Περπατήσαμε για λίγο στην ζωή του Κυριακού Λουκά απο την Λάρνακα
της Θεοδοσίας Αποστόλου
Ο Κυριάκος Λουκά ,23 χρόνων απο την Λάρνακα, ο οποίος απο την μέρα γέννησης του έφερε μαζί του μια σπάνια πάθηση η οποία ονομάζεται Οculo Dento Digital Syndrome δίνει ένα σημαντικό μάθημα ζωής σε όλους μας. Ο αξιοθαύμαστος αυτός νέος εκτός απο το σπάνιο σύνδρομο γεννήθηκε τυφλός με 0% όραση. Κάθολη την διάρκεια της όμορφης μας κουβέντας ο Κυριάκος ένιωθα ότι με έβλεπε πραγματικά , ένας νέος γεμάτος όρεξη και θέληση και αυτό φαινόταν απο την απιστεύτη δεξιοτεχνεία του σε όλα. Το κινητό του το χειριζόταν με απίστευτη δεξιότητα και μάλιστα γράφοντας με πολυτονικό σύστημα.
Κυριάκο μου πώς ήταν τα μαθητικά σου χρόνια, πού φοίτησες και πώς εξελίχθηκε η πορεία σου στην εκπαίδευση;
Μέχρι την τετάρτη Δημοτικού φοιτούσα στην Σχολή Τυφλών στην οποία έμαθα πως να χειρίζομαι το πρόβλημα όρασης μου, την πέμπτη και έκτη τάξη φοίτησα στο δημοτικό σχολείο Ζήνων. Ήταν όλοι πολύ βοηθητική και πρόθυμοι. Μετά το τέλος του δημοτικού συνέχισα την φοίτηση μου στο γυμνασίο Βεργίνας και ακολούθως στο Λύκειο Βέργινας,όπου εισέπραττα καθημερινά την αγάπη τον συμμαθητών μου.
Τι σε έφερε τόσο κοντά με την μουσική και πώς την χρησιμοποιείς σήμερα στη ζωή σου;
Απο τα 15 μου άρχισα μαθήματα βυζαντινής μουσικής,κανονάκι και ακορτεών καθώς συνέχιζα και τα μαθήματα μου στην Σχολή Τυφλών. Έμαθα παραδοσιακή μουσική της ανατολικής μεσογείου. Το ενδιαφέρον μου στράφηκε ιδιαίτερα στις ψαλμωδίες και έτσι σήμερα ψέλνω στις εκκλησίες του Τιμίου Προδρόμου και στο περιβόλι του Αγίου Λαζάρου.
Έχεις αδέλφια; Η οικογένεια σου πώς σε στήριξε σε όλη σου την πορεία;
Είμαστε σύνολο 3 αγόρια και 1 κορίτσι,εγώ είμαι ο μικρότερος γίος των γονιών μου. Έχουμε μια δυνατή σχέση με τα αδέλφια μου,πάντοτε ήταν εκεί για μένα,και το καλύτερο είναι πως με δέχτηκαν ακριβώς έτσι όπως είμαι. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου έκαναν μια τεράστια προσπάθεια τόσο για μένα όσο και για τα αδέλφια μου για να έχουμε μια καλή ζωή και να μην μας λείψει τίποτα. Τους χρωστώ πολλά, και είμαι σίγουρος ότι όταν οι γονείς είναι στο πλευρό των παιδιών τους όλα αντιμετωπίζονται.
Δώσατε μια μεγάλη μάχη τόσο για τα μάτια σου όσο και για το σύνδρομο στη γνάθο και στα χέρια…
Απο την μέρα της γέννησης μου μέχρι και σήμερα χειρουργήθηκα 26 φορές συνολικά στα μάτια,στα δόντια και στα χέρια. Έχω την τύχη να έχω κοντά μου ένα εξαιρετικό ιατρό τον οποίο θέλω να ευχαριστήσω απο την καρδία μου, τον Δρ. Άλκη Αλκιβιάδη.
Είσαι ένα παιδί διαφορετικό, όμως σε βλέπω δυνατό και απτόητο…
Μικρότερος να ξέρεις πως ένιωθα την ανάγκη να δώ τον κόσμο με τα μάτια μου,όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι. Μεγαλώνοτας επειδή είχα την ευλογία να δώ τον κόσμο με τα μάτια της ψυχής μου σταμάτησα να θέλω να δώ όπως οι υπόλοιποι. Αυτό μου χάρησε ο θεός και ήξερε τον λόγο. Μεγαλώνοντας άκουσα και δίαβασα (με το σύστημα των τυφλών) πολλά άσχημα γεγονότα,έμαθα για την κακία χωρίς να την δώ ,έμαθα για το μίσος χώρις να το δώ, έμαθα για την δυστυχία ,την φτώχεια και την κακοποίση. Τα γνώρισα αλλά δεν τα είδα, και ούτε θέλω ποτέ να δώ με το φώς των ματίων μου όλες αυτές τις άσχημες εικόνες. Δεν θέλω ποτέ να ανοίξουν τα μάτια μου ,δεν θέλω πότε να δώ. Βλέπω αλλίως και είμαι χαρούμενος.
Κυριάκο μου βίωσες το bullying στη ζωή σου;
Όταν ήμουν μικρότερος και κυρίως σε προσχολική ηλικία βίωνα έντονα το bullying στη ζωή μου και παρόλο που ήμουν πολύ μικρός τα θυμάμαι όλα ένα ένα μέχρι και σήμερα. Ακόμα ένας λόγος που δεν θέλω να δώ. Ένιωσα αδικία δίοτι σε κανένα μωρό δεν αξίζει η κοροϊδία. Σήμερα όταν τα αναπολώ καταλαβαίνω πως δεν ευθύνονται αυτοί που κοροϊδεύουν και κυρίως τα παιδία που κάνουν bullying αλλά αυτοί που τους ανατρέφουν. Είναι των γονέων η αποτυχία αυτή. Ίσως και αυτά τα παιδία κάτι βίωσαν ή κάτι δεν τους δίδαξαν αυτοί που έπρεπε.
Μεγαλώνοντας τι σου έδωσε την αυτοπεποίθηση να προχωράς;
Μου πήρε μέχρι τα 6 μου να συνειδητοποιήσω τον κόσμο μου, και για μένα σωτήρια ήταν η φοίτηση μου στην Σχολή Τυφλών όπου εκεί με έμαθαν να χειρίζομαι το περιβάλλον μου και να αναγνωρίζω το άγνωστο,αυτό που δεν μπορώ να δώ. Κάποια στιγμή μεγαλώνοντας βρέθηκε στον δρόμο μου ένας πνευματικός πατέρας ο οποίος με στήριξε και με δίδαξε πολλά. Σήμερα νιώθω πως χωρίς την βοήθεια του θεού δεν μπορώ να τα καταφέρω.
Καθόλη την διάρκεια της συνέντευξη παρατηρούσα με συγκίνηση το πως ένα νεαρό παιδί που αντιμετώπισε τόσα προβλήματα ήταν χαρούμενος που μοιραζόταν μαζί μου τον δρόμο που τόσο δύσκολα περπάτησε,είπαμε πολλά αλλά προτίμησα να τα κρατήσω για μένα. Έκανε αστεία και αυτοσαρκαζόταν,είχε χιούμουρ και αστείρευτη δίψα για ζωή.
Η δικιά μου αλήθεια είναι ότι δεν κατάφερα να τον δώ σαν ένα καλεσμένο μου αλλά σαν γιό δικό μου…όταν το κατάλαβε απλώς μου είπε “Θέλω πολύ να σου πώ να μην κλαίς ,αλλά ξέρω ότι οι μανάδες πάντα θα κλαίτε για όλα,άλλωστε για αυτό σας έχουμε αδυναμία.”.