«Το κράτος βρέθηκε μπροστά σε αδιέξοδο και τα μέτρα που λήφθηκαν ήταν τόσο για σκοπούς δημοσίου συμφέροντος αλλά και για να διασφαλισθούν, στον μέγιστο δυνατό βαθμό, οι καταθέσεις, συμπεριλαμβανομένων και των καταθέσεων της ενάγουσας», αναφέρει, μεταξύ άλλων, απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 20 Ιουλίου 2023, με την οποία απέρριψε αγωγή για την απομείωση καταθέσεων το 2013, η οποία στρεφόταν εναντίον της Τράπεζας Κύπρου, της Κεντρικής Τράπεζας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η αγωγή αξίωνε την έκδοση αναγνωριστικών αποφάσεων και την καταβολή αποζημιώσεων για τις κατ’ ισχυρισμό ζημιές που η ενάγουσα υπέστη από την απομείωση των καταθέσεών της, με βάση τις πρόνοιες του «περί Εξυγίανσης Πιστωτικών και Άλλων Ιδρυμάτων Νόμος του 2013» και το σχετικό διάταγμα που εκδόθηκε για εξυγίανση της Τράπεζας Κύπρου (ΚΔΠ 103/13), με την ίδια να προβάλλει τη θέση ότι παραβιάστηκαν τα συνταγματικά της δικαιώματα.
Το Δικαστήριο, κατόπιν εκτενούς ανάλυσης των ισχυρισμών που τέθηκαν ενώπιον του, καταλήγει, μεταξύ άλλων, ότι: «Με βάση τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι δεν έχει αποδειχθεί ότι η Ενάγουσα βρίσκεται σε δυσμενέστερη θέση ως αποτέλεσμα του μέτρου εξυγίανσης συγκριτικά με τη θέση που θα βρισκόταν αν [η Τράπεζα Κύπρου] τίθετο σε εκκαθάριση», ενώ σε άλλο σημείο της απόφασης σημειώνει: «Η Τράπεζα Κύπρου τέθηκε υπό εξυγίανση όταν κατέστη αδύνατο να εξασφαλίσει τα ελάχιστα αναγκαία κεφάλαια και ενώ αντιμετώπιζε πολύ σοβαρά θέματα ρευστότητας. […] Τα πιο πάνω μέτρα λήφθηκαν για να αποφευχθεί η εκκαθάριση της Τράπεζας που θα είχε καταστροφικές επιπτώσεις για τους πιστωτές της Τράπεζας Κύπρου και στην οικονομία του κράτους. Ένας από τους βασικούς λόγους που επιλέχθηκε το μέτρο της εξυγίανσης ήταν η προστασία των ασφαλισμένων καταθέσεων, η άμεση πρόσβαση των καταθετών στα χρήματά τους και η διασφάλιση της χρηματοοικονομικής σταθερότητας του Κυπριακού Τραπεζικού συστήματος στην ολότητά του. Υπό τις περιστάσεις με βάση τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου προκύπτει ότι η εξυγίανση ήταν η καλύτερη υπό τις περιστάσεις επιλογή.»
Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο απέρριψε όλες τις αξιώσεις της ενάγουσας και επιδίκασε έξοδα προς όφελος των εναγόμενων.
Την υπόθεση εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας χειρίστηκαν η Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α’ κα Ζήνα Χαραλάμπους και ο Δικηγόρος κ. Χαράλαμπος Καστάνας.
