ΠΕΡΕΝΤΟΣ STORIES: Όσα θυμάμαι, έζησα και γνωρίζω για την Αλυκή Λάρνακας…
Όλοι οι Λαρνακείς, όλων των εποχών, θεωρούσαν την αλυκή σα περιοχή όπου έβρισκαν ψυχική ηρεμία και διασκέδαση, αφού οι εξορμήσεις τους σε πολλές περιπτώσεις ( Δευτέρα Καθαράς, εκδρομές, περίπατος) γίνονταν εκεί.
Η αλυκή της Λάρνακας είναι μια μοναδική περιοχή φυσικής ομορφιάς. Οι υδροβιότοποί της είναι ένα σημείο για παρατήρηση πουλιών, όπου αρκετά είδη φωλιάζουν και τρέφονται. Ιδιαίτερα έντονη είναι η διακίνηση πουλιών κατά τους χειμερινούς μήνες, όπου χιλιάδες φλαμίνγκο κατακλύζουν την αλυκή και τρέφονται με τη κόκκινη γαρίδα που αφθονεί. Ειδυλλιακές εικόνες τα πρωινά και τα απογεύματα συμπληρώνουν την ομορφιά της αλυκής, με το Χαλά Σουλτάν Τεκέ να δεσπόζει της περιοχής.
Το καλοκαίρι η αλυκή στεγνώνει και στα παλιά χρόνια ( μέχρι το 1980 περίπου) γινόταν συλλογή και εξαγωγή αλατιού, που το μάζευαν πάνω σε γαϊδούρια.
Ο θρύλος λέει ότι η λίμνη μετατράπηκε σε αλυκή, όταν ο Αη-Λάζαρος ζήτησε να του δώσουν νερό και του αρνήθηκαν.
Νομίζω έφθασε η εποχή, που ανάμεσα στις προσπάθειες που γίνονται για αναβάθμιση του περιβάλλοντος ( όπως τον μονοπάτι περιπάτου που το χρησιμοποιούν αρκετοί καθημερινά) και προώθηση ποιοτικού τουριστικού προϊόντος, θα πρέπει να γίνουν έργα ( όχι μελέτες, επειδή απ’ ό,τι ξέρω έχουν γίνει στο παρελθόν, τουλάχιστον από τη δεκαετία του ΄80) που να αναδεικνύουν την ομορφιά αλλά και να προστατεύουν το φυσικό περιβάλλον.
Λούης Περεντός
