Ο κ. Σωτήρης άλλος ένας μαχητής της ζωής μας μιλά για τα παιδικά του χρόνια
Ο Σωτήρης Ρούσσος γεννήθηκε στην Λύση Αμμοχώστου όπου εκεί τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Μετά την εισβολή, όπως και πολλοί άλλοι πρόσφυγες, διαμένει στον προσφυγικό συνοικισμό των Αγίων Αναργύρων με την οικογένεια του.
Ερχόμενος στη Λάρνακα τελείωσε το Λύκειο Φανερωμένης, με βαθμό 16 στο Κλασσικό εξασφαλίζοντας θέση σε πανεπιστήμιο της Αθήνας όπου άρχισε τις σπουδές του. Δυστυχώς αφού η οικογένεια του έχασε τα πάντα μετά την μαύρη μέρα της εισβολής ο κ.Σωτήρης επιστρέφει στην Κύπρο χωρίς να τελειώσει τις σπουδές του. Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας του δεν το επέτρεψε και όπως μας είπε χαρακτηριστικά “δεν ήθελα άλλο να δυσκολεύω την μάνα μου και τον πατέρα μου”.
Ερχόμενος στη Κύπρο μετά την προσπάθεια για σπουδές κάνει διάφορες δουλειές για να μπορέσει να βιοποριστεί και να στηρίξει την οικογένεια του. Στο τέλος καταλήγει να πουλά σε όλη την Λάρνακα λαχεία. Γυρνούσε σε όλη την Λάρνακα, χωρίς κανένα μεταφορικό μέσο παραμόνο τα πόδια του. “Αγάπησα κάθε καντούνι τούτης της πόλης, έμαθε μου πολλά, έχει ωραίους ανθρώπους η Λάρνακα. Πάντα θα νοσταλγώ όμως τον τόπο μου”,είπε με δάκρυα στα μάτια.
Μετά το άνοιγμα του τότε μεγάλου Αθηενίτη (νυν ERA) του παραχωρείται χώρος στον ισόγειο χώρο του κτηρίου και εκεί πωλούσε τα λαχεία του. Ο κόσμος τον λάτρεψε, τραγουδούσε, έφτιαχνε και αφιέρωνε ποιήματα και όλοι έμαθαν τον τόσο χαμογελαστό κ. Σωτήρη. Για 25 χρόνια και καθώς άλλαξε η διεύθυνση του κτηρίου αρκετές φορές ο κ. Σωτήρης παρέμεινε εκεί πιστός στο πόστο του.
Χάθηκε για λίγο αφού το 2005 μετά από πρόβλημα υγείας και κάποιες προσπάθειες με αποτυχημένα χειρουργεία έμεινε ανάπηρος. Εντομεταξύ φεύγουν από την ζωή η μητέρα και ο πατέρας του και ο κ. Σωτήρης μείνει πλέον με την αδελφή του. Τίποτα δεν τον πτόησε όμως και μετά την ανάρρωση του επέστρεψε πίσω πλέον σαν επισκέπτης του κτηρίου. Όλοι θυμούνται και θα θυμούνται τον κ. Σωτήρη με τα ποιήματα και τα στιχάκια του.
