Έλα να με βρεις στο νησί
Ξημερώματα
Θα φοράω μπλε φουστάνι
Και στα μαλλιά μου θα έχω πλέξει
Της λεμονιάς ανθούς
Θα περπατήσουμε χέρι χέρι στης φύσης τα μονοπάτια
Και στις αλυκές θα αφήσουμε μια χούφτα από γλυκόλογα
Έλα να με βρεις στο νησί
Ο άνεμος θα σου μιλήσει
Θα σου πει για το κακό
Για τον πόλεμο
Την καταστροφή
Θα σου πει για
Τον ξεριζωμό
Τον πόνο
Για τους ανθρώπους που χάσαμε
Και για αυτούς που καρτερούμε ακόμα
Για τη γη που αφήσαμε πίσω μας
Έλα να με βρεις στο νησί
Ξημερώματα
Θα φοράω μπλε φουστάνι
Και στα μαλλιά μου θα έχω πλέξει
Της λεμονιάς ανθούς
Θα περπατήσουμε χέρι χέρι στης φύσης τα μονοπάτια
Και στις αλυκές θα αφήσουμε μια χούφτα από γλυκόλογα
Έλα να με βρεις στο νησί
Ο άνεμος θα σου μιλήσει
Θα σου πει για το κακό
Για τον πόλεμο
Την καταστροφή
Θα σου πει για
Τον ξεριζωμό
Τον πόνο
Για τους ανθρώπους που χάσαμε
Και για αυτούς που καρτερούμε ακόμα
Για τη γη που αφήσαμε πίσω μας
Και για την ελπίδα πως μια μέρα θα γυρίσουμε πίσω
Θα σου πει για
Τον λαό μας που γονατίζει μα σηκώνεται ξανά
Κάνει τον πόνο του ποίημα και τραγούδι
Ορθώνει το ανάστημα και προχωρά
Έλα να με βρεις στο νησί
Την ώρα που ο ήλιος μεσουρανεί
Μια Κυριακή στις Πλάτρες
Εκεί που ο Σεφέρης διαπιστώνει
Πως τα αηδόνια δε σε αφήνουνε να κοιμηθείς
Καφές από εκλεκτό χαρμάνι στη χόβολη ψημένος
Γλυκό του κουταλιού κεράσι
Και άρωμα …από γιασεμιά
Έλα να με βρεις στο νησί
Στον Ιωάννη τον Λαμπαδιστή να ανάψουμε ένα κερί λίγο πριν μας βρει το δείλι
Με πόδια γυμνά να μπούμε στο ποτάμι
Σαν παιδιά να ξεχαστούμε για δυο στιγμές
Τα γέλια μας να αφήσουμε πάνω στο ρέμα
Να ηχούν για μια αιωνιότητα
Έλα να με βρεις στο νησί
Την ώρα που ο ήλιος δίνει στο φεγγάρι δυο φιλιά
Και οι θάλασσες τραγουδούν της αγάπης τους σκοπούς
Ο φλοίσβος στις θαλασσινές σπηλιές
Θα σου μιλήσει για έρωτες που γεννήθηκαν
Και δε χάθηκαν ποτέ
Για αγάπες που έγιναν αστέρια λαμπερά και φωτίζουν ακόμα τις νύχτες του Αυγούστου μας
Έλα να με βρεις στο νησί
Με τον ζύθο να κυλάει στο αίμα μας
Ισως μπορέσουμε τελικά
Να μιλήσουμε για αλήθειες
Ποίηση: Ιωάννα Πιτσιλλή
