Το Δίκτυο Ενάντια στη Βία Κατά των Γυναικών αύριο το πρωί θα βρίσκεται έξω από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας για τη δίκη του τέως Μητροπολίτη Κιτίου

Δημοσιεύουμε αυτούσια την ανακοίνωση του Δικτύου Ενάντια στη Βία Κατά των Γυναικών

Αύριο, Δευτέρα, 30 Μαΐου, θα ‘μαστε έξω από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας. Αύριο συνεχίζεται η δεύτερη δίκη του τέως Μητροπολίτη Κιτίου. Αυτή τη φορά δεν αντιμετωπίζει κατηγορία βιασμού.

Σε εκείνη τη δίκη αθωώθηκε μέσω της απαραίτητης καταρράκωσης της καταγγέλλουσας, του απαραίτητου αδειάσματός της από αξιοπιστία, ώστε να αθωωθεί ο θύτης που ενδύθηκε το προνόμιο της ανώμοτης δήλωσης και τα ανομολόγητα προνόμια της εξουσίας και της συντεταγμένης διαπλοκής.

Αυτή τη φορά ο τέως Μητροπολίτης αντιμετωπίζει την κατηγορία της άσεμνης επίθεσης. Κατ’ ακρίβεια, ήταν σεξουαλική επίθεση. Απόπειρα βιασμού. Τα κουτάκια του ποινικού Κώδικα δεν φτιάχτηκαν για να ονομάζουν τα εγκλήματα βίας κατά των γυναικών. Δεν ήταν “άσεμνος”. Ήταν κακοποιητής. Ήταν παρα-βιαστής του σώματος, του πνεύματος, της ακεραιότητας, του δικαιώματος μιας δεκαεξάχρονης να είναι άνθρωπος κι όχι φρέσκα σάρκα για τα αδίστακτα χέρια του.

Αύριο θα ‘μαστε έξω από το Δικαστήριο για να συμπαρασταθούμε στη γυναίκα που άντεξε σαράντα χρόνια να ζει με την ανάμνηση εκείνου του απογεύματος που έπεσε λάγνα πάνω της και μαζί του έπεσε πάνω της το βάρος της Μητρόπολης, της ασέλγειας που ενδυθηκε την πατρική φροντίδα, τη χριστιανική διακονία.

Θυμάται τα πάντα. Τα ΠΑΝΤΑ. Διότι εκείνη δεν ήταν μόνο η μέρα της σεξουαλικής επίθεσης. Ήταν η μέρα που χώρισε για πάντα τον κόσμο στο πριν και το μετά. Πριν τη μέρα εκείνη ήταν μια δεκαεξάχρονη. Μετά τη μέρα εκείνη έγινε επιβιώσασα. Survivor.

Πριν τη μέρα εκείνη μιλούσατε για τις σεξουαλικές του επιδόσεις. Μετά τη μέρα εκείνη συνεχίσατε να μιλάτε αλλά πια γίνατε και συνεργοί διά της σιωπής σας. Δια της μετατροπής της σεξουαλικής βίας σε κοινοτοπία . ΞΕΡΑΤΕ. Αλλά η φωθκιά τζιαμαί που πέφτει κρούζει. Δεν ήταν η κόρη σας. Δεν ήταν δικά σας τα ορφανά που περνούσαν από τη Μητρόπολη. Δεν ήσαστε εσείς που χάσατε τον πατέρα σας δύο μήνες πριν. Δεν ήσουν εσύ η γυναίκα του αγνοουμένου, η φτωσιή γυναίκα που μετά το ’74 ζηθκιάνεφκε δουλειά. Ήταν πολλές τα θύματα.

Θυμάται τα ΠΑΝΤΑ. Σαράντα χρόνια επιβιώσασα. Άλλο όμως το επιβιώνω κι άλλο το προσφεύγω στη δικαιοσύνη. Μα ύστερα που σαράντα χρόνια; Ναι, σαράντα χρόνια μνήμης. Σαράντα χρόνια αντοχής. Σαράντα χρόνια εκκρεμότητας ανάμεσα στο έγκλημα εις βάρος της και τη γνώση του συντεταγμένου κυπριακού κατεστημένου: ΕΚΚΛΗΣΙΑ-ΠΟΛΙΤΕΙΑ-ΠΛΟΥΤΟΣ-ΠΡΟΝΟΜΙΑ.

Αύριο θα ‘μαστε έξω από το Δικαστήριο για να σταθούμε σειρά και εκείνη μέσα να μην νιώθει μέσα μόνη. Θα σταθούμε έξω για να νιώθουν οι μέσα και οι άνω ότι η Δικαιοσύνη εν μια αλλά ένεν η δικαιοσύνη των Βιαστών, του Πατριάρχη, των Μπίζνες Μπόις, των ψηφοσυλλλέκτων και των Ιερατών με τους οποίους συναγελάζονται.

Σας καλούμε να ‘στε εκεί. Μαζί μας. Μαζί της.

Μαζί με τη Δικαιοσύνη.

Για τη Δικαιοσύνη.