Home ΠΡΟΣΩΠΑ ΑΠΟΨΕΙΣ Δεν υπολόγισα ποτέ ότι το να προσπαθώ να είμαι τελειομανής θα μου έφερνε περισσότερο άγχος
Δεν υπολόγισα ποτέ ότι το να προσπαθώ να είμαι τελειομανής θα μου έφερνε περισσότερο άγχος

Δεν υπολόγισα ποτέ ότι το να προσπαθώ να είμαι τελειομανής θα μου έφερνε περισσότερο άγχος

Γράφει η Κατερίνα Μιχαήλ

Δεν γεννήθηκα και στο dna μου έγραφε τελειομανής. Μάλιστα μπορώ να πω ότι μου πήρε χρόνια να καταλάβω ότι είμαι τελειομανής. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα προσπαθούσα να αγγίζω αυτό που στο μυαλό μου ήταν τέλειο. Στο σχολείο, στη σχέση με τους γονείς μου, με τους φίλους μου, στις δραστηριότητες μου.

Θυμάμαι ότι άκουγα τι καλά που τα καταφέρνω κι αυτό από τη μια με καθησυχαζε και από την άλλη όμως με έκανε να προσπαθώ ακόμα περισσότερο. Να μην αφήνομαι να τα παρατηρήσω.

Επίσης πρόσεξα ότι αυτή η τάση μου με έκανε κάποιες φορές ένα αξιαγάπητο παιδί και κάποιες άλλες φορές παρατηρούσα ότι καθησύχαζε τους γονείς μου που ήταν πνιγμένοι στα προβλήματα τους. Ήταν η χρυσή τομή. Να μην είμαι ακόμη ένα πρόβλημα στο σπίτι. Πόσο μάλλον όταν πήγαιναν βαθμοί από το σχολείο!

Και μέσα σε αυτή τη στάση μεγάλωσα μέχρι που μου έγινε στάση ζωής. Να μην κάνω τα πράγματα, απλά για να γίνουν. Αλλά να γίνουν τέλεια. Κι έτσι εκεί που μπορούσα έπαιρνα αναγνώριση. Όχι γιατί εγώ αναγνώριζα τον εαυτό μου. Αλλά γιατί οι σημαντικοί άλλοι με αναγνώριζαν. Εγώ άκουγα όλα τα σχόλια και μια έλεγα στον εαυτό μου ‘καλά τα πας’ και μετά με κυριαρχούσε ‘μπορείς και παραπάνω ‘.

Γι’ αυτό το παραπάνω ξεχείλιζα κάθε φορά το άγχος μου. Ποιο θα ήταν το παραπάνω; Τι θα γινόταν αν κάποιος σημαντικός άλλος εξέφραζε δυσαρέσκεια ή παράπονο. Ακόμη χειρότερα αν με αμφισβητούσε.

Και γέμιζα τη σκέψη μου πιθανές αμφιβολίες και ερωτηματικά με αποτέλεσμα να προσπαθώ περισσότερο. Να με πνίγω. Έτσι ξεκίνησαν και οι κρίσεις πανικού και θυμωνα με τον εαυτό μου κάθε φορά που τις πάθαινα λέγοντας “γιατί σε εμένα;;”.

Τελικά εγώ δεν αγάπησα εμένα. Κάποτε ένιωθα ότι βρήκα τη μαγική συνταγή του τέλειου ελέγχου σε όλα πλέον ξέρω ότι από την εξίσωση έλειπε να με νοιάζομαι, να με προσέχω και να με ξεκουράζω. Να μου χαλαλίζω μικρά που με έκαναν να νιώθω ότι εγώ αξιζω για εμένα. Κι ας κάνω και κάποια λάθη , άνθρωπος είμαι και γώ.

Να θυμάσαι να σε προσέχεις!!!

Κατερίνα Μιχαήλ
Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια
Θεραπεύτρια Ζευγαριών

Send this to a friend