Ο χαμός του Αυξέντη Ευαγγέλου, ενός ανθρώπου που πρόσφερε πάρα πολλά στην ΑΕΚ ήταν κάτι που επισκίασε το αγωνιστικό και κάθε τι άλλο μπορεί να αφορά την ομάδα της Λάρνακας. Ένας άνθρωπος ο οποίος έδωσε και την ψυχή του για την ΑΕΚ σε χρόνια πάρα πολύ δύσκολα, ένας ΚΥΡΙΟΣ που ήταν πίσω από κάθε μεγάλη αλλαγή στην ΑΕΚ.
Τόσο στα θέματα τα γραφειοκρατικά όσο και με την ανέγερση του νέου γηπέδου, των γηπέδων των ακαδημιών και πολλά άλλα. Ένας άνθρωπος που έτρεχε ασταμάτητα, ένας εργάτης της ΑΕΚ και της Λάρνακας, της πόλης που τόσο πολύ αγαπούσε.
Παίκτες, τεχνική ηγεσία, διοίκηση και κόσμος ήθελαν τη νίκη στο ΓΣΠ για να την αφιερώσουν στο δικό τους Αυξέντη. Δεν τα κατάφεραν, όμως θα υποσχέθηκαν ότι θα το κάνουν το συντομότερο. Η ισοπαλία με την Ομόνοια ήταν κάτι σαν μαχαιριά στην προσπάθεια για τον τίτλο.
Αν και είχε το αριθμητικό πλεονέκτημα για περίπου μία ώρα, εντούτοις δεν μπόρεσε να πάρει το ζητούμενο που ήταν το τρίποντο και το μόνο που πέτυχε ήταν να φέρει το ματς στα ίσα με τον Αϊτόρ. Αγωνιστικά θα μπορούσε και θα έπρεπε να ήταν καλύτερη ΑΕΚ, όπως καλύτερος με τη διαχείριση του αγώνα θα έπρεπε να ήταν ο Μπεργκ…
