Καταδίκη, όχι φυλάκιση για τον 35χρονο που έσπασε την καραντίνα

Συνέχεια στο Εφετείο είχε η υπόθεση της καταδίκης σε 45 μέρες φυλάκιση 35χρονου πολίτη από την ελεύθερη περιοχή Αμμοχώστου, επειδή πιάστηκε εν καιρώ καραντίνας να πηγαίνει στη φιλενάδα του.

Ο 35χρονος, στον οποίο δυο μέρες μετά που στάληκε φυλακή απονεμήθηκε προεδρική χάρη, είχε καταχωρήσει έφεση τόσο κατά της καταδίκης του όσο και εναντίον της ποινής. Το Εφετείο έκρινε ως ορθή την καταδίκη του παρόλο που βρήκε λάθη στο κατηγορητήριο, ωστόσο έκρινε ως υπερβολική την ποινή και μάλιστα προέβη και σε συστάσεις προς τους δικαστές.

Ο 35χρονος καταγγέλθηκε στις 25/3/2020 γιατί διακινείτο χωρίς τα απαραίτητα δικαιολογητικά εν καιρώ καραντίνας. Ο αστυνομικός που τον κατήγγειλε είχε αναφέρει στο δικαστήριο ότι το μόνο που του έδειξε ήταν η ταυτότητά του, ενώ ο 35χρονος είχε αναφέρει πως πήγαινε στη φιλενάδα του και πως του έδειξε σχετική βεβαίωση για κατ’ εξαίρεση διακίνηση.

Ο συνήγορός του ισχυρίστηκε στο Εφετείο ότι το πρωτόδικο δικαστήριο τον βρήκε ένοχο σε αδίκημα που δεν προνοείτο από οποιονδήποτε νόμο ή διάταγμα. Το Εφετείο διαφώνησε με τη θέση αυτή, αφού διαπίστωσε ότι οι Κανονισμοί δημιουργούσαν αδίκημα. Απαγόρευαν τις αχρείαστες μετακινήσεις, που προσδιορίζονταν σε αντιδιαστολή με τις περιπτώσεις εξαντλητικά καθορισμένων μετακινήσεων που εξαιρούνταν από την ουσιαστικά γενική απαγόρευση. Το δικαστήριο βρήκε επίσης ότι η κατηγορία που αντιμετώπισε ο 35χρονος δεν είχε συνταχτεί κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Το Εφετείο διαφώνησε επίσης με τη θέση του συνήγορου ότι το επίδικο διάταγμα αφορούσε στις μετακινήσεις μέχρι και τις 13.4.2020 και παρόλο που εκδόθηκε νέο εξέπνεε και αυτό στις 21.5.2020, «δεν περιείχε καν το στοιχείο του παραδειγματισμού», δηλαδή δεν θα εξυπηρετούσε προς αυτή την κατεύθυνση. «Έχουμε δικαστική γνώση για την κατάσταση που επικρατούσε κατά τον χρόνο που το πρωτόδικο δικαστήριο είχε κληθεί να επιβάλει ποινή στον εφεσείοντα. Χαλαρώσεις στα μέτρα είχαν γίνει, όμως οι περιστάσεις που επέβαλαν την έκδοση του Διατάγματος κάθε άλλο παρά είχαν ξεπεραστεί και παραμένουν υποβόσκουσες μέχρι και σήμερα.

Είναι ακριβώς τα μέτρα που λήφθηκαν και υλοποιήθηκαν με ρυθμίσεις όπως το επίδικο Διάταγμα και η συμμόρφωση του κοινού σε αυτά με υπευθυνότητα και ευσυνειδησία, αλλά και για κάποιους υπό τον φόβο της τιμωρίας, που αναχαίτισαν την εξάπλωση του κορωνοϊού στην Κύπρο. Το στοιχείο της γενικής αποτροπής όχι μόνο δεν είχε ατονήσει, αλλά ήταν έντονο και δεν διαφωνούμε με την προσέγγιση του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι προκειμένου να επιτελέσουν τον σημαντικό τους ρόλο στην κοινωνία, αλλά και να στείλουν τα σωστά μηνύματα, τα Δικαστήρια όφειλαν να επιβάλλουν, κάτω από τις δοσμένες συνθήκες, αυστηρές και αποτρεπτικές ποινές».

Ωστόσο το Εφετείο συστήνει στα Δικαστήρια όταν προσανατολίζονται να επιβάλουν ποινή φυλάκισης, να αναστέλλουν την απόφασή τους την επαύριον, ώστε να έχουν χρόνο να προβληματιστούν. Στον εφεσείοντα θα μπορούσε να επιβληθεί χρηματική ποινή, η οποία να ήταν τέτοια ώστε αφ’ ενός να τιμωρήσει τον ίδιο και αφ’ ετέρου να επενεργήσει αποτρεπτικά για το ευρύτερο κοινό, αναφέρεται. Η επιλογή ποινής φυλάκισης, ως έκδηλα εσφαλμένη επιλογή, παραμερίζεται. Επειδή παρέμεινε μόνο δυο μέρες φυλακή, κρίθηκε όπως μη επιβληθεί άλλη ποινή.