Ο ελληνισμός διάσπαρτος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης έμαθε να χτίζει πατρίδες και να μεταφέρει εκεί τα έθιμα του, τα τραγούδια του, τους μόχθους του και την τέχνη του τραγουδιού του.
Έτσι και αυτές τις μέρες οι Έλληνες σε μητροπολιτική Ελλάδα, στα νησιά του Αιγαίου, στην Κύπρο, στον Πόντο και στην Κωνσταντινούπολη και σε κάθε άλλο τόπο που έζησαν ή ζουν ακόμη Έλληνες γιορτάζονται αυτές τις μέρες τα Χριστούγεννα και τα προεόρτια της Πρωτοχρονιάς με τα κάλαντα να ψέλνονται σε σπίτια κα γειτονιές.
Κάθε τόπος ελληνικός με τη ντοπιολαλιά του (μια προαιώνια γλωσσική Βαβέλ η Ελλάδα) δοξάζει τη γέννηση του χριστού και την πρωτοχρονιά. Κάθε ελληνικός τόπος που παραμένει στο χάρτη της Ελλάδας αλλά και κάθε ελληνικός τόπος που «χάθηκε» και που οι άνθρωποι του ρίζωσαν αλλού με τα τραγούδια τους και τα έθιμα τους ζωντανά αυτές τις μέρες δοξάζει τις άγιες μέρες αλλά και ό, τι απέμεινε από τις χαμένες πατρίδες του ελληνισμού και του χριστιανισμού.
Κάλαντα
Τα κάλαντα έχουν τις ρίζες τους στις Βυζαντινές Καλένδες και προέρχονται λαογραφικά και θρησκειολογικά από την αρχαία Ελλάδα και το έθιμο της Ειρεσιώνης. Μία γιορτή κατά την οποία έπλεκαν σε κλαδιά ελιάς και δάφνης (Ειρεσιώνη) όλους τους πρώτους καρπούς του Φθινοπώρου, τα πρώτα σιτηρά και δημητριακά καθώς και άρτους, οινοχόες και δοχεία με μέλι και λάδι.
Στόλιζαν, επίσης, την Ειρεσιώνη με κορδέλες και γιρλάντες και την περιέφεραν σε όλην την πόλη. Η Ειρεσιώνη ήταν και το πρώτο δείγμα «Χριστουγεννιάτικου δέντρου» το οποίο, όμως, στολιζόταν για γεωργικούς λόγους το Σεπτέμβρη- Οκτώβρη κάθε χρόνου.
Επρόκειτο για ένα έθιμο κατά το οποίο πρόσφεραν την πρώτη σοδειά, τον πρώτο γεωργικό μόχθο στους Θεούς για να τους προστατεύσουν από θεομηνίες και καταστροφές.
Κατά την περιφορά της Ειρεσιώνης τα παιδιά στην Αρχαία Ελλάδα έψελναν τις καλένδες από σπίτι σε σπίτι λαμβάνοντας προσφορές από τους νοικοκυραίους.
