05/04/2018 Larnakaonline 0

Χρόνια Πολλά στον κ.Λούη Περεντό: Ο Συγγραφέας, ο Ποιητής, ο Ζωγράφος, ο Φωτογράφος της Λάρνακας

Πως ναρχίσει αλήθεια κανείς να μιλά για το Λούη Περεντό, ποια εισαγωγή να κάνει σε μια συνέντευξη με ένα πολυπράγμων άνθρωπο! Ότι και να πω θάναι λίγα… Τα λόγια φτωχά να περιγράψεις την πολυσχιδή προσωπικότητα του ανδρός!

Αεικίνητος,ανήσυχο πνεύμα,φυσιολάτρης,ρο¬μαντικός,ενεργός πολίτης, γράφει με τη γραφί¬δα του και καταγράφει με τη φωτογραφική του, όλα τα συναισθήματα που τον κατακλύζουν! …Και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό γιατί στα ποιήματα του πέραν του πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής -που σημάδεψαν τη ζωή και την ποίηση του- μιλά για την κατά¬σταση της κοινωνίας, τις αδικίες, την έλλειψη πολιτικού ήθους, τη μιζέρια στον τρόπο σκέ¬ψης…

Οι φωτογραφίες του από την άλλη, μας ταξιδεύουν σε απαράμιλλου κάλλους εικόνες φυσικής κυ¬ρίως ομορφιάς και είναι χάρμα οφθαλμού! Λα¬τρεύω τις φωτογραφίες του, που απεικονίζουν ηλιοβασίλεμα αλλά και πολύ πρωϊνό ξημέρω¬μα στην αλυκή και στις Φοινικούδες! Οι χιλιάδες φωτογραφίες του αποτελούν μια μοναδική συλλογή για την ιστορία της πόλης.

Ο Λούης Περεντός γεννήθηκε στη Λεμεσό,αλλά τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα έζησε στη Λάρνακα.Η πόλη της Λάρνακας έγινε ένα με το πετσί του και τον ακολουθεί παντού! Η καθαρότητα της σκέψης και του λόγου του πάντα με εντυπωσίαζαν…

Ας τον ακολουθήσουμε σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στην L.A.Voice.

Πως ήταν τα παιδικά σας χρόνια, σε τι πε¬ριβάλλον μεγαλώσατε;

Ήταν η περίοδος του αγώνα της ΕΟΚΑ 1955- 59, χρόνια γεμάτα φτώχεια, αγωνία, ανησυχίες και αναζητήσεις. Στη Λεμεσό που γεννήθηκα, οι γειτονιές αγκάλιαζαν τις οικογένειες, μύρι¬ζαν γιασεμιά, αγιοκλήματα και λουβανούδες. Ήξερες τί μαγείρεψε η κάθε οικοκυρά. Τις Κυ¬ριακές οι εκκλησίες ήταν γεμάτες με απλότη¬τα, αφού τότε κανείς δεν πήγαινε για να επι¬δείξει τα πλούτη του.Οι γιορτές ήταν Γιορτές. Οι παρελάσεις Παρελάσεις. Οι ευχές της γιαγιάς ήταν Ευχές και κρατούν ακόμη. Μιλάμε λες και χαθήκαν όλ’αυτά. Κι έτσι είναι. Η κάθε εποχή έχει τους ανθρώπους και τις συνήθειές της. Οι εποχές φεύγουν και παίρνουν μαζί τους τα χα¬ρακτηριστικά τους. Τα πρόσωπα, τις μυρωδιές, τα αρώματα, τα σπίτια.

Τι θυμάστε έντονα από τους γονείς σας και τι ρόλο έπαιξαν στη ζωή σας;

Οι γονείς μου ήταν απλοί άνθρωποι, που πάλευαν να μεγαλώσουν τέσσερα παιδιά. Ήμουν ο μικρός και ο πιο ζωηρός κι έτσι ο πατέρας μου ήταν αυστηρός μαζί μου. Μεγαλώνοντας και κάνο¬ντας δικά μου παιδιά κατάλαβα τους λόγους. Τον θαύμαζα για την εξυπνάδα και τις γνώσεις του. Η μητέρα μου ήταν ο προστάτης άγγελος όλων μας. Αντίβαρο στην αυστηρότητα του πατέρα. «Νοικοτζιυρά» όπως όλες οι μάνες της εποχής εκείνης. Ήθελαν και οι δυο να μορ¬φωθούμε, εννοώντας φυσικά το να πάμε στο Γυμνάσιο.

Εκτός από το οικογενειακό σας περιβάλ¬λον, ποια πρόσωπα επηρέασαν τον τρόπο σκέψης σας ;

Η εκκλησία και οι καθηγητές μου. Την αγάπη μου για τη λογοτεχνία την πήρα από τους ψαλ¬μούς και τα διάφορα εκκλησιαστικά κείμενα. Μη ξεχνάτε ότι η εκκλησία ήταν η βασική μας… έξοδος τότε. Μέχρι σημέρα θυμάμαι απ’έξω το «Αι γενεαί πάσαι», τη «Ζωή εν τάφω» και όλα τα αριστουργήματα της Ελληνικής μας γλώσσας. Όσο για τους καθηγητές που ανάφερα, την ίδια απάντηση θα πάρετε από όλους της γενιάς μου. Μας έδιναν την ευκαιρία για πρωτοβου¬λία και γνώση. Στα δεκατέσσερά μου έλαμψε για μένα ο κό¬σμος της μουσικής και του κινηματογράφου. Και οι δυο αυτοί κόσμοι συνδέθηκαν άμεσα με

Ως έφηβος τι ονειρευόσασταν; Έχουν υλοποιηθεί τα περισσότερα από τα όνειρα σας;

Τα παιδικά μου όνειρα δεν ήταν μεγαλεπίβολα με τα σημερινά δεδομένα. Δε μπορούσα τότε να φανταστώ την πρόοδο που θα είχε η Κύ¬προς. Ήθελα να πάω στο Γυμνάσιο. Ήθελα να σπουδάσω. Ήθελα να είχα ποδήλατο. Ήθελα να ξεφύγω από τη φτώχεια. Το σπίτι μας ήταν κοντά σε σπίτια πλουσίων συμμαθητών μου. Σύγκρινα πάντα τη ζωή και το περιβάλλον τους και έβαλα από τότε στόχο να κάνω καλύτερη τη ζωή μου. Το πολέμησα. Το πείσμα, η τόλμη και η σκληρή δουλειά κα¬ταφέρνουν σχεδόν τα πάντα. Σημαντική ήταν και η αλλαγή στη ζωή μου που συνέβη μετά τη σύντομη συνάντηση που είχα με τον πάτερ Παϊσιο, γύρω στο ’80. Με έμαθε να μην έχω τύψεις κι αγωνίες και να είμαι έτοι¬μος να προβάλω τις δικαιολογίες μου για τυχόν πταίσματα και αμαρτήματα.

Πιστεύετε στη φιλία; Διατηρείτε τους παιδικούς σας φίλους;

Στη φιλία και βέβαια πιστεύω και την τιμώ. Δια¬χρονικά μου κόστισε πολύ μέχρι να καταλάβω την πραγματική φιλία. Η δουλειά μου στις τρά¬πεζες με έφερνε κοντά σε άτομα που αρκετές φορές χρησιμοποιούσαν τη φιλία σα σκαλί για εξυπηρετήσεις. Παιδικούς φίλους διατηρώ στη Λεμεσό, πλην όμως δεν τους βλέπω συχνά. Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ότι όταν τους βλέπω μου λένε ότι σαν χαρακτήρας δεν άλλαξα καθόλου και ενθουσιάζομαι. Και πράγματι αναπολώντας τη μαθητική μου ζωή πολύ λίγα, μέχρι ελάχιστα , άλλαξαν στη συμπεριφορά μου.

Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;

Στους φίλους εκτιμώ την ειλικρίνεια. Δύσκολο πράγμα στη σημερινή εποχή με τη βιτρίνα που κτίζει ο καθένας για τον εαυτό του. Να μη ζηλεύουμε τους άλλους. Να χαιρόμαστε που κάποιος άλλος συνάδελφος πήρε προαγωγή. Αν θέλουμε και το αξίζουμε σίγουρα θα έρθει και η σειρά μας. Οι τυπικότητες δεν έχουν να κάνουν τίποτε με την πραγματική φιλία. Ένας φίλος είναι φίλος ανεξάρτητα από τον τόπο, την ώρα και τις περιστάσεις. Συγγραφέας, ποιητής , ζωγράφος, φωτογράφος.

Τι σας εκφράζει περισσότερο;

Τα εργαλεία της Τέχνης (ποίηση, ζωγραφική, μουσική, χορός, και άλλα) είναι ασήμαντα μπρο¬στά στην ελευθερία της έκφρασης. Δουλεύο¬ντας τέσσερεις δεκαετίες είχα «εξ αντικειμένου δυσκολίες» να πω αυτά που σκεφτόμουν. Κάθε φορά που κυκλοφορούσα ποιητικές συλλογές, έπαιρνα τηλεφωνήματα και «παραστάσεις» από προϊστάμενους μου να μην ασχολούμαι με τέτοια, σα διευθυντής Τράπεζας που ήμουν. Θέλω να πω ότι το να φτάσεις στο σημείο να εκφράζεσαι είναι πιο σημαντικό ακόμη κι από τη φυσική σου επιβίωση. Μετά την αφυπηρέτησή μου κατάφερα να βρώ τη φωνή μου. Τα ποιήματα και η ζωγραφική ήταν σωσίβια μέχρι να φτάσω στη χώρα της απόλυτης ελευθερίας έκφρασης.

Ποια από τις δύο πόλεις σας, η Λεμεσός ή η Λάρνακα καθόρισε πιο πολύ τη ζωή σας;

Μου βάζετε το μαχαίρι στο λαιμό! Η Λεμεσός είναι μέσα στην καρδιά. Οι φίλοι που έχω εκεί είναι σα να ζούν στη γειτονιά μου. Πολύ συχνά είμαι εκεί και πολλές φορές συμμετέχω σε εκδηλώσεις της ενεργά. Τη Λάρνακα την αγάπησα από νωρίς, αφού στα εικοσιτρία μου χρόνια ήρθα σαν «οικονομικός μετανάστης». Έζησα την πορεία της, ιδιαίτερα μετά το 1974, τους ανθρώπους της, τις Υπηρεσίες της. Φωτογραφίζω σχεδόν καθημερινά τις ομορφιές της. Πολεμώ για να κρατηθεί στο ύψος που της πρέπει. Κάποτε με παρεξηγούν όσοι «ετσιθελικά» προσπαθούν να εφαρμόσουν λύσεις που κατά τη γνώμη μου αλλοιώνουν το πρόσωπο και την ιστορία της πόλης του Ζήνωνα. Και η ιστορία αυτής της πόλης είναι σημαντική.

Υπάρχει κάτι που κάνατε ή κάτι που δεν κάνατε, για το οποίο μετανοιώνετε στη ζωή σας;

Η ζωή δεν είναι φρούτο να το επιλέξεις στη λαχαναγορά. Κάνει την πορεία της με τα καλά και τα κακά της. Ανηφορίζει και κατηφορίζει όπου αυτή θέλει. Μας παίρνει στους ώμους της και μας ζαλίζει. Σίγουρα θα ήθελα πολύ να γεννιόμουνα με το μυαλό ενήλικα, να είχα μια στέγη και ένα μικρό, ελάχιστο εισόδημα. Ε, και τότε, δεν θα εργαζόμουνα ποτέ. Ούτε Τράπεζες, ούτε μισθολόγια, ούτε ετήσιες άδειες, ούτε δοσοληψίες άχρηστες κι εφήμερες. Να είχα τα μάτια μου ανοιχτά και να απολάμβανα την αρμονία της φύσης. Την απλή έκφραση της πολύπλοκης θείας δη¬μιουργίας.

Ποια ήταν τα πρώτα ερεθίσματα σας όταν ξεκινούσατε να γράψετε ποίηση;

Τα ερεθίσματα για το γράψιμο ήταν και είναι πολλά και είναι παντού. Η διάθεση της στιγμής και η ευαισθησία του συγγραφέα τα χειρίζεται ανάλογα. Επανερχόμενος στην ερώτησή σας, θέλω να πω ότι, πέραν του πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής που σημάδεψαν την ποίηση και τη ζωή μου, σημαντικό ρόλο παίζει και η κατάσταση της κοινωνίας, οι αδικίες, η έλλειψη πολιτικού ήθους, η μιζέρια στον τρόπο σκέψης.

Έχετε γράψει αρκετές ποιητικές συλλογές. Είναι κάποιο ποιήμα σας που ξεχωρίζετε και γιατί ;

Δεν μπορεί να ξεχωρίσεις μόνο ένα ποίημα ανάμεσα σε χιλιάδες, που έχουν γραφεί τα τελευταία πενήντα τόσα χρόνια. Το καθένα είχε το λόγο του και το καθένα προκαλεί και τις δικές του αντιδράσεις. Εξάλλου, για να λέμε και αυτό που οφείλουμε, πριν από εμάς έχουν γράψει αριστουργήματα άλλοι. Και μετά από εμάς το ίδιο θα γίνει.

Πιστεύετε ότι τα μεγάλα έργα είναι αποτέλεσμα μυαλού ή ψυχής;

Τα μεγάλα έργα γίνονται και με μυαλό και με ψυχή και με αγάπη και με ταπεινοφροσύνη και με γνώση και με έμπνευση και με πάθος. Το θέμα είναι να γίνονται στην κατάλληλη στιγμή και να υπάρχουν οι υποδομές για να πάνε στον απλό κόσμο. Οι σημερινές προτεραιότητες της κοινωνίας είναι άλλες.

Σήμερα πως είναι η καθημερινότητα σας;

Η καθημερινότητά μου σήμερα είναι απλή. Ξυπνώ πολύ πρωϊ, πάω για φωτογράφηση στην αλυκή ή στην παραλία, επεξεργάζομαι τις φωτογραφίες, ετοιμάζω κείμενα για εκδηλώσεις ή δημοσίευση, πάω για καφέ με φίλους, παρακολουθώ εκδηλώσεις, περιδιαβάζω τη Λάρνακα και όταν υπάρχει κάτι που χρειάζεται διόρθωση κάνω τις ενέργειές μου. Ταξινομώ τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που μαζεύω, μια συλλογή μοναδική για την ιστορία της πόλης. Αυτό που λέμε ενεργός πολίτης, που πολλοί το συγχίζουν με τον εθελοντισμό, είναι κάτι πολύ βαθύ. Είναι και να συμμετέχεις ενεργά, με τη φυσική σου παρουσία και έκφραση, στα δρώμενα της πόλης του Ζήνωνα. Είναι να βοηθάς με κάθε τρόπο τις Αρχές να βάλουν τάξη σε κακώς έχοντα. Είναι να λαμβάνεις μέρος στις μαζικές εκδηλώσεις που δίνουν στην πόλη το χαρακτήρα και το κύρος της.

Τι σας λείπει από τη ζωή σας;

Πάντα λείπουν πολλά από τη ζωή μας. Αυτά και αυτοί που έφυγαν και σφράγισαν τη ζωή μας. Οι αποφάσεις που πρώτα έπαιρνα αυθόρμητα και τώρα χρειάζονται πολλή σκέψη. Η καθαρότητα στις σχέσεις των ανθρώπων. Οι κατεχόμενες περιοχές που χάνονται στον καιάδα της μνήμης. Αρνούμαι να περάσω απέναντι επειδή θέλω να θυμάμαι τη δική μου Σαλαμίνα, το δικό μου Καρπάσι, τη δική μου Λάμπουσα, το δικό μου Διόριος, τη δική μου Καντάρα. Αυτά που δεν διαγράφονται με συρματόπλεγμα και συμφωνίες κορυφής.