Δεν πρέπει να επιτραπεί η επανάληψη άλλου ολοκαυτώματος, κατά το οποίο σκοτώθηκαν 6 εκατομμύρια Εβραίοι, μεταξύ των οποίων και 1,5 εκατομμύριο παιδιά, ανέφεραν σε χαιρετισμούς τους πρέσβεις ξένων χωρών που παρευρέθηκαν στην Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, που πραγματοποιήθηκε στο Εβραϊκό Μουσείο Κύπρου στη Λάρνακα.
Η Πρέσβης των ΗΠΑ στην Κύπρο Τζούλη Φίσιερ χαρακτήρισε το ολοκαύτωμα ως «μία από τις πιο φρικτές θηριωδίες στην παγκόσμια ιστορία και βίαιη απόδειξη των συνεπειών του μίσους, της μισαλλοδοξίας και της αδιαφορίας», σημειώνοντας πως οι ναζί «δολοφόνησαν 6 εκατομμύρια Εβραίους, μεταξύ των οποίων 1,5 εκατομμύριο παιδιά, και εκατομμύρια άλλους ανθρώπους υποκινούμενοι από τη διεστραμμένη ιδεολογία και το εθνοτικό μίσος με επίκεντρο τον αντισημιτισμό».
Πρόσθεσε ότι η αφήγηση κάθε επιζώντος από το ολοκαύτωμα ανθρώπου «είναι μια ζωντανή μαρτυρία του θριάμβου του ανθρώπινου πνεύματος απέναντι σε απίστευτες αντιξοότητες. Καθώς ο αριθμός των ζωντανών επιζώντων λιγοστεύει, πρέπει να βρούμε νέους τρόπους να θυμόμαστε και να ενημερώνουμε τις επόμενες γενιές για το ολοκαύτωμα». Σημείωσε πως «είναι δική μας ευθύνη και καθήκον, αλλά και προνόμιο ως οι γενιές που γνώρισαν τους επιζώντες και τους απογόνους τους, να είμαστε οι θεματοφύλακες των αφηγήσεών τους, να τιμούμε τη μνήμη τους, να μεταδίδουμε τις ιστορίες της ανθεκτικότητας και του θάρρους τους».
Η κα. Φίσερ ανέφερε ακόμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «ως η πατρίδα του δεύτερου μεγαλύτερου πληθυσμού επιζώντων του ολοκαυτώματος στον κόσμο, καθώς και πολλών απογόνων των θυμάτων του, παραμένουν προσηλωμένες στην επιδίωξη δικαιοσύνης για τους επιζώντες και τους απογόνους τους».
Από την πλευρά του ο Υπατος Αρμοστής της Βρετανίας στην Κύπρο Ifran Siddiq είπε πως «για όλους εμάς η φρίκη του ολοκαυτώματος είναι κάτι, το οποίο πρέπει να δεσμευτούμε να θυμόμαστε, να μην ξεχνάμε ποτέ και να εργαζόμαστε για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα επαναληφθεί ποτέ».
Πρόσθεσε ότι η Κυβέρνηση της Βρετανίας «όπως και πολλές άλλες, δεσμεύεται να διασφαλίσει ότι θα εργαστούμε μαζί με ανεκτικότητα, κατανόηση και αμοιβαίο σεβασμό για να διασφαλίσουμε ότι όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από την πίστη ή την καταγωγή τους, θα αισθάνονται την ισότητα, ειρήνη και ελευθερία».
Εξάλλου, η Rotem Seger, Αναπληρωτής Πρέσβης του Ισραήλ στην Κύπρο, είπε πως σήμερα «θυμόμαστε και τιμούμε τα θύματα της φρικτής γενοκτονίας, που έγινε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σήμερα βρισκόμαστε όχι μόνο για να θυμηθούμε τις αδιανόητες φρικαλεότητες του παρελθόντος, αλλά για να τιμήσουμε την ανθεκτικότητα του ανθρώπινου πνεύματος και να δεσμευτούμε πως θα διασφαλίσουμε ότι τέτοιες φρικαλεότητες δεν θα επαναληφθούν ποτέ».
Πρόσθεσε ότι «καθώς αναλογιζόμαστε το πιο σκοτεινό κεφάλαιο της ανθρώπινης ιστορίας και προσευχόμαστε για τα θύματα, πρέπει να αφηγηθούμε την οδυνηρή πραγματικότητα του ολοκαυτώματος. Έξι εκατομμύρια αθώες ζωές χάθηκαν, ολόκληρες οικογένειες διαλύθηκαν, κοινότητες αποδεκατίστηκαν», είπε και σημείωσε ότι «το μέγεθος του πόνου και η απόλυτη σκληρότητα, που εκτυλίχθηκε κατά τη διάρκεια εκείνων των ετών, απαιτούν την αδιάλειπτη προσοχή και μνήμη όλων».
Ανέφερε ακόμα ότι «η τραγωδία του εβραϊκού λαού, που μόλις πρόσφατα έφτασε στο ίδιο πληθυσμιακό μέγεθος που είχε πριν από το ολοκαύτωμα, είναι θεμελιώδης για την κατανόηση του ισραηλινού λαού σήμερα. Τα φρικτά γεγονότα του ολοκαυτώματος είναι χαραγμένα στο μυαλό μας, είναι μέρος της προσωπικής και εθνικής μας ταυτότητας και σηματοδοτούν τις προοπτικές και τις αξίες μας».
Μνημονεύοντας σήμερα το ολοκαύτωμα, σημείωσε η κα. Seger, «πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε τους ήρωες, οι οποίοι διακινδύνευσαν τη ζωή τους για να αντισταθούν στις δυνάμεις του μίσους και της τυραννίας. Οι ιστορίες τους χρησιμεύουν ως φάροι ελπίδας, υπενθυμίζοντάς μας ότι ακόμη και μπροστά στο ανείπωτο κακό υπάρχει καλοσύνη και γενναιότητα».
Στην εκδήλωση παρευρέθηκε και ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος ο οποίος ανέφερε μεταξύ άλλων ότι σήμερα «τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν τις φρικαλεότητες που έζησε η ανθρωπότητα κατά τη διάρκεια του ολοκαυτώματος, το οποίο τροφοδοτήθηκε από τον αντισημιτισμό. Όλοι μας έχουμε χρέος σήμερα, όπως πάντα, να επαναλάβουμε ότι τέτοιες σκηνές, τέτοιες πράξεις δεν μπορούν να είναι μέρος του ανθρώπινου πολιτισμού, δεν μπορούν να είναι πλέον μέρος της ανθρώπινης ιστορίας».
Όπως είπε ο κ. Παπαδόπουλος «τα πρόσφατα γεγονότα δείχνουν ότι δυστυχώς ο αντισημιτισμός ζει και βασιλεύει και ως εκ τούτου είναι καθήκον μας να αναφέρουμε και να σημειώσουμε ότι ανεξάρτητα από τις πολιτικές που προωθούνται και τις πολιτικές διαφωνίες που υπάρχουν, αυτές οι ρατσιστικές και ατυχείς πολιτικές που έχουν να κάνουν με τον αντισημιτισμό, δεν μπορούν ποτέ να αποτελέσουν μέρος του πολιτικού λόγου, δεν μπορούν ποτέ να γίνουν αποδεκτές, δεν μπορούν ποτέ να δικαιολογηθούν».
Τέλος ο Αντιδήμαρχος Λάρνακας Ιάσωνας Ιασωνίδης στον δικό του χαιρετισμό ανέφερε ότι «καθώς σήμερα θυμόμαστε το ολοκαύτωμα, είμαστε αντιμέτωποι με την επιτακτική ανάγκη να εκπαιδεύσουμε τις μελλοντικές γενιές σχετικά με τη φρίκη της γενοκτονίας, τη σημασία της ανεκτικότητας και την ανάγκη να αντιταχθούμε στις διακρίσεις σε όλες τις μορφές τους. Η ευθύνη για την αποτροπή τέτοιων φρικαλεοτήτων από το να ξανασυμβούν, βαρύνει τον καθένα από εμάς» είπε.
Πρόσθεσε ότι «θα πρέπει να προσπαθήσουμε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία που εκτιμά, που αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα και απορρίπτει τους σπόρους του μίσους. Είναι καθήκον μας να διασφαλίσουμε ότι τα διδάγματα του ολοκαυτώματος δεν θα χαθούν στην ιστορία, αλλά αντίθετα θα χρησιμεύσουν ως φάρος, οδηγώντας μας προς έναν κόσμο που εκτιμά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τη δικαιοσύνη και τη συμπόνια».
Ο κ. Ιασωνίδης εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του «προς τους επιζώντες, οι οποίοι, παρά τις αντιξοότητες, ανοικοδόμησαν τις ζωές τους και έγιναν φάροι ανθεκτικότητας. Οι ιστορίες τους αποτελούν απόδειξη της δύναμης του ανθρώπινου πνεύματος και οι εμπειρίες τους πρέπει να συνεχίσουν να μας εμπνέουν για τη δημιουργία ενός κόσμου απαλλαγμένου από το μίσος και τη μισαλλοδοξία».
Μετά τους χαιρετισμούς δύο επιζώντες του ολοκαυτώματος, οι Rivka and Michael Kahana, διηγήθηκαν στους παρευρισκόμενους την ιστορία τους.
Η Rivka γεννήθηκε το 1943 στο Άμστερνταμ και όταν ήταν έξι εβδομάδων, οι γονείς της την έδωσαν σε μια Ολλανδέζα, για να σώσουν τη ζωή της, ενώ στη συνέχεια την έδωσε πίσω στους γονείς της, οι οποίοι κατάφεραν να κρυφτούν και να σωθούν από το ολοκαύτωμα.
Ο Michael γεννήθηκε το 1938 στο Chernovitz της τότε Ρουμανίας και σε ηλικία 3 ετών απελάθηκε με τους γονείς του. Όταν τελείωσε ο πόλεμος ο Μιχαήλ, οκτώ τότε χρόνων, ξεκίνησε την επιστροφή του στο Ισραήλ. Ωστόσο όταν έφτασαν στη χώρα οι Βρετανοί στρατιώτες, είπε, τούς εξόρισαν στην Κύπρο, όπου ο Μιχαήλ έμεινε έξι περίπου μήνες προτού του επιτραπεί να μεταβεί στο Ισραήλ.
Σημειώνεται ότι μεταξύ των επισήμων που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση ήταν οι πρέσβεις της Ελβετίας, της Σλοβακίας, της Σουηδίας, της Ουκρανίας και της Ολλανδίας.
