Έλενα Παπαμιχαήλ: Να αγαπάμε τον εαυτό μας και να το αποδεικνύουμε κάθε μέρα

Γράφει η Ρέα Κουμπαρή

Σήμερα στη σελίδα μου έχω τη χαρά να σας παρουσιάσω την συνέντευξη με την έλενα Παπαμιχαήλ, μια ταλαντούχα ηθοποιό και συγγραφέα από την Αθηένου της επαρχίας Λάρνακας.

Η Έλενα, με μια αξιοσημείωτη πορεία στο θέατρο και την τηλεόραση, μας μιλά για τα πρώτα της βήματα στον χώρο της υποκριτικής, τις σπουδές της, τις εμπειρίες της στη σκηνή και την οθόνη, καθώς και για την αγάπη της για την παιδική λογοτεχνία και τη διδασκαλία.
Μέσα από τη συνέντευξη αυτή, ανακαλύπτουμε τις επιρροές και τα κίνητρα που την οδήγησαν να ακολουθήσει τον δρόμο της τέχνης, καθώς και τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της για το μέλλον. Ας γνωρίσουμε λοιπόν καλύτερα την Έλενα Παπαμιχαήλ και ας εμπνευστούμε από το πάθος και την αφοσίωσή της στον κόσμο του θεάτρου και της λογοτεχνίας.

Ρ.Κ: Έλενα μου πότε και πώς ανακάλυψες το ενδιαφέρον σου για την υποκριτική;

Ε. Π: Όταν ήμουν μικρή, δεν μπορώ να πω ότι γνώριζα τον όρο “ηθοποιός”. Βέβαια, λάτρευα το θέατρο. Έχω τρεις αδελφές και αρκετά ξαδελφάκια. ‘Όταν, λοιπόν, βρισκόμασταν όλοι μαζί διοργάνωνα “γιορτές”, στις οποίες έβαζα στα υπόλοιπα παιδιά κοστούμια και ανέθετα ρόλους για σενάρια που έγραφα η ίδια. Ακολούθως τα καθοδηγούσα σε πρόβα και μετά υποχρέωνα τους πιο μεγάλους να παρακολουθήσουν. Έκανα, δηλαδή, τη σκηνοθέτη.
Όταν ήμουν γυμνάσιο και πλέον γνώριζα για την ιδιότητα του ηθοποιού, αποκρυστάλλωσα μέσα μου την ιδέα να σπουδάσω κι εγώ ηθοποιός, αφού πρώτα τελείωνα με την άλλη μεγάλη αγάπη μου, την ελληνική φιλολογία.

Ρ. Κ: Τι σε ώθησε να σπουδάσεις ηθοποιός στη δραματική σχολή Βλαδίμηρου Καυκαρίδη;

Ε. Π: Με ενδιέφερε οπωσδήποτε να σπουδάσω, για να κατοχυρώσω την ιδιότητα της ηθοποιού. Δεν μου αρκούσε να συμμετέχω ανειδίκευτα σε παραστάσεις. Με ενδιέφερε η εξέλιξη, η βαθύτερη γνώση και οι δυνατότητες καριέρας στο αντικείμενο. Εξάλλου, δεν είχα γνωριμίες που θα μπορούσαν να με εντάξουν σε θεατρικά ή τηλεοπτικά δίκτυα, χωρίς την απαραίτητη κατοχύρωση. Στη συγκεκριμένη σχολή σπούδασα ουσιαστικά για πρακτικούς λόγους, αφού είναι η μόνη σχολή που υπάρχει στην Κύπρο και κατοχυρώνει την ιδιότητα του ηθοποιού.

Ρ. Κ: Πώς σε βοήθησαν οι σπουδές στην Υποκριτική και Σκηνοθεσία από το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου στην καριέρα σου;

Ε. Π: Οι σπουδές μου στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου, ολοκληρώθηκαν το καλοκαίρι που μας πέρασε. Με αυτές απέκτησα μεταπτυχιακό στις Θεατρικές σπουδές (με κατεύθυνση Υποκριτική και Σκηνοθεσία). Σίγουρα ένα μεταπτυχιακό ανοίγει περαιτέρω ορίζοντες στον ανάλογο τομέα, αλλά ευνοεί και πιο πολλές επαγγελματικές ευκαιρίες (κυρίως στην σκηνοθεσία και στην ιδιότητα του δραματουργού) καθώς στους χρόνους που ζούμε, η κατοχύρωση της γνώσης καθίσταται όλο και πιο απαραίτητη.

Ρ. Κ: Ποια ήταν η πρώτη σου επαγγελματική θεατρική παράσταση και ποια συναισθήματα σου προκάλεσε;

Ε. Π: Η πρώτη μου επαγγελματική, θεατρική παράσταση, ήταν όταν ερμήνευσα τον ρόλο της Μίνας, σε ένα μονόπρακτο (μικρό θεατρικό έργο) του Γιώργου Σκούρτη, με τίτλο “Ο άνεργος”. Ήτανε πολύ σημαντική στιγμή καθώς αυτή η παραγωγή έγινε με δική μου πρωτοβουλία.
Ήταν μόλις τελείωσα τη σχολή και δεν είχα κάποια άλλη δουλειά στο θέατρο. Επέλεξα λοιπόν να αναλάβω δράση και να κάνω κάτι δικό μου με ένα άλλο συνάδελφο, ουσιαστικά για να μας μάθουν κι εμάς ως ηθοποιούς. Ο χώρος αυτός είναι αρκετά κορεσμένος, δεν δουλεύουν όλοι και χρειάζεται να “απασχολήσεις” με τη δράση σου, αλλιώς υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι για να επιλέξουν. Δόξα τω Θεώ, αυτό πέτυχε σε κάποιο βαθμό.
Από εκείνη την παραγωγή, άρχισαν να ζητούν πληροφορίες για εμάς και αρχίσαμε να συμμετέχουμε ως ηθοποιοί σε κάποιες παραστάσεις και διαδικτυακές σειρές.

Ρ. Κ: Ποιοι ήταν οι πιο αξέχαστοι ρόλοι που έχεις παίξει μέχρι σήμερα και γιατί;

Ε. Π: Αν και αγαπώ πολύ όλους τους ρόλους που κλήθηκα να ερμηνεύσω ξεχωρίζω δυο:
▪️Ο πρώτος ρόλος ήταν αυτός της “Γυναίκας” στο θεατρικό έργο “Ξανά Μαζί” (2018) του Κύπριου συγγραφέα Κυριάκου Στυλιανού, καθώς ήταν ένας απαιτητικός πρωταγωνιστικός ρόλος με δραματικά, ρεαλιστικά και σουρεαλιστικά στοιχεία. Αφορούσε τη σχέση ενός ζευγαριού και αποτελούνταν από δύο μόνο ρόλους, του Άνδρα και της Γυναίκας.
▪️Η δεύτερη δουλειά που ξεχωρίζω, ήταν στο παιδικό θέατρο “Ο Ποντικομπουρμπουλήθρας” (2023), του θεάτρου “Βεστιάριο” του Γιάννη Σπανού.
Έπαιζα τη Ρόζα και το χάρηκα ιδιαίτερα, καθώς ήταν ρόλος που απαιτούσε πολύ ζωντανή ενέργεια πάνω στη σκηνή και δοκίμασε τις αντοχές μου. Επίσης, το παιδικό κοινό ήταν ένθερμο και το χειροκρότημα του κόσμου μας ήταν αξέχαστο, καθώς και οι περιοδείες σε όλη την Κύπρο.

Ρ. Κ: Πώς αποφάσισες να γράψεις ένα παιδικό βιβλίο με παραμύθια και τι σε ενέπνευσε;

Ε. Π: Αποφάσισα να γράψω ένα παιδικό βιβλίο με παραμύθια, γιατί ο παππούς μου ήταν ένας αξέχαστος, ταλαντούχος παραμυθάς.
Ως εγγονή του με έκανε πολύ ευτυχισμένη και με κρατούσε μαγεμένη με τις αφηγήσεις του.
Θέλω να αποτυπώσω αυτά τα παραμύθια στη μνήμη μου και στη μνήμη όσο το δυνατόν, περισσότερων παιδιών της νέας γενιάς. Θα είναι μια θαυμάσια ψυχική κληρονομιά για όλα. Επίσης, θέλω να διατηρήσω στη μνήμη την προσωπικότητα του παππού μου (Απόστολου), γιατί πραγματικά το αξίζει. Ο τίτλος του βιβλίου είναι: “Τα παραμύθια του παππού του Αποστολή και άλλες ιστορίες.”

Ρ. Κ: Μπορείς να μας πεις περισσότερα για το θέμα που καλύπτει το παραμύθι σου;

Ε. Π: Συγκεκριμένα, πρόκειται για τέσσερα παραμύθια που έλεγε ο παππούς μου, και δικές του εμπνεύσεις αλλά και παραμύθια κυπριακά, γνωστά σε παλαιότερους, που πρέπει να διασωθούν στο πέρασμα του χρόνου. Επίσης, θα ενσωματωθούν ακόμη κάποιες ιστορίες του δεύτερου παππού μου, Αδάμου.

Ρ. Κ: Πώς συνδυάζεις τη διδασκαλία με τις υπόλοιπες επαγγελματικές σου δραστηριότητες;

Ε. Π: Η διδασκαλία είναι η δεύτερη μεγάλη αγάπη μου και η πρώτη σπουδή μου καθώς σπούδασα φιλόλογος. Διδάσκω, λοιπόν, φιλολογικά μαθήματα ως φιλόλογος και ασχολούμαι με θεατρικά εργαστήρια ως ηθοποιός/σκηνοθέτης για παιδιά και ενήλικες. Ανέκαθεν αγαπούσα τη διδασκαλία, αποτελεί μια έμφυτη τάση μου και αγαπώ τα παιδιά, επίσης. Ταυτόχρονα είμαι και σκηνοθέτης, που ουσιαστικά μεγάλο μέρος του αντικειμένου απαιτεί διδασκαλία.

Ρ. Κ: Πώς ήταν η εμπειρία σου στη σειρά “Πεθερά” και τι σε ενθουσίασε στον ρόλο της Μαίρης Ανν;

Ε. Π: Ήταν πολύ ξεχωριστή εμπειρία για μένα καθώς είχα την ευκαιρία να δω λίγο πιο ολοκληρωμένα πώς γίνονται τηλεοπτικά τα γυρίσματα και πώς καλείται να αντεπεξέλθει ο ηθοποιός. Με εντυπωσίασε αρκετά το μέγεθος της ενέργειας που απαιτείται στο γύρισμα, καθώς εάν δεν ακουστούν καλά τα λόγια, (περάσει από έξω αυτοκίνητο ή υπάρξουν άλλοι απρόοπτοι ήχοι), ο ηθοποιός καλείται να επαναλάβει τις φράσεις και η σκηνή να ξαναγυριστεί, όσες φορές χρειαστεί. Ο ρόλος της Μαίρης Άνν ήταν ξεχωριστός γιατί ξέφευγε από τα συνηθισμένα, ήταν μια κοπέλα πολύ συνεσταλμένη, φοβισμένη και ντροπαλή με εξαιρετικά χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτό φαινόταν έντονα στη συμπεριφορά και την εμφάνισή της.

Ρ. Κ: Έχεις σχέδια για μελλοντικές τηλεοπτικές εμφανίσεις;

Ε. Π: Προς το παρόν έχω σχέδια για θεατρικές εμφανίσεις και θεατρικές σκηνοθεσίες, με χαρά όμως, θα διεκδικούσα και κάποια τηλεοπτική εμφάνιση.

Ρ. Κ: Ποια είναι τα προσωπικά σου ενδιαφέροντα εκτός από την υποκριτική και τη συγγραφή;

Ε. Π: Λατρεύω να διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία. Μου αρέσει επίσης να παρακολουθώ το YouTube σε δικό μου χρόνο, αξιόλογες τηλεοπτικές σειρές σπουδαίων δημιουργών, κυρίως ελληνικές, καθώς αγαπώ πολύ τη γλώσσα μας.

Ρ. Κ: Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι στην καριέρα σου και ποια όνειρα επιθυμείς να πραγματοποιήσεις;

Ε. Π: Ο πιο σημαντικός στόχος στην υποκριτική και σκηνοθετική μου καριέρα είναι να συνεχίσω το επάγγελμα. Όταν σου δίνονται, ή εσύ διεκδικείς, κάποιους ρόλους ή δουλειές, δηλαδή άσχετα με τον κορεσμό του επαγγέλματος επιμένεις και καταφέρνεις να το κάνεις, τότε αβίαστα προκύπτει και η εξέλιξη στους ρόλους και η αυτοπραγμάτωση.

Ρ. Κ: Έλενα μου εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσεις να εμπνέεις και να συναρπάζεις το κοινό σου με τις ερμηνείες σου και τη συγγραφή σου. Καλή επιτυχία σε κάθε επόμενο βήμα σου!

Ε. Π: Κι εγώ εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία στην όμορφη, δημιουργική, σελίδα σας “Μιλώντας με τη Ρέα”.