Τα τελευταία λόγια που είχε γράψει στο σημειωματάριο του ο 23χρονος Κυπριανός Παπαϊωάννου, ο οποίος συγκαταλέγεται ανάμεσα στα θύματα της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών, δημοσιοποίησε σήμερα η αδελφή του Εύα.
«Για τη δική μου αδυναμία, τη λύπη που έχω, πώς μπορώ να παραπονιέμαι Στον Θεό που πήρε τον δικό μου άνθρωπο στην καλύτερη πνευματική κατάσταση που μπορούσε να φτάσει και στην μόνη ευκαιρία που είχε για να σωθεί? Τολμώ να βάζω τα συναισθήματα μου πάνω από το γεγονός της σωτηρίας του ανθρώπου που «δήθεν» αγαπώ? Και αν δεν ισχύει το «δήθεν» τότε γιατί συνεχίζω να παραπονιέμαι?
Δοξολόγα Τον Θεό που εισάκουσε τις προσευχές σου και έσωσε το δικό σου άνθρωπο χαρίζοντας του τον παράδεισο. Τον παράδεισο, τον οποίο αν δεν επέτρεπε το δυσάρεστο γεγονός δεν θα αποκτούσε ποτέ.
Καθήκον σου να προσεύχεσαι γι αυτόν που λες πως αγαπάς, γιατί αν χάσεις τον πολύτιμο χρόνο που έχεις (για να προσευχηθείς υπέρ του) για να συλλογιέσαι και να λυπάσαι μόνον, τότε (εγωιστή) καθιστάς εμμέσως Τον Θεό υπαίτιο για τη λύπη σου ενώ είναι υπαίτιος για τη σωτηρία του. Και αυτή είναι η αλήθεια που ο εγωισμός σου σε θολώνει , υποτιμώντας την πρόνοια Του.
Έτσι το γεγονός της σωτηρίας του αγαπημένου σου γίνεται αιτία από σένα και την ανθρώπινη , χωρίς πνευματικότητα, συναισθηματικότητα σου να αμφισβητείται η πρόνοια Του Θεού.
Έτσι με την έκφραση σου κατά Του Θεού όχι μόνο δεν μακαρίζεις αλλά μακαρίζεις το όνομα του. Όχι μόνο δεν τον αναπαύσεις αλλά τον μαγαρίζεις απέναντι Στον Πανάγαθο.
Τελικά τί είναι συμφέρον για την αγάπη του προσώπου που αγαπάς να θυσιάσεις χρόνο από τη ζωή σου για προσευχές υπέρ του ή απλά να παραπονιέσαι που ο εαυτός σου έχασε τη συναισθηματική σου ηρεμία με το χαμό του αγαπημένου σου?
Τελικά τον αγαπάς αυτόν ή αγαπάς περισσότερο τη συναισθηματική σου κατάσταση που θα είχες εάν ζούσε;»
