Συρρικνώνεται συνεχώς η έκταση του θαλάσσιου πάγου στην Ανταρκτική
Ο θαλάσσιος πάγος στην Ανταρκτική συρρικνώθηκε στη μικρότερη έκταση που έχει καταγραφεί τον Φεβρουάριο για δεύτερη συνεχή χρονιά, συνεχίζοντας τη μείωση εδώ και μια δεκαετία, ανακοίνωσε την Τρίτη η υπηρεσία παρακολούθησης του κλίματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στις 16 Φεβρουαρίου, η επιφάνεια του ωκεανού που καλύπτεται από πάγο γύρω από την παγωμένη ήπειρο συρρικνώθηκε σε 2,09 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα , το χαμηλότερο επίπεδο από τότε που ξεκίνησαν τα δορυφορικά αρχεία, σύμφωνα με στοιχεία που παρέχονται στο Γαλλικό Πρακτορείο από την Υπηρεσία Κλιματικής Αλλαγής Copernicus.
«Ο θαλάσσιος πάγος της Ανταρκτικής έφτασε στη χαμηλότερη έκτασή του στα 45 χρόνια ρεκόρ δορυφορικών δεδομένων», δήλωσε η Samantha Burgess, Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Υπηρεσίας.
Οι επιστήμονες της αμερικανικής κυβέρνησης επιβεβαίωσαν ένα νέο ρεκόρ τον περασμένο μήνα, αλλά υπέδειξαν ένα ακόμη χαμηλότερο ποσοστό 1,79 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, μια διαφορά που ο Copernicus αποδίδει σε διαφορετικούς αλγόριθμους ανάκτησης θαλάσσιου πάγου.
Οι συγκεντρώσεις θαλάσσιου πάγου κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του νότιου ημισφαιρίου ήταν πολύ κάτω από το μέσο όρο σε όλους τους τομείς του Νότιου Ωκεανού.
Τα χαμηλά ρεκόρ φέτος και το 2022 είναι περίπου 30 τοις εκατό κάτω από τον μέσο όρο της περιόδου 1981-2010.
«Αυτές οι συνθήκες χαμηλού θαλάσσιου πάγου μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις για τη σταθερότητα των παγετώνων της Ανταρκτικής και τελικά για την παγκόσμια άνοδο της στάθμης της θάλασσας», είπε η Burgess.
Εξήγησε ότι οι πολικοί πάγοι είναι ένας ευαίσθητος δείκτης της κλιματικής κρίσης και ότι το λιώσιμο των πάγων δεν έχει καμία αισθητή επίδραση στα επίπεδα της θάλασσας, επειδή ο πάγος βρίσκεται ήδη στο νερό των ωκεανών.
Ωστόσο, η μειωμένη κάλυψη του πάγου είναι μια σημαντική ανησυχία, επειδή συμβάλλει στην επιτάχυνση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής της Αρκτικής.
Περίπου το 90 τοις εκατό της ενέργειας του Ήλιου που χτυπά τον λευκό πάγο της θάλασσας αντανακλάται πίσω στο διάστημα.
Όμως όταν το ηλιακό φως χτυπά το σκοτεινό, μη παγωμένο νερό των ωκεανών, απορροφάται σχεδόν η ίδια ποσότητα αυτής της ενέργειας, συμβάλλοντας άμεσα στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
