Υποστηρικτές Τυχικού: Συνδέουν την «καρατόμηση» με το ρήγμα Μόσχας – Φαναρίου

Τις αναφορές ότι το θέμα του τέως μητροπολίτης Πάφο, έφτασε στη Βουλή των Ελλήνων, σχολίασε στο Πρωτοσέλιδο το μέλος της ομάδας στήριξης του Τυχικού, Κυριάκος Κυριάκου. 

Όπως αποκάλυψε, το όνομα του Τυχικού αποτέλεσε αντικείμενο επίσημης επερώτησης στη Βουλή των Ελλήνων προς την Υπουργό Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη, σχετικά με πληροφορίες ότι η ίδια είχε διατυπώσει παράπονα προς τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου για ενέργειες του τότε Μητροπολίτη. Η υπουργός, ωστόσο, απάντησε ότι ουδέποτε έκανε τέτοια αναφορά, αφήνοντας να εννοηθεί πως μια σειρά από ισχυρισμούς που κυκλοφορούσαν δημόσια δεν είχαν πραγματική βάση.

Ο Κυριάκου υπογραμμίζει ότι το περιστατικό αυτό αποτελεί ένα «μικρό κομμάτι» μιας πολύ μεγαλύτερης ιστορίας που, όπως λέει, αφορά τις μεθοδεύσεις που οδήγησαν στην απομάκρυνση του Τυχικού από τον θρόνο της Πάφου. Σημειώνει ότι ακόμη και η ομάδα στήριξης είχε ζητήσει να δημοσιοποιηθεί η επιστολή του Πατριαρχείου, η οποία – κατά την εκτίμησή τους – δεν απαιτούσε καθαίρεση ή απομάκρυνση του Επισκόπου. Το ίδιο ζητήθηκε, είπε, και για επιστολές που έφθασαν από την Αμερική, καθώς και για παράπονα από τη Μητρόπολη Νεαπόλεως.

Σύμφωνα με τον Κυριάκου, το κλίμα που έχει δημιουργηθεί επιβαρύνει τους πιστούς, οι οποίοι «βλέπουν τα πάντα να αιωρούνται» χωρίς σαφείς εξηγήσεις για το τι πραγματικά έχει συμβεί. Τονίζει μάλιστα ότι μιλά όχι μόνο ως μέλος της ομάδας στήριξης, αλλά και ως άνθρωπος που επί εβδομάδες δέχεται πίεση και κριτική για το κατά πόσο μεταφέρει απόψεις του Τυχικού ή προσωπικές. Διευκρινίζει πως όσα έχει πει μέχρι σήμερα έχουν γίνει σε συνεννόηση με τον Επίσκοπο, αλλά από το σημείο αυτό και πέρα εκφράζει και προσωπικές επισημάνσεις, καθώς και απόψεις πολλών πιστών που στάθηκαν δίπλα στον Τυχικό από την πρώτη στιγμή.

Κατά την ανάλυσή του, οι ρίζες της σημερινής κρίσης εκτείνονται πολλά χρόνια πίσω. Αναφέρεται στο ιστορικό ρήγμα ανάμεσα στο Φανάρι και τη Μόσχα, που κατά τη γνώμη του επηρέασε όλες τις τοπικές Εκκλησίες, ιδιαίτερα μετά τη Σύνοδο στο Κολυμπάρι και την αναγνώριση της αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας. Αυτές οι εξελίξεις, εξηγεί, δημιούργησαν δύο ισχυρές τάσεις και μέσα στην Εκκλησία της Κύπρου: μια φιλοφαναριώτικη και μια φιλορωσική.

Μέσα σε αυτό το φορτισμένο περιβάλλον εμφανίστηκε ο Τυχικός, τον οποίο –όπως περιγράφει ο Κυριάκου– γνώρισε τις τελευταίες μόλις ημέρες πριν ξεσπάσει ο μεγάλος θόρυβος. Παρά την αρχική του άγνοια, λέει πως είδε δίπλα στον Τυχικό ανθρώπους της νύχτας που αναζητούσαν πνευματική βοήθεια, μοναχούς που είχαν απομακρυνθεί από το Άγιο Όρος, φτωχούς που λάμβαναν οικονομική στήριξη, ακόμη και Αγγλικανούς στους οποίους είχε επιτραπεί η χρήση ναών χωρίς να τους απωθεί κανείς. Αυτό, για τον Κυριάκου, είναι το πιο ισχυρό τεκμήριο για το ποιόν του Επισκόπου.

Όπως υποστηρίζει, η σύγκρουση ξέσπασε όταν θεωρήθηκε πως ο Τυχικός δεν ευθυγραμμίζεται πλέον με την πλευρά της Συνόδου που τον είχε στηρίξει για την εκλογή του. Από εκείνη τη στιγμή, κατά τον Κυριάκου, άρχισαν πιέσεις από πολλαπλά επίπεδα – πολιτικά, εκκλησιαστικά και διεθνή – ενώ δημοσιεύματα με κατηγορίες και υπονοούμενα, δημιούργησαν ένα περιβάλλον συκοφαντίας.

Κεντρικό σημείο της διαμάχης αναδεικνύεται η «ομολογία πίστεως» που του ζητείται να υπογράψει εκ νέου. Ο Κυριάκου αναφέρει ότι ο Τυχικός παρέδωσε ήδη την ομολογία πίστεως κατά τη χειροτονία του και επανέστειλε στη Σύνοδο το σχετικό κείμενο όταν ζητήθηκε. Η επιμονή για νέα ομολογία, με προσθήκη αναφοράς στο Κολυμπάρι, εκτιμά ότι εγκλωβίζει τη Σύνοδο σε μια διαδικασία που κινδυνεύει να λάβει χαρακτήρα πολιτικής πίεσης και όχι θεολογικής διευκρίνισης.

Την ίδια στιγμή, περιγράφει τον Επίσκοπο ως άνθρωπο που βρίσκεται «ανάμεσα σε δύο πυρά»: από τη μια ο Αρχιεπίσκοπος ζητά συμμόρφωση ώστε να επιστρέψει στα καθήκοντά του. Από την άλλη, μεγάλο μέρος πιστών του τον προτρέπει να μην υπογράψει τίποτε, φοβούμενοι ότι θα θεωρηθεί υποχώρηση. Με όλα αυτά, λέει, ο Τυχικός προσπαθεί να συνεννοηθεί ακόμη και με τους γιατρούς του, καθώς η πίεση που δέχεται επιβαρύνει την υγεία του.

Στο τέλος, ο Κυριάκου απευθύνει έκκληση για σύνεση, τονίζοντας ότι όσο κι αν οι διαφωνίες είναι μεγάλες, το ενδεχόμενο νέου εκκλησιαστικού σχίσματος αποτελεί την πιο οδυνηρή προοπτική. «Πρέπει όλοι να θυμούνται ότι αύριο θα υπάρξει», λέει χαρακτηριστικά, καλώντας τους πιστούς να κρατήσουν την αγάπη για την Εκκλησία πάνω από κάθε φανατισμό.

Πηγή: Sigmalive