Με αίσθημα τιμής και αντίστασης γιορτάσαμε και φέτος την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στη Λάρνακα (φώτο)
Μαζί με όλο τον Ελληνισμό, η Λάρνακα τίμησε την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940 και το «ΟΧΙ» των Ελλήνων.
Η Πανηγυρική Δοξολογία τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Λαζάρου και παρευρέθηκε ο Υφυπουργός ΄Ερευνας, Καινοτομίας και Ψηφιακής Πολιτικής, Φίλιππος Χατζηζαχαρίας.
Στην ομιλία του ο κ. Χατζηζαχαρίας είπε ότι “Τιμούμε και δοξάζουμε σήμερα, έμπλεοι εθνικής υπερηφάνειας, την ένδοξη στιγμή στην ιστορία μας, την ημέρα που ο ελληνισμός όρθωσε ψηλά, όσο ποτέ άλλοτε, το πατριωτικό του φρόνιμα.
Τιμούμε ευλαβικά το ηρωικό έπος του ’40, το οποίο κάθε χρόνο τέτοια μέρα αναβιώνει μέσα μας τη φλόγα που έκαιγε ολόκληρο το ελληνικό έθνος, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς, τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του έτους 1940, απάντησε αρνητικά στο τελεσίγραφο που του μετέφερε ο Ιταλός Πρέσβης Γκράτσι από τον φασίστα δικτάτορα Μουσολίνι.
Αίτημα του Ιταλού Δικτάτορα, να καταλάβει ο ιταλικός στρατός θέσεις στην Ελλάδα. Η απάντηση, φυσικά, του Ιωάννη Μεταξά προς τον Γκράτσι, χωρίς μάλιστα να συμβουλευτεί κανένα, ήταν: «Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο».
Με την απόφαση αυτή ο Έλλην δικτάτορας βρήκε δίπλα του τον ελληνικό λαό, αφού εξέφραζε απόλυτα το λαϊκό φρόνημα της άρνησης για υποταγή και υποδούλωση. Το μήνυμα ήταν παλλαϊκό.
Ποιος λαός επιθυμεί την κατοχή;
Ποιος λαός θα επιθυμούσε την υποδούλωση;
Ποιος ηγέτης θα έβαζε χειροπέδες στην ελευθερία της χώρας του…
Άλλωστε όλες οι προσπάθειες του Μεταξά γίνονταν ούτως ώστε να μην αναμιχθεί το ελληνικό κράτος στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Οι λόγοι ήταν δύο, πρώτο ότι θα αδυνατούσε αμυντικά να ανταπεξέλθει και δεύτερο σε μια πιθανή εμπλοκή της Ελλάδας στο πόλεμο και εθελοδουλίας προς τις χώρες του Άξονα, θα διαμέλιζε την Ελλάδα σε τρία κομμάτια.
Προτού το τελεσίγραφο εκπνεύσει οι Ιταλοί, ανέντιμα, έχουν ήδη εισβάλει από τα ελληνοαλβανικά σύνορα, από δύο μέτωπα στην Ήπειρο και στην Πίνδο, με αποτέλεσμα να καταλάβουν τα γύρω χωρία.
Οι Έλληνες με το άκουσμα των σειρήνων, συστρατεύονται ή κατατάσσονται εθελοντές, έτοιμοι να αποτρέψουν τον ιταλικό ζυγό που θεώρησε πως η αδύναμη μικρή Ελλάδα θα λύγιζε μπρος στο ιταλικό φόβητρο.
Όντως, η Ελλάδα ήταν μικρή αλλά ο πατριωτισμός της την έκανε να μοιάζει μεγάλη, πιο μεγάλη από την Ιταλία. Ο τύπος σε όλο τον κόσμο έγγραφε στα πρωτοσέλιδα με μεγάλα γράμματα για την πρωτοφανή ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ των Ελλήνων απέναντι στις χώρες του Άξονα.
Ποτέ ξανά η Ελλάδα δεν ήταν τόσο μεγάλη.
Με ένα παράλογο ενθουσιασμό, αφού η αμυντική θωράκιση ήταν ανεπαρκής, με γενναία όμως ψυχή, οι 35.000 χιλιάδες Έλληνες με ελαφρύ οπλισμό κατατρόπωσαν τους 135.000 χιλιάδες Ιταλούς με ένα σύγχρονο και βαρύ οπλισμό, γράφοντας ένα Νέο Μαραθώνα.
Έγραψε ο Κωστής Παλαμάς προς την ενθάρρυνση του πατριωτικού αισθήματος:
«Αυτό κρατάει ανάλαφρο μεσ’ την ανεμοζάλη
το από του κόσμου τη βοή πρεσβυτικό κεφάλι,
αυτό το λόγο θα σας πω δεν έχω άλλο κανένα
Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!»
Οι Έλληνες κατορθώνουν παρόλες τις κακουχίες, την πείνα, τους τραυματισμούς και τις ψείρες που είχαν να αντιμετωπίσουν, να διώξουν και τον τελευταίο Ιταλό.
Με τόλμη, αρετή και «αέρα» το αλβανικό έπος περνά στην ιστορία ως την μεγάλη νίκη των αντιστασιακών Ελλήνων έναντι των Ιταλών.
Το κλίμα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων της Ελλάδας ήταν διάχυτο σε όλες τις άκρες της χώρας, με τα θέατρα να σατιρίζουν και να γελοιοποιούν τον Μουσιλίνι, τον Γκράτσι και τους υπόλοιπος Ιταλούς που ηττήθηκαν παταγωδώς αλλά και να εμψυχώνουν τους Έλληνες στρατιώτες.
Και με αυτό τον παλμό, της εθνικής αντιστάσεως προς τον εισβολέα, η μάχη των Ελλήνων κράτησε και με τις νέες επιθέσεις από τους Ιταλούς.
To μήνυμα των Ελλήνων ήταν ξεκάθαρο:
ΟΧΙ η χώρα μας δεν είναι ανυπεράσπιστη
ΟΧΙ δεν θα περάσετε
ΟΧΙ δεν σας φοβόμαστε, ακόμα και μέσα στο χιόνι και στη πείνα, ακόμα και μετά την πολυήμερη μάχη στα Ελληνοαλβανικά σύνορα και την εξάντληση των Ελλήνων στρατιωτών.
Το θαύμα, όπως πολλοί το χαρακτήρισαν, έγινε.
Η στρατιωτική επιχείρηση του Ιωάννη Μεταξά πέτυχε, αφού ο Ελληνικός Στρατός κατόρθωσε, ακόμη και μετά τον θάνατο του, μέχρι τον Μάρτιο του ’41 να περάσει μέσα στην Βόρειο Ήπειρο καταλαμβάνοντας πίσω τις ελληνικές περιοχές, δίνοντας ξανά αναπνοή στους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.
Δίκαιος ο αγώνας των Ελλήνων, ένας αγώνας που μαχόταν υπερ της πατρίδας, υπέρ της Ελευθερίας, υπερ των δικαιωμάτων των λαών και των ανθρώπων για Ειρήνη και έναντι της φρικαλέας παράκρουσης του Χίτλερ που έβαλε την ανθρωπότητα στον αναπνευστήρα.
Αυτή είναι η Ελλάδα, αυτή είναι η ιστορία μας και έχουμε χρέος να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε αλλά και να τιμούμε την Ιερά Παρακαταθήκη των μεγάλων υποθηκών των προγόνων μας.
Ελληνίδες και Έλληνες,
Ενώ οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης υποτάχθηκαν νικημένες μπρος στις αποτρόπαιες πράξεις του Χίλτερ και τα φάσγανα της βίας του, ενώ η διεθνής κοινότητα παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα, η Ελλάδα στάθηκε τροχοπέδη στα σχέδια της χιτλερικής Γερμανίας αναχαιτίζοντας, με την σθεναρή αντίστασή της, την εκστράτευση του γερμανικού στρατού μέσα στη Σοβιετική Ένωση.
Η απρόβλεπτη αυτή εξέλιξη στους σχεδιασμούς του Άξονα με την ήττα των Ιταλών στην Ελλάδα, ξεσπά νέα καταιγίδα πάνω από την χωρά.
Έτσι την ολέθρια εκείνη ημέρα της 6ης Απριλίου του 1941 ο γερμανικός στρατός επιτίθεται από τα συμμαχικά σύνορα της Βουλγαρίας στα ελληνικά εδάφη με τους Έλληνες να συνεχίζουν να αντιστέκονται ενάντια σε κάθε λογική.
Παρόλη την αντίσταση και ένα δεύτερο ΟΧΙ στις επιχειρήσεις των Γερμανών, ο Γερμανικός στρατός εισβάλει στην Αθήνα και υψώνει την ναζιστική σημαία στην Ακρόπολη.
Ακολούθησαν τέσσερα σκληρά χρόνια για τον ελληνισμό με πείνα, φτώχεια, λιγοστά πλέον εφόδια και θανατηφόρες ασθένειες.
Οι Έλληνες και πάλι βρήκαν την δύναμη για να αντέξουν, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον. Αρκετοί ήταν και οι δωσίλογοι που πρόδιναν τους συμπατριώτες τους που δρούσαν για την απελευθέρωση της πατρίδας τους, για να κερδίσουν την εύνοια των Γερμανών κατακτητών και να επιβιώσουν από την δίνη της κατοχής.
Πάνω από μισό εκατομμύριο Έλληνες πέθαναν τα χρόνια του πολέμου αυτού, με περίπου 60 χιλιάδες ελληνοεβραίους να εξοντώνονται στους θαλάμους αερίων του Χίλτερ.
Μια μακρόχρονη μάχη ανάμεσα στην σωματική και ηθική εξαθλίωση έναντι της εθνικής αντίστασης και της υπεράσπισης της πατρίδας τους.
Μα όπως κάποτε τραγούδησαν οι Σουλιώτισσες το 1821, στη στεριά δε ζει το ψάρι ούτε ο ανθός στην αμμουδία. Ο αντικατοχικός αγώνας των Ελλήνων συνεχίστηκε μέχρις εσχάτως, γιατί ούτε οι Έλληνες μπορούν να ζήσουν χωρίς την ελευθερία τους.
Τον Οκτώβριο του 1944 ο αγώνας πετυχαίνει, ο Χίτλερ αποτυγχάνει στους σχεδιασμούς του κι η Ελλάδα απελευθερώνεται.
Ξανά υψώνεται στην ακρόπολη η γαλανόλευκη σημαία.
Αποτίουμε σήμερα φόρο τιμής και μνημονεύουμε τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που προασπίστηκαν με την ζωή τους το πανανθρώπινο δικαίωμα για Ελευθερία και Ειρήνη.
Οφείλουμε σε αυτούς προσήλωση στα ιδανικά της Ελευθερίας.
Με εθνική ομοψυχία και πίστη υπερέβησαν την λογική και διεκδίκησαν στις επάλξεις έναντι υπερδυνάμεων τις υψηλές αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της ειρήνης.
Μας εμπότισαν με εθνική υπερηφάνεια.
Έχουμε καθήκον να ενστερνιστούμε τα διδάγματα από την γενναιοψυχία και την ενότητα των Ελλήνων αλλά και την τόλμη τους να μην υποπέσουν στις ορέξεις των μεγάλων.
Η σημερινή επέτειος βρίσκει την Κύπρο σκλαβωμένη για μισό αιώνα με τους Τούρκους κατακτητές να γίνονται ολοένα και πιο προκλητικοί, όπως τα πρόσφατα γεγονότα στη νεκρή ζώνη στη Πύλα, τις προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου Ερτογάν με την επίμονη τουρκική αδιαλλαξία που στέκεται εμπόδιο στην άρση του αδιεξόδου και την επανέναρξη των συνομιλίων ανάμεσα στις δύο κοινότητες για την εξεύρεση μιας δίκαιης και λειτουργικής λύσης στο Κυπριακό Πρόβλημα.
Όπως η Ελλάδα έτσι και η Κύπρος έχουν εδραιωθεί με τις θυσίες και το αίμα των ηρώων τους και όπως αντιστάθηκαν οι Έλληνες το 1940, έτσι και εμείς απόγονοι αυτών των ανθρώπων, είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε για την ειρήνη και την επανένωση της πατρίδας χωρίς όμως να επιτρέψουμε τη διάλυση της κρατικής μας οντότητας ή τη στέρηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών από κανένα Κύπριο πολίτη. Ποτέ πια φασισμός”.
