Το 1961 ο Βασίλης Σαββόπουλος και ο γιος του Μίκης Σαββόπουλος (Βλ. φωτογραφία) από την Κυθρέα ξεκίνησαν να κτίζουν σε ιδιόκτητο τεμάχιο γης παρά τη Βρετανική Βάση Δεκελείας το περιώνυμο κέντρο «Σαββόπουλος».
Τα σχέδια εκπόνησε ο γιος του Βασίλη, αρχιτέκτονας Αντρέας Σαββόπουλος. Το έργο ανέλαβε η εταιρία Ιωάννου και Παρασκευαΐδη.
Το ανώγειο της διώροφης οικοδομής χρησιμοποιήθηκε ως οικογενειακή κατοικία. Έναν περίπου χρόνο πριν, ο Σαββόπουλος λειτούργησε ένα πρόχειρο ξύλινο υποστατικό ως κέντρο, 100 περίπου μέτρα ανατολικά του μετέπειτα κτηρίου.
Μετά από 60 ολόκληρα χρόνια ο «Σαββόπουλος» στέκει ένας θλιβερός παραθαλάσσιος ερειπιώνας για να μας θυμίζει τα νιάτα μας. Γιατί στο στέκι αυτό γράφτηκαν λαμπρές σελίδες τότε που διακινούμασταν ως έφηβοι διασκεδαστές.
Το φημισμένο κέντρο έδωσε στην περιοχή το όνομά του, ως τοπωνύμιο: «Περιοχή Σαββόπουλου». Η ιδέα του Βασίλη και του γιου του Μίκη Σαββόπουλου να επιλέξουν τον συγκεκριμένο χώρο ως οικογενειακό κέντρο ήταν παράτολμη αλλά πρωτοποριακή.
Μακριά σχετικά από τη Λάρνακα, αλλά κοντά στη βάση Δεκέλεια και όχι πολύ μακριά από την Αμμόχωστο, ο «Σαββόπουλος» έγινε σύντομα ένα δημοφιλές στέκι που σύχναζαν οι Κύπριοι ακόμα και από τη Λευκωσία, στα πρώτα ευτυχισμένα χρόνια μετά την Ανεξαρτησία.
Μια καθαρή πλαζ για τα καλοκαίρια, και ένας χώρος διασκέδασης με μουσική και χορό, με καλό φαγητό ή για ένα πέρασμα για πότο. Ένα κέντρο για όλα τα βαλάντια, από τους κοσμικούς κύκλους της εποχής μέχρι την νεολαία και τους απλούς ανθρώπους.
Η αρχιτεκτονική διαρρύθμιση του κτηρίου υπήρξε εντυπωσιακή. Διέθετε εστιατόριο μεγάλου εμβαδού (βλ. σχόλιο) με μενού πρωτοποριακό για την εποχή, μαζί με μια μεγάλη σάλα όπου οι θαμώνες μπορούσαν να χορέψουν τους μοντέρνους χορούς των δεκαετιών του 1960 και 1970. Η πλευρά της σάλας προς τη θάλασσα (βλ. σχόλιο) θύμιζε σαλόνι πλοίου με τα παράθυρα απ’ όλες τις πλευρές να επιτρέπουν απρόσκοπτη θέα στον Κόλπο της Λάρνακας.
Το 1974, γύρω στις 50 οικογένειες προσφύγων, φιλοξενήθηκαν για αρκετό διάστημα στο κέντρο. Στην οροφή του κτηρίου, στρατιώτες Γκούρκας των Βρετανικών Βάσεων, επάνδρωναν πολυβολείο (υπάρχουν σχετικές φωτογραφίες).
Ο Μίκης Σαββόπουλος πέθανε το 1983 και δυο χρόνια μετά ο πατέρας του Βασίλης. Μετά τον θάνατό τους το κτήριο πουλήθηκε και μετατράπηκε σε night club, μέχρι το 1992 που έκλεισε οριστικά.
Σήμερα το κέντρο μοιάζει με βομβαρδισμένο κτήριο. Το μόνο που διασώζεται είναι ένα τοπωνύμιο: Σαββόπουλος.
Φωτογραφία Μίκη Σαββόπουλου: Αρχείο Χάρη Σαββόπουλου.
Πηγή: Σωκράτης Αντωνιάδης – Σκαλιώτικες Αναδρομές
