Για το χαρακτήρα αλλά και το φιλανθρωπικό έργο του Αρχιεπίσκοπου Χρυσόστομου Β’ μίλησε στο Μεσημέρι και Κάτι ο ιστορικός Πέτρος Παπαπολυβίου.
Αρχικά ανέφερε ότι ο θάνατος του ήταν κάτι το οποίο περίμεναν. «Το πρώτο σχόλιο που έχουμε να κάνουμε ως άνθρωποι είναι να εκφράσουμε τον θαυμασμό μας για τον τρόπο που πολέμησε την ασθένεια του. Όσοι έχουν στις οικογένειες τους ανθρώπους με αυτή τη νόσο μπορούν να καταλάβουν το πόσο δύσκολο είναι».
Συνέχισε λέγοντας «Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’ εξελέγη το Οκτώβριο του 1950 τον διαδέχθηκε μετά τον θάνατο του ο Χρυσόστομος Α΄ το 1977 και ο εκλιπόν εξελέγη Αρχιεπίσκοπος το 2006.
Οι τρεις τελευταίοι κατάγονταν και οι τρεις από την Πάφο και είχαν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά. Ο Μακάριος και ο Χρυσόστομος είχαν περάσει τα παιδικά τους χρόνια σε μοναστήρια, ο Χρυσόστομος στον Άγιο Νεόφυτο. Επίσης αγαπούσε πολύ την γενέτειρα του την Τάλα».
Επισήμανε ότι ήταν ένας άνθρωπος ευθύς, άμεσος και ειλικρινής. «Δεν τον ενδιέφερε τι θα πει ο κόσμος, πολλές από τις δηλώσεις του τις παρεξηγούσαν»
Στη συνέχεια ανέφερε ότι ασκούσε ένα μεγάλο φιλανθρωπικό έργο που το οποίο έμεινε στην αφάνεια. «Δεν ήταν ο τύπος που θα έβγαινε να το διαλαλήσει.
Κλείνοντας είπε, «Ο θάνατος του είναι και μια τομή στην εκκλησία της Κύπρου, ήταν ο τελευταίος από την προηγούμενη περίοδο που έζησε τον απελευθερωτικό αγώνα όταν ήταν 15-17 ετών».
Πηγή: Sigmaive
