Η διαχρονική επεκτατική πολιτική της Τουρκίας
Μερικοί πολτικοί μου κάνουν παράπονα επειδή συχνά τους κατηγορώ ότι είναι αδιάβαστοι. Με την ευκαιρία των τελευταίων εξελίξεων στο Κυπριακό, αλλά και στην εσωτερική πολιτική ζωή της Τουρκίας, παραθέτω την επιστολή που απέστειλεν ο σουλτάνος Σελίμ ο Β’ στους Ενετούς το 1570.
«Ημείς, Σουλτάν Σελίμ Οθωμανός, Μέγας Αυτοκράτωρ των Τούρκων, βασιλεύς των βασιλέων, κύριος των κυρίων, βασιλεύς της Ιερουσαλήμ, κύριος του επιγείου παραδείσου, Σκιά του Θεού, αιτούμαι παρά της Ενετικής εξουσίας το βασίλειον της Κύπρου, όπερ θέλει δοθή ημίν ή φιλικώς ή βιαίως. Ας προσέξη το κράτος τούτο να μη ερεθίση το τρομερόν ημών ξίφος, να μη εμπιστεύηται δε εις τον θησαυρόν αυτού, διότι δυνάμεθα να μεταβάλωμεν αυτόν εις χείμαρρον, έτι δε ας προσέξη να μη ερεθίση την οργήν μας».
Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι λίγο πολυ γνωστά. Η Κύπρος έμελλε να κρατήσει στο σβέρκο της το σκοτάδι των Οθωμανών μέχρι το 1878. Εκείνο που με ώθησε στην ανάρτηση αυτή είναι η διαχρονική επεκτατική που ακολουθούν οι Τούρκοι και η αποφασιστικότητά τους που ξεπερνά τα όρια της λογικής και του διεθνούς δικαίου. Ακόμη και σήμερα, η στάση της Τουρκίας δεν έχει αλλάξει. Όσοι δεν το αντιλαμβανόμαστε κάνουμε σχέδια χωρίς προοπτική επιτυχίας.
Οι καβγάδες μας για την καρέκλα μας τυφλώνουν και η ερασιτεχνική αντιμετώπιση της κατάστασης προοιωνίζει τη διαιώνιση του προβλήματός μας.
Λούης Περεντός
