Κύπριοι καπετάνιοι γιοτ μιλούν για τα ταξίδια με μεγιστάνες

Με βάση τους τη μαρίνα Λεμεσού τυχαίνει να φτάνουν μέχρι τη Βενετία, το Μονακό και την Ίμπιζα. Με συνεχείς εβδομάδες ή μήνες στη Μεσόγειο γίνονται καλοί φίλοι των πλούσιων ιδιοκτητών, ντόπιων ή ξένων. Και «γιατροί» τους. Ακόμα και… «ψυχολόγοι» τους. Οι καπετάνιοι γιοτ, όπως ο Μάριος Διαμαντίδης και ο Σωκράτης Φανή, αποτελούν γρανάζι μιας από τις πιο προσοδοφόρες βιομηχανίες στον κόσμο, η οποία τελευταίως άρχισε να δίνει το στίγμα της και στην Κύπρο. Ωστόσο θεωρούν ότι έχουμε πάρα πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουμε, ειδικά στο θέμα συντήρησης μεγάλων γιοτ που, όπως τονίζουν, θα μπορούσαν να αφήνουν κάθε φορά στο νησί γύρω στο 1,5 εκατομμύριο ευρώ έκαστο. Σήμερα μόνο στο 10% των εργασιών πάνω τους είναι σε θέση να προσφέρει η Κύπρος. Ο Μάριος Διαμαντίδης, ο οποίος είναι και ιδιοκτήτης εταιρείας υπηρεσιών για γιοτ, διαβεβαιώνει στον «Π» ότι τώρα στην Κύπρο έχουν μεγάλη ζήτηση τα επαγγέλματα του κλάδου του, όπως οι καπετάνιοι, οι ναύτες και οι καμαριέρες, κάτι που πριν τρία χρόνια φάνταζε αδιανόητο. «Δημιουργήθηκαν οι μαρίνες και δεν ήμασταν προετοιμασμένοι ως επαγγελματίες να δεχτούμε τον όγκο των σκαφών που ήρθαν», λέει.

Επιστροφή από Λίβανο

Στον χώρο στάθμευσης σκαφών του Μάριου Διαμαντίδη στη Λεμεσό συζητούμε το τελευταίο ταξίδι τους, την προηγούμενη εβδομάδα, στον κοντινό Λίβανο. Δημοφιλής προορισμός των πελατών τους, εξαιτίας της μικρής απόστασης, της πλούσιας νυχτερινής ζωής και των αξιοθέατων, αλλά και της χαμηλής τιμής των καυσίμων. Εξηγούν ότι τα σκάφη που χειρίζονται παίρνουν γύρω στους 10 τόνους πετρέλαιο και ότι στην Κύπρο ο τόνος κοστίζει 1300 ευρώ, ενώ στον Λίβανο 500 ευρώ. Επιστρέφουν λοιπόν με πιο φτηνό καύσιμο. Ωστόσο, όπως μας πληροφορούν, στον Λίβανο είναι πιο αυστηροί οι έλεγχοι προσέγγισης της μαρίνας, οι Αρχές σε σταματούν στη μέση της θάλασσας και σου υποβάλλουν ερωτήσεις, όπως και στο Ισραήλ, λόγω των πολιτικών συνθηκών. Αντιθέτως, ταξίδια στην Ευρώπη, όπως σε Αιγαίο, Ιόνιο και Αδριατική, θάλασσες όπου το περασμένο καλοκαίρι ο Μάριος Διαμαντίδης ταξίδεψε για πέντε συνεχόμενους μήνες με ένα γιοτ 26 μέτρων και τέσσερα άτομα πλήρωμα, έχουν πιο χαλαρούς ελέγχους.

Ρώσοι πελάτες

Οι πελάτες τους, όπως είναι φυσικό, προέρχονται από μια εύπορη κοινωνική τάξη, ντόπιων και ξένων. Όπως λένε, οι ξένοι είναι συνήθως Ρώσοι επιχειρηματίες, πολλοί από αυτούς μόνιμοι κάτοικοι στην Κύπρο, κυρίως στη Λεμεσό, και με κυπριακή υπηκοότητα. Κάποιοι είναι οι ιδιοκτήτες των γιοτ, ενώ άλλοι τα νοικιάζουν από εταιρείες στο νησί. Παράλληλα τονίζουν πως τελευταία, με τη δημιουργία της μαρίνας Λεμεσού, αυξήθηκε ο αριθμός και των Κυπρίων που αγοράζουν γιοτ. Όπως και οι ξένοι συνηθίζουν τα Σαββατοκύριακα να ταξιδεύουν σε προορισμούς του νησιού, όπως στο Πισσούρι, το Ζύγι, την Αγία Νάπα, τον Πρωταρά και το Λατσί.

Ο Σωκράτης Φανή, καπετάνιος γιοτ εδώ και 30 χρόνια.

Τους φροντίζουν

Ξέρουν πώς να τους ευχαριστούν στα ταξίδια τους, έχουν διασυνδέσεις στα νησιά για εύκολο δέσιμο στις μαρίνες – ειδικά το καλοκαίρι που έχει αυξημένη κίνηση σκαφών. Μπορούν να τα δέσουν ακόμη και μπροστά από συγκεκριμένα εστιατόρια που επιθυμούν οι επιβάτες. Φροντίζουν επίσης να υπάρχει το αγαπημένο τους κρασί πάνω στο σκάφος, ακόμη και το σαμπουάν που λατρεύουν. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις συνηθισμένες απαιτήσεις του.

Και «ψυχολόγοι»

Κατά τον Αύγουστο που τα μελτέμια αναστατώνουν τις θάλασσες στο Αιγαίο, τους πηγαίνουν σε νότιες πλευρές νησιών, αποφεύγοντας τους βοριάδες. Γνωρίζουν ωραίους προορισμούς, ικανοποιώντας όλα τα γούστα, τόσο για λάτρεις των κοσμοπολίτικων νησιών όσο και για εκείνους που αναζητούν την ηρεμία σε λιγότερο δημοφιλή νησιά. Είναι διακριτικοί όταν γίνονται επαγγελματικά ραντεβού στο σκάφος, ενώ άλλες φορές που μπορεί να είναι με τις οικογένειές τους είναι λίγο πιο φιλικοί μαζί τους. Και πάντα πρέπει να έχουν το μυαλό τους μην τυχόν και γίνει κάποιο ατύχημα. «Γινόμαστε μηχανικοί για τα σκάφη πολλές φορές, ‘γιατροί’ στους επιβάτες, ακόμα και… ‘ψυχολόγοι’ τους κάποτε», αναφέρει ο Μάριος Διαμαντίδης με χαμόγελο.

Λεπτοί χειρισμοί

Ο Σωκράτης Φανή ο οποίος εργάζεται σε εταιρεία που παρέχει γιοτ για τσάρτερ ταξίδια, και συνεπώς δουλεύει με διαφορετικούς κάθε φορά πελάτες, χαρακτηρίζει το επάγγελμά του «περίεργο» και «ευαίσθητο», γιατί, όπως εξηγεί, έχει να κάνει με ανθρώπους απαιτητικούς, από τους οποίους πολλές φορές δεν ξέρει τι να περιμένει. «Έχει επιβάτες που δεν κατανοούν θέματα του ταξιδιού που τους εξηγούμε, όπως για παράδειγμα τη δυσκολία πλεύσης λόγω καιρού», λέει. «Τότε πρέπει να προσέχεις, όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα τους μιλήσεις, πρέπει να μην τους δυσαρεστήσεις, να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους, να μην πανικοβληθούν».

Από την άλλη, ο Μάριος Διαμαντίδης, ο οποίος χειρίζεται τα γιοτ ιδιοκτητών που γνωρίζουν τις ικανότητές του (μιας και έχουν ταξιδέψει στο παρελθόν μαζί για εβδομάδες ή μήνες), λέει ότι μπορεί και με λίγο πιο έντονο τρόπο να τους υποβάλει για παράδειγμα ότι δεν θα ήταν συνετό να ξεκινήσουν ταξίδι τη δεδομένη στιγμή και να περιμένουν μια – δύο μέρες ή ότι δεν θα ήταν σωστό να τους κατεβάσει το φουσκωτό σκάφος ή το jet ski, γιατί είναι επικίνδυνα. «Μετά τα ξανασκέφτονται και συμφωνούμε σαν δύο φίλοι που διαφώνησαν», αναφέρει.

Μάριος Διαμαντίδης, ιδιοκτήτης εταιρείας υπηρεσιών γιοτ και καπετάνιος εδώ και 12 χρόνια.

«Προσοδοφόρο» επάγγελμα;

Ένα άλλο θέμα που καθιστά το επάγγελμά τους δύσκολο, είναι η μεγάλη περίοδος που χρειάζεται κάποτε να είναι μακριά από τις οικογένειές τους, ειδικά τους θερινούς μήνες που γίνονται τα μεγάλα ταξίδια. «Αν το καλοσκεφτείς, ο χαρακτηρισμός ‘προσοδοφόρο’ για αυτό το επάγγελμα μπορεί να ακούγεται έτσι για κάποιον ο οποίος κάνει μια συνηθισμένη δουλειά και παίρνει έναν συνηθισμένο μισθό», λέει. «Απλά εμείς δεν έχουμε ωράριο, είμαστε ‘24ωροι’, αν υπολογίσουμε πόσα παίρνει ένας καπετάνιος την ημέρα ή τον μήνα και λογαριάσουμε τις ώρες που δουλεύει, είναι σαν να εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα που ξέρουν όλοι».

«Επίσης με έναν λάθος χειρισμό μπορεί να κινδυνέψει η ζωή σου και των άλλων που είναι μαζί σου, είτε λόγω βλάβης στο σκάφος, είτε λόγω της θαλασσοταραχής. Είναι ένα επάγγελμα που έχει κινδύνους».

Τι οδηγούν

Οι άδειες που έχουν ως καπετάνιοι είναι μέχρι 500 τόνους, που είναι ένα αρκετά μεγάλο γιοτ, περίπου της τάξης των 50-60 μέτρων. Ένα σκάφος τέτοιο μπορεί να στοιχίζει 25-30 εκατομμύρια ευρώ. Ενδεικτικά, το πιο μεγάλο γιοτ που κυβέρνησε ο Μάριος Διαμαντίδης και τυχαίνει να συνεργάζεται με τον ιδιοκτήτη του τη δεδομένη στιγμή, είναι 40 μέτρων. Και οι δύο χειρίζονται όλες τις γνωστές φίρμες γιοτ, όπως τις PRINCESS, AZIMUT, SUNSEEKER, FERETTI κ.ά.

Η μαρίνα Λεμεσού

Ζητούνται καπετάνιοι, ναύτες και καμαριέρες
Ο Μάριος Διαμαντίδης είναι και ιδιοκτήτης μίας από τις μεγαλύτερες κυπριακές εταιρείες υπηρεσιών σε γιοτ, στις οποίες συγκαταλέγεται και η παροχή πληρωμάτων. Διαβεβαιώνει ότι σήμερα υπάρχει έλλειψη από ντόπιους καπετάνιους, ναύτες και καμαριέρες. «Ειδικά κοπέλες Κύπριες, οι οποίες ετοιμάζουν το πρόγευμα και καθαρίζουν εσωτερικούς χώρους, μία ή δύο υπάρχουν τώρα στο επάγγελμα, και είναι κρίμα, γιατί οι μισθοί που μπορούν να έχουν είναι πολύ μεγάλοι. Τόσο για τους ναύτες όσο και για τις κοπέλες οι μισθοί ξεκινούν από 1200-1300 ευρώ τον μήνα για αρχάριους και φτάνουν τις 3000-3500 για τους πολύ καλούς και πετυχημένους. Εξάλλου με την πάροδο των χρόνων, και αφού ένας ναύτης κάνει πολλά ταξίδια και γνωρίσει πολλά λιμάνια, μπορεί να γίνει στα 30-35 του, και με την εξασφάλιση διπλωμάτων, καπετάνιος. Άμα ξέρεις πώς να πλύνεις ή να δέσεις ένα σκάφος, μετά σαν καπετάνιος ξέρεις πώς θα δώσεις τις ανάλογες οδηγίες στο πλήρωμά σου». Εξάλλου τονίζει ότι των καπετάνιων οι μισθοί ποικίλλουν ανάλογα με τα προσόντα τους. Σημειώνει ότι και στη συντήρηση σκαφών υπάρχει ζήτηση επαγγελματιών, όπως ηλεκτρολόγοι και ψυκτικοί σκαφών. «Δημιουργήθηκαν οι μαρίνες και δεν ήμασταν προετοιμασμένοι ως επαγγελματίες να δεχτούμε τον όγκο των σκαφών που ήρθαν», τονίζει.

Όπως αναφέρει ο Σωκράτης Φανή, σήμερα περίπου το 60-70% των καπετάνιων σε γιοτ είναι Κύπριοι (20-30 άτομα), ενώ πριν 3 χρόνια συνέβαινε το ανάποδο, με τους ξένους πλειοψηφία. Όπως εξηγεί, ένας βασικός λόγος είναι διότι μέχρι πρότινος δεν μπορούσε η Κύπρος να παράσχει διπλώματα τα οποία χρειαζόταν ο καπετάνιος γιοτ για τους διεθνείς πλόες. Σήμερα υπάρχουν σχολές στο νησί για αυτή τη δυνατότητα. Τονίζει ότι η ζήτηση για καπετάνιους γιοτ αυξάνεται συνεχώς, κι αυτό σε συνάρτηση με την αύξηση της παρουσίας εδώ ιδιοκτητών σκαφών.

«Χάνουμε εκατομμύρια στη συντήρηση mega yacht»
Μπορεί να έγιναν οι πρώτες υποδομές, ωστόσο όντας πολυταξιδεμένοι στο εξωτερικό υπογραμμίζουν ότι έχουμε πάρα πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουμε, ειδικά στο θέμα της συντήρησης μεγάλων γιοτ που θα μπορούσαν να αφήνουν κάθε φορά στο νησί γύρω στο 1,5 εκατομμύριο ευρώ έκαστο. «Είναι κρίμα», λέει ο Σωκράτης Φανή, «γιατί σαν Κύπρος είμαστε ένας ωραίος προορισμός, στη μέση των ταξιδιών των γιοτ, χρειάζονται κι άλλες υποδομές όπως ναυπηγία, όπου θα μπορούν να γίνονται συντηρήσεις περαστικών σκαφών, ένας τομέας ο οποίος αφήνει πάρα-πάρα πολλά λεφτά στην οικονομία ενός τόπου – δυστυχώς λόγω του ότι δεν είχαμε κάτι τέτοιο μέχρι τώρα, δεν μπορούμε να φανταστούμε τα λεφτά που μπορεί να αφήσει ένα σκάφος για να γίνει η συντήρησή του. Εμείς το πιο μεγάλο σκάφος που μπορούμε να βγάλουμε έξω, με τους γερανούς στις μαρίνες που έχουμε ή στα παραδοσιακά καρνάγια, είναι μέχρι 30-32 μέτρα το πολύ. Και βλέπουμε ότι στην Κύπρο άρχισαν και έρχονται σκάφη τα οποία είναι 40 μέτρα, 50 μέτρα, 100 μέτρα, με πολλά άτομα πλήρωμα, και άρα η συντήρηση κάθε τέτοιου σκάφους ισούται με 10-15 σκάφη που μπορούμε να βγάλουμε τώρα».

Ο Μάριος Διαμαντίδης τονίζει ότι η Κύπρος κάνει μόνο το 10% των εργασιών πάνω στα σκάφη τα οποία την επισκέπτονται για συντήρηση. «Ο κόσμος που είναι μέσα στον χώρο είναι διαθέσιμος να επενδύσει σε μεγαλύτερες υποδομές, απλώς βρίσκουμε ορισμένα κωλύματα από τους νόμους ή από την κυβέρνηση και αυτό είναι δυσάρεστο».

Πηγή: politis.com.cy