Θέλουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με αρχές. Αλλά δεν μας ακούν. Φωνάζουν. Κάνουν ο,τι θέλουν. Φωνάζουμε κι εμείς. Πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτό;
Ο γιος μου χτυπάει την αδερφή του. Όταν του λέμε κάτι, μας βρίζει και απειλεί. Ο μπαμπάς του φωνάζει ότι θα τον κλείσει σε κλινική. Αλλά δεν μας φοβάται.
Η κόρη μπυ έμπλεξε με παρέες. Λέει ψέματα. Μας κλέβει. Μάλλον παίρνει ναρκωτικά. Δεν μου μιλάει. Όταν πάω να της πω μια κουβέντα, κλειδώνεται στο δωμάτιο της. Ή εξαφανίζεται και γυρίζει αργά.
Είναι όλη μέρα στο κινητό. Ξενυχτάει. Το πρωί δεν ξυπνάει να πάει σχολείο. Αν της πούμε μια κουβέντα, φωνάζει ότι δεν έχουνε καμία δουλειά να ασχολούμαστε με την προσωπική της ζωή.
Το παιδί, όπως ένα πλεούμενο, όταν βρεθεί σε τρικυμία έχει ανάγκη από μια άγκυρα για να το συγκρατήσει. Χρειάζεται ένα πρόσωπο φροντίδας που θα είναι η άγκυρα του. Η άγκυρα δεν κατευθύνει το καράβι, είναι όμως εκεί για να μην το αφήσει να χαθεί.
Ήρεμη Δύναμη. Χ. Ομέρ
Κατερίνα Μιχαήλ
Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
Οικογενειακή Σύμβουλος
Θεραπεία Ζευγαριών
