Ο εγκλεισμός, η ανάγκη να δεις αγαπημένα πρόσωπα και άλλα τόσα που άλλαξαν την καθημερινότητά μας από την πανδημία, τα παλεύουμε με σκέψεις -όχι μόνο εμείς-αλλά και παιδιά. Παιδιά όπως ο Γιώργος και η Άννα. Δύο παιδιά που η ζωή μπορεί να τους έφερε δυσκολίες αλλά η αγάπη των γονιών και των φίλων τους ξεπερνά τα πάντα. Ακόμη και τις αλλαγές που έφερε η πανδημία δίνωντας ένα δυνατό μήνυμα σε όσους φωνάζουν για τα μέτρα.
Ο Γιώργος, σχεδόν έξι ετών. Η Άννα σχεδόν 11. Δύο παιδιά με προβλήματα όρασης.
Οι γονείς τους μιλάνε στο SigmaLive, για την καθημερινότητά τους, τι άλλαξε στις συνήθειές τους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
«Τον ενοχλεί που δεν μπορεί να πάει στην Σχολή Τυφλών. Κάποιες φορές θυμώνει όταν καταλαβαίνει πως δεν μπορούμε να πάμε όπως παλιά βόλτα». Η κα. Λάουρα Παίση, μητέρα του 5μιση ετών Γιώργου από τη Λεμεσό, βλέπει πως λόγω της φυσικής παρουσίας μαθητών που επιτράπηκε στα νηπιαγωγεία, η καθημερινότητά του δεν έχει αλλάξει όπως στο πρώτο lockdown.
Αυτό που ενοχλεί τον Γιώργο περισσότερο είναι που δεν μπορεί να πάει στους φίλους του στη Λευκωσία, από την Σχολή Τυφλών. «Λόγω των νέων αποφάσεων ο Γιώργος δεν μπορεί να πηγαίνει στην Σχολή, αυτή τη μία φορά την εβδομάδα όπως συνήθιζε να κάνει. Πιο πολύ του λείπουν οι φίλοι από την Σχολή, αφού έχει φίλους και στη Λεμεσό αλλά και στη Λευκωσία. Τα μέτρα, του απαγόρευσαν την αγαπημένη του δραστηριότητα. Το κολύμπι».
Μάλιστα, η μητέρα του μικρού Γιώργου εκμυστηρεύτηκε πως, κάποιες φορές ο Γιώργος θυμώνει που δεν μπορεί να πάει βόλτα όπως συνήθιζε με την οικογένειά του τα Σαββατοκύριακα.
Η μικρή Άννα από την Πάφο, μεγαλύτερη σε ηλικία από τον Γιώργο, έχει πολύ διαφορετικό πρόγραμμα. Τι περισσότερες ώρες της ημέρας τις περνάει μπροστά από το tablet. Όχι , γιατί το απαιτεί μόνο η τηλεκπαίδευση, αλλά γιατί η Άννα είναι εκ φύσεως πολυτάλαντη, δραστήρια και έχει, όπως μας είπε η μητέρα της, Γιώτα Χαραλάμπους, καλλιτεχνική φλέβα.
«Τα μαθήματά της, αλλά και τα ενδιαφέροντά της βρίσκονται όλα πλέον μέσα στο tablet. Τις περισσότερες ώρες τις περνάει με αυτό στο χέρι που κάποιες φορές κάνει δύσκολο, το να της το απομακρύνουμε», είπε η μητέρα της, με τον πατέρα της Άννας να συμπληρώνει πως, «αυτό που είναι δύσκολο για την ίδια κάποιες φορές είναι ο χρόνος των σχολικών ωρών. Στο σχολείο είχε πάντα τη δασκάλα της κοντά της να την βοηθάει. Τώρα πίσω από την οθόνη, δεν μπορεί να είναι σίγουρη για το πότε δυσκολεύεται η Άννα γιατί δεν έχουν άμεση επαφή».
Σε αντίθεση με την εξ αποστάσεως εκπαίδευσης που γίνεται για το σχολείο, οι προσωπικές δραστηριότητες της Άννας όπως η μουσική, γίνονται μόνο με την διδάσκουσά της. ‘Ετσι της δίνεται η απαραίτητη προσοχή και βοήθεια.
Ρώτησα την Άννα πως νιώθει αυτές τις ημέρες του εγκλεισμού και φώναξε από το ακουστικό «βαριέμαι», και γέλασε.
«Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει αλλάξει η ψυχολογία της . Βλέπει τους φίλους της στη γειτονιά ,τον παππού της και φαίνεται πως της αρκεί. Σίγουρα όμως νιώθει, κάποιες φορές, ότι της λείπουν οι φίλοι της», είπε η μητέρα της.
Τα παράπονα
Οι μητέρες και των δύο παιδιών, στάθηκαν στο ζήτημα της Σχολής Τυφλών. Όπως εξήγησε η κα Λάουρα είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να πηγαίνουν, αυτή την μια μέρα που δικαιούνται στη Λευκωσία για τα ειδικά προγράμματα που παρακολουθούν εκεί.
«Θα μπορούσε να υπάρξει ένα μεταφορικό μέσο για τα παιδιά από τις άλλες επαρχίες για να πηγαίνουν στη Σχολή Τυφλών. Είτε για εκείνη την ημέρα είτε και για περισσότερες ημέρες», είπε η κα. Λάουρα. Από την άλλη, η κα Γιώτα θεωρεί πως θα μπορούσε να διευθετηθεί διαφορετικά η απόσταση. Όπως για παράδειγμα, διδάσκοντες της Σχολής να έρχονται για μια ημέρα στη Λεμεσό για να μπορούν να παρακολουθούν τα παιδιά από τις επαρχίες Πάφου και Λεμεσού και να μην χρειάζεται να μεταβαίνουν Λευκωσία.
Η δύναμη των παιδιών και των γονιών τους δίνουν τα μεγαλύτερα μηνύματα σε όλους μας. Η αγάπη τους, όλα τα νίκησε και όλα τα νικάει, ακόμη και αυτές τις δύσκολες ημέρες.
Πηγή: Sigmalive
