Η 33χρονη…παγωτάρισα της καρδιάς μας που έκανε το μεράκι της επάγγελμα
Πίσω σε νοσταλγικές εποχές, στη δεκαετία του ’80 και αρχές΄90, το άκουσμα του ήχου, αλλά και η θέα του παγωτατζίδικου γέμιζε χαρά μικρούς και μεγάλους. «Έρχεται ο παγωτατζής», φώναζαν τα παιδιά που έπαιζαν στην αλάνα και έτρεχαν με μανία όλοι μαζί μέχρι το σημείο που είχε σταματήσει, ενώ, οι γονείς έβγαιναν για να βοηθήσουν στην παραγγελία της αγαπημένης λιχουδιάς των παιδιών τους.
Μπορεί το επάγγελμα του παγωτατζή να χάθηκε στο χρόνο, όμως κάποιοι επιμένουν κόντρα στους καιρούς να παραμένουν πιστοί στον παραδοσιακό τρόπο διανομής του παγωτού. Να χτενίζουν τις γειτονιές στις επαρχίες με το βαν, να μοιράζουν χαμόγελα στα παιδιά και να ζωντανεύουν συναισθήματα στους μεγαλύτερους. Ανάμεσα, στους λίγους που απέμειναν και η Ευδοκία Σταύρου, ίσως η μοναδική γυναίκα «παγωτάρισσα» στην Κύπρο, αλλά και η νεότερη…
Η 33χρονη Ευδοκία, άφησε τη δουλειά της ως Τεχνολόγος Τροφίμων και αφοσιώθηκε με πάθος στο βανάκι της, στα παιδιά της περιοχής Γερίου και στο νέο της επάγγελμα. Λόγω κάποιων συγκυριών, η Ευδοκία, αποφάσισε να κάνει κάτι πιο ευχάριστο. «Να βλέπω κόσμο και να έχω μια πολύ καλή δικαιολογία να χαμογελάω συνέχεια», μας εξομολογείται.
Με την Ευδοκία κάναμε μαζί όλη την απογευματινή της διαδρομή στις γειτονιές του χωριού Γέρι, στη Λευκωσία. Πέντε ολόκληρες ώρες γεμάτες χαμόγελα, πολύ παγωτό- μιας και είχα ώρες στη διάθεσή μου να δοκιμάσω πολλές και διαφορετικές γεύσεις- όπου συζητήσαμε την απόφασή της να αφήσει στην άκρη το πτυχίο της και να ασχοληθεί αποκλειστικά με το παγωτατζίδικο.
«Όταν επέστρεψα από τις σπουδές μου, εργάστηκα ως Τεχνολόγος Τροφίμων για έξι περίπου χρόνια. Η ιδέα του παγωτατζίδικου μπήκε στο μυαλό μου από τότε που έκανα τους ελέγχους στην μικρή επιχείρηση που φτιάχνει χειροποίητα παγωτά στη Λευκωσία, τα ίδια που πουλάω και εγώ. Το επεξεργάστηκα για λίγο καιρό και μετά το έκανα».
Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στη Θεσσαλονίκη, η Ευδοκία, εργάστηκε σε διάφορα πόστα, «αλλά αυτή η δουλειά με κάνει πραγματικά χαρούμενη», μας αναφέρει. «Είναι πολύ σπάνιο να με βλέπει κάποιος και να έρθει κοντά μου σκυθρωπός. Βλέπω συνέχεια χαμόγελα και αυτό με κάνει ευτυχισμένη».
Όταν ανακοίνωσε σε οικογένεια και φίλους την απόφασή της, φυσικά και δεν περίμενε να την πάρουν στα σοβαρά. Ήταν αποφασισμένη να ρισκάρει. «Έφαγα τρελό δούλεμα στην αρχή. Δεν πίστευαν ότι το εννοούσα όταν το είχα πει. Όσο εύκολη δουλειά και αν φαίνεται όμως σε μερικούς, έχει όπως όλες οι δουλειές τις δυσκολίες της. Χρειάζεται κεφάλαιο. Τα παγωτά, το όχημα και οι βενζίνες είναι μεγάλα έξοδα αλλά δεν αποτελούν εμπόδιο γι΄ αυτό και συνεχίζω να το κάνω εδώ και δύο χρόνια».
«Στη Λευκωσία νομίζω είμαστε περισσότεροι από δέκα που κάνουμε το ίδιο πράγμα, οι πιο πολλοί βρίσκονται σε χωριά της επαρχίας και από ότι μου έχουν πει είμαι η μοναδική γυναίκα στο επάγγελμα, αν και έφτασε στα αυτιά μου ότι υπάρχει μια γυναίκα στη Λεμεσό».
Το γεγονός ότι μεγάλωσε σε πολύτεκνη οικογένεια, στάθηκε σημαντικός παράγοντας στην πολύ καλή σχέση που έχει με τα παιδιά αλλά και με τους μεγάλους.«Τα παιδιά είναι ο πιο δύσκολος πελάτης. Δεν μπορείς να τα βάλεις με τα παιδιά. Αν κοροϊδέψεις ένα παιδί θα το καταλάβει και θα το θυμάται για πάντα. Το να είσαι παγωτατζής είναι μεγάλη ευθύνη. Πρέπει να είσαι προσεκτικός στο τι λες και τι κάνεις. Ποιο παράδειγμα θα δόσεις και πως θα φαίνεσαι στα μάτια των παιδιών. Οι γονείς πρέπει να νιώθουν ασφάλεια μαζί σου όταν τα παιδιά τρέχουν προς εσένα. Και αυτή την κερδίζω καθημερινά».
«Οι μικροί μαθαίνουν από τους γονείς τους ποια είμαι και ότι πρέπει να χαίρονται όταν μεν βλέπουν γιατί πουλάω την αγαπημένη τους καλοκαιρινή λιχουδιά. Οι μεγάλοι τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούν τα παιδιά ως αφορμή για να βγουν να πάρουν παγωτό. Η πιο συχνή ατάκα είναι βάλε ένα μικρό παγωτό για το μωρό και βάλε μου και εμένα ένα μεγάλο με τέσσερις γεύσεις».
Η «παγωτάρισσα της καρδιάς μας», έτσι όπως την αποκαλούν οι πελάτες της στο Γέρι, έχει δημιουργήσει με το παγωτό σχέση αγάπης και πάθους, το ίδιο ισχύει και για τον κόσμο που συναναστρέφεται καθημερινά. Αυτή τη σχέση τη διαπίστωσα και η ίδια μόνη κατά τη διάρκεια της βόλτας μας. Είδα παιδιά να την φωνάζουν από μακριά με το όνομά της και άλλα να χορεύουν τον γνωστό στην περιοχή, «χορό του παγωτού».
«Υπάρχουν παιδιά που από πέρσι τους είχα πει πως αν δεν χορέψουν τον χορό του παγωτού με την μουσική που βγαίνει από το βανάκι δεν θα φάνε παγωτό. Τους έδειξα τις φιγούρες και το κάνουν μέχρι και σήμερα όταν με βλέπουν».
«Πολλά είναι τα ευτράπελα που συμβαίνουν όταν με βλέπουν στο δρόμο. Πρόσφατα, ένας άνδρας που βρισκόταν σταματημένος δίπλα μου άκουσε την μουσική και ξεκίνησε να χορεύει στον ρυθμό πίσω από το τιμόνι. Χαίρομαι πάρα πολύ με αυτά».
Όπως όλες οι δουλειές έτσι και η δουλειά που επέλεξε η Ευδοκία απαιτεί χρόνο, προετοιμασία αλλά και πολλές ώρες στο τιμόνι. «Ξυπνάω γύρω στις 9:00 το πρωί. Ελέγχω τα ψυγεία, τις θερμοκρασίες, κάνω τις παραγγελίες μου και γεμίζω τα ψυγεία με τα παγωτά ώστε να παγώσουν καλά μέχρι να ξεκινήσει η πρώτη βόλτα. Γύρω στις 1:00 το μεσημέρι κάνω την πρώτη βόλτα στη Βιομηχανική Στροβόλου και στις 4:00 το απόγευμα ξεκινάει η μεγάλη βόλτα στο Γέρι, που συνήθως τελειώνει γύρω στις 9:00 το βράδυ».
Το επάγγελμα του παγωτατζή είναι εποχιακό αλλά αυτό δεν πτοεί καθόλου την 33χρονη Ευδοκία να κάνει όνειρα για την μικρή της επιχείρηση και να προσπαθεί να βρίσκει χρόνο εκτός από την καθιερωμένη βόλτα να συμμετάσχει σε καλοκαιρινές εκδηλώσεις, να πηγαίνει με το παγωτατζίδικο της σε βαφτίσεις και γενέθλια.
«Το καλοκαίρι δεν έχω καθόλου προσωπική ζωή. Μόνο τον δεκαπενταύγουστο, αν και συνήθως τέτοιες ημέρες θα προτιμήσω να μεταφέρω το όχημα μου σε περιοχές που θα υπάρχει κόσμος. Δεν με πειράζει καθόλου που δεν κάνω πράγματα. Πραγματικά διασκεδάζω την ώρα που είμαι εδώ».
«Κάνω όνειρα. Αρχικά θα ήθελα να βρω τρόπο να δουλεύω και χειμώνα, αλλά δεν ξέρω ακόμη πως μπορώ να αξιοποιήσω το όχημα με άλλο προϊόν. Όταν με καλούν πηγαίνω εκδηλώσεις. Σε γάμους, βαφτίσια, γενέθλια και σε σχολικές εκδηλώσεις. Αυτά μου δίνουν εκτός από ένα επιπλέον εισόδημα και ώθηση για να βλέπω πιο σοβαρά την επιχείρησή μου».
Κλείνοντας τη συνέντευξη, η Ευδοκία μοιράζεται μαζί μου το μυστικό της επιτυχίας της που δεν είναι άλλο από το χαμόγελο και τη θετική της ενέργεια. «Το χαμόγελό, αυτό είναι το μυστικό. Δεν μπορείς να πουλάς παγωτό κατσουφιασμένος».
Για επικοινωνία με την Ευδοκία στο 99448129
Πηγή: reporter.com.cy
