Ενώνοντας καρδιές από την Κύπρο στην Τανζανία

Πώς εξηγείς στα παιδιά ότι κάποια άλλα παιδιά σε μια άλλη γωνιά του κόσμου δεν έχουν πράγματα που θεωρούνται απαραίτητα, όπως το καθαρό νερό, το σχολείο, το καθημερινό φαγητό; Πώς τα μαθαίνεις για την αλληλεγγύη και το νοιάξιμο για τους άλλους και για το τι μπορούμε να κάνουμε για να γίνει ο κόσμος πιο δίκαιος; Πώς αλλιώς, μέσα από όμορφες ιστορίες και ζωγραφιές!

Η Μαρία είναι ιδιοκτήτρια νηπιαγωγείου στη Λευκωσία και Ανάδοχος στην ActionAid. Μέσα από τη σχέση της Αναδοχής με ένα παιδί από τη Γουατεμάλα επηρεάστηκε βαθιά, βλέποντας τη δύναμη της αλλαγής και της αλληλεγγύης: «Όταν λαμβάνω έναν φάκελο με γράμμα από τη Γουατεμάλα, νιώθω έντονη συγκίνηση. Κάθε φορά, ανοίγω το γράμμα με ανυπομονησία και χαρά, και έπειτα το τοποθετώ στον τοίχο μου, όπου συλλέγω όλα τα γράμματα για να μου θυμίζουν αυτή την ιδιαίτερη σχέση».

Έτσι, θέλησε να μοιραστεί αυτή την εμπειρία και με τους μικρούς μαθητές και μαθήτριές του σχολείου της και μπήκαν στο Πρόγραμμα της σχολικής Αναδοχής και συνδέθηκαν με ένα κορίτσι από την Καμπότζη. Τα παιδιά δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μαθαίνουν τα νέα από τη μακρινή τους φίλη και να στέλνουν κι εκείνα τα δικά τους νέα. Ο κόσμος έρχεται έτσι πιο κοντά.

Η Μαρία ταξίδεψε πρόσφατα στην Τανζανία, στο πλαίσιο του ταξιδιού αλληλεγγύης της ActionAid, προκειμένου να δει τη δράση από κοντά και να συμβάλει και η ίδια στην υλοποίηση ενός έργου σε ένα σχολείο της κοινότητας που στηρίζεται από Αναδόχους από την Κύπρο και την Ελλάδα.

«Ήθελα πάντα να κάνω αυτό το ταξίδι – να ζήσω την εμπειρία από κοντά, να προσφέρω έμπρακτα στους ανθρώπους εκεί, πέρα από τη χρηματική στήριξη. Από τη στιγμή που έγινα Ανάδοχος, το σκεφτόμουν συνεχώς και το ονειρευόμουν για καιρό», δηλώνει για την προεργασία, ενώ η εμπειρία μετά ήταν ακόμα πιο δυνατή από ό,τι περίμενε: «Παρόλο που ήξερα τι να περιμένω πάνω κάτω, η πραγματική εμπειρία ήταν πολύ πιο έντονη και μοναδική. Είναι δύσκολο να περιγράψω με λόγια το πώς νιώθεις – πρέπει να το ζήσει κάποιος για να καταλάβει την αξία και το βάθος αυτής της εμπειρίας. Με άλλαξε πολύ. Χρειάστηκε καιρός για να επεξεργαστώ όλα αυτά που έζησα και να συνειδητοποιήσω ότι πολλά από αυτά που θεωρούμε εμείς δεδομένα είναι πραγματικά πολυτέλειες γι’ αυτούς τους ανθρώπους».

Προτού φύγει για το ταξίδι, μοιράστηκε τις λεπτομέρειες με τα παιδιά του σχολείου, τα οποία έδειξαν μεγάλο ενθουσιασμό: «Η αντίδρασή τους ήταν γεμάτη εκπλήξεις και απορίες: ρωτούσαν γιατί θα πήγαινα τόσο μακριά, πώς θα ταξίδευα, πώς ακριβώς θα βοηθούσαμε εκεί και, ειδικά, πώς τα καταφέρνουν τα παιδιά εκεί να χρησιμοποιούν τουαλέτες, αφού δεν έχουν τις ίδιες εγκαταστάσεις με εμάς» [το έργο που θα γινόταν στο σχολείο αφορούσε την κατασκευή τουαλετών, καθώς το συγκεκριμένο σχολείο δεν διέθετε καθόλου εγκαταστάσεις υγιεινής].

Έτσι, σε αυτό το ταξίδι δεν πήγε μόνη. Μαζί της είχε τις ζωγραφιές των παιδιών, που ήθελαν να «ταξιδέψουν» με τον δικό τους τρόπο και να στείλουν το δικό τους μήνυμα αλληλεγγύης στους μακρινούς τους φίλους στην Αφρική: «Τα παιδιά ήθελαν πολύ να στείλουν ζωγραφιές, τις οποίες δημιούργησαν με πολλή αγάπη και φαντασία. Μια συγκεκριμένη ζωγραφιά, που πραγματικά με συγκίνησε, απεικόνιζε μια καρδιά φτιαγμένη από κομμάτια παζλ, για να δείξει ότι, παρά τις αποστάσεις, είμαστε όλοι ενωμένοι και η αγάπη μάς συνδέει».  Και μπορεί αυτή τη φορά να αρκέστηκαν στις ζωγραφιές, αλλά για το επόμενο ταξίδι της ActionAid έκλεισαν ήδη θέση δηλώνοντας ξεκάθαρα: «Την επόμενη φορά θα έρθουμε κι εμείς να βοηθήσουμε, γιατί είμαστε πολύ δυνατοί!».

Τι και σε ποιο βαθμό μπορούν τα παιδιά να αντιληφθούν θέματα που αφορούν τις ανισότητες, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αλληλεγγύη; Μάλλον πολύ περισσότερα από όσα φανταζόμαστε και ίσως πολύ πιο ξεκάθαρα και απλά από ό,τι οι ενήλικες, που βλέπουμε τον κόσμο με διαμορφωμένα φίλτρα. Για τα παιδιά, τα πράγματα είναι απλά-πρέπει όλοι οι άνθρωποι να έχουν ίσες ευκαιρίες, να μπορούν να πηγαίνουν σχολείο, να έχουν τροφή, στέγη και ασφάλεια, ανεξάρτητα από φυλή, φύλο, θρησκεία ή όποια άλλη κατηγορία. Η επαφή μαζί τους είναι ένα αληθινό σχολείο και για τους ίδιους τους ανθρώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας, όπως μοιράζεται και η Μαρία: «Καθημερινά μαθαίνω πολλά πράγματα από τα παιδιά και εισπράττω απλόχερα την ανιδιοτελή τους αγάπη. Γιατί μέσα από αυτές τις αθώες ψυχές μπορούμε να δούμε την πραγματική αλήθεια. Τα παιδιά βλέπουν τον κόσμο δίχως προκαταλήψεις, χωρίς διακρίσεις σε χρώμα ή φυλή. Είναι ένα μάθημα αληθινής ανθρωπιάς, που σε κάνει να εκτιμάς την αγνή αγάπη τους».

Μέσα από το Πρόγραμμα Αναδοχής της ActionAid, μπορούμε να ενώσουμε τους κόσμους μας, παρέχοντας σε όλα τα παιδιά τις ευκαιρίες που δικαιούνται και καλλιεργώντας την αλληλεγγύη και την ευαισθητοποίηση από πολύ μικρή ηλικία. Μπορούμε να κάνουμε πραγματικότητα τις παιδικές ζωγραφιές!