΕΛ. Βγήκαμε 2οι και υλοποιήσαμε τουλάχιστον τον αρχικό στόχο, που ήταν η έξοδος στην Ευρώπη. Το σημαντικό είναι, πώς, πετύχαμε αυτό που θέλαμε με την έλευσή μας στον σύλλογο”.

• – Στην Ομόνοια;

“Ηταν επίσης δύσκολη στιγμή και περίοδος για τον σύλλογο. Περνούσε δύσκολα από οικονομικής άποψης. Υπήρχαν προβλήματα οικονομικά, αλλά παρ’ όλα αυτά προσπαθήσαμε με χαμηλό μπάτζετ να κοιτάμε ψηλά. Ξεκινήσαμε καλά, αλλά είχαμε 1-2 σοβαρούς τραυματισμούς, ειδικά στη θέση του τερματοφύλακα, οι οποίοι μας πήγαν πίσω.

Προσπαθήσαμε να κάνουμε ότι καλύτερο, παρά τα προβλήματα, τα οποία ήταν κυρίως οικονομικά και μας τραβούσαν πίσω. Και οι υπόλοιποι προπονητές, μετά από εμένα, αντιμετώπισαν τα ίδια θέματα, τα ίδια προβλήματα. Ο κόσμος πίστεψε τότε. Υπήρχε ενότητα. Αλλωστε, υπήρχε πολύς κόσμος στα φιλικά, ακόμη και στις προπονήσεις.

Πλέον, όπως βλέπετε, ο σύλλογος έχει λύσει τα εξωγηπεδικά του προβλήματα, γι’ αυτό και τα δύο τελευταία χρόνια, με τον κ. Παπασταύρου, μπορεί να βλέπει ψηλά και να διεκδικεί τίτλους. Ειδικά, φέτος…”.

• – Στην Εθνική ομάδα; Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα; Τι σας άφησε αυτή η εμπειρία;

“Ανέλαβα κάτω από δύσκολες συνθήκες. Κρατάω αναμφίβολα το γεγονός ότι οι ποδοσφαιριστές ήθελαν να έρχονται και να αγωνίζονται. Να είναι ετοιμοπόλεμοι. Επίσης, υπήρχε θέληση και πάθος. Ημασταν και σε δύσκολο όμιλο. Με Βοσνία, Βέλγιο Ουαλία, αλλά και Ισραήλ. Είχα πει, άλλωστε, πριν από τον όμιλο ότι η πρόκριση για τη 2η-3η θέση θα παιχθεί στα τελευταία παιχνίδια. Ετσι και έγινε.

Από εκεί και πέρα, για μένα, ήταν μεγάλο επίτευγμα η προσέλευση του κόσμου. Δεν έβρισκες εισιτήριο στα εντός έδρας παιχνίδια, ενώ και στα εκτός υπήρξε μεγάλη ζήτηση και τεράστιο ενδιαφέρον. Μας πίστεψε ο κόσμος, κι αυτό σίγουρα μπορεί από μόνο του να θεωρηθεί μία νίκη. Κάναμε καλή δουλειά, κι αυτό είχε αντίκρισμα. Ηταν μία απάντηση και μία ικανοποίηση”.

• – Εχετε μετανιώσει για κάτι; Θα αλλάζατε κάτι στο παρελθόν, αν μπορούσατε;

“Αν ήμουν με την εμπειρία, την οποία έχω πλέον και συζητούσαμε για 10 χρόνια πριν, ίσως να άλλαζα κάτι. Αποφάσεις, επιλογές. Είχα προτάσεις και από το εξωτερικό, αλλά έμεινα στην Κύπρο. Είχα φτάσει κοντά, τόσο όταν ήμουν στην Εθνική, όσο και όταν ήμουν στην ΑΕΛ. Πίστευα πολύ, όμως, σε αυτό που κάναμε τότε και γι’ αυτό έμεινα. Συμβαίνουν αυτά όμως στη ζωή. Η ζωή συνεχίζεται. Εξάλλου, για κάποιο λόγο γίνονται όλα”.

• – Πώς αντιμετωπίζετε την κριτική;

“Είναι κομμάτι της ζωής, αλλά και της δουλειάς. Διαφορετικά βλέπω τα πράγματα τώρα, απ’ ότι τα έβλεπα πριν 10 χρόνια. Είμαι άνθρωπος, ο οποίος δεν του αρέσει να μιλά πολύ.

Μου αρέσει να μιλώ με έργα. Δεν παρακολουθώ τι λέγεται και γράφεται. Ο καθένας έχει βεβαίως το σκεπτικό του, τον ‘φακό του’ για ένα παιχνίδι. Αν μπεις σε αυτή τη διαδικασία και καθίσεις να αναλωθείς στο τι λέει και γράφει ο καθένας, πιστεύω θα χάσεις πολύτιμο χρόνο από τη δουλειά σου. Προέχει πρωτίστως η δουλειά”.

• – Ποια ιστορία δεν θα ξεχάσετε; Ποια θέλετε να μεταφέρετε;

“Δεν θα ξεχάσω ποτέ το παιχνίδι με την ΑΕΛ στο Τσίρειο, κόντρα στην Ανόρθωση, όταν επικρατήσαμε με 1-0 και κατακτήσαμε το Πρωτάθλημα, όταν οι οπαδοί μας έκοβαν και το τελευταίο κομμάτι γρασίδι από το γήπεδο. Θα μου μείνει σίγουρα αξέχαστη αυτή η στιγμή.

Είναι ομολογουμένως στιγμές, που δεν μπορείς να τις σβήσεις από τη μνήμη σου. Είδα μικρούς και μεγάλους να κλαίνε από χαρά. Είδα ανθρώπους, μπροστά μας, μεγάλους σε ηλικία να μας λένε, ότι αφού μπορέσαμε και ζήσαμε αυτό το μεγάλο επίτευγμα, δεν έχουμε πια λόγο για να ζούμε. Είναι στιγμές, που σε κάνουν να ανατριχιάζεις. Είναι τόσα πολλά. Σε όλες τις ομάδες, υπάρχει πάντα και κάτι συγκινητικό, κάτι δυνατό. Για παράδειγμα, με την Εθνική, δεν θα ξεχάσω το διπλό με 2-1 στο Ισραήλ, όταν τους κερδίσαμε μπροστά σε 70.000 κόσμο και τους κόψαμε το εισιτήριο για τα play off ενόψει EURO. Τους στερήσαμε την πρόκριση, κι όμως όλο το γήπεδο μας χειροκροτούσε για τη δίκαιη νίκη μας”.