ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΟΣ ΒΑΣΟΥ
Την ώρα που τα ρωσικά στρατεύματα πολιορκούν τις ουκρανικές πόλεις Κίεβο, Χάρκοβο, Μαριούπολη και Οδησσό και οι μάχες που μαίνονται σε αρκετές περιοχές της χώρας είναι σκληρές, δεκάδες Ουκρανοί πρόσφυγες που κατάφεραν να ξεφύγουν από τη δίνη του πολέμου, άρχισαν από το πρωί να μαζεύονται στα επαρχιακά κλιμάκια της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης, προκειμένου να συμπληρώσουν τα απαραίτητα έγγραφα, ώστε να εξασφαλίσουν την πλαστική κάρτα, διάρκειας μέχρι και 12 μηνών, που εξήγγειλε ο Υπουργός Εσωτερικών.
Με την κάρτα αυτή θα έχουν δικαιώματα ιατρικής περίθαλψης, εξασφάλισης εργασίας και στέγασης, όσο θα διαρκέσει η διαμονή τους στο νησί μας. Στη Λάρνακα, οι πρόσφυγες από την Ουκρανία ανέμεναν καρτερικά στο κρύο μέχρι να καταχωρίσουν στο αρμόδιο τμήμα της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης τα βιομετρικά τους στοιχεία μαζί με τα διαβατήριά τους και ακολούθως λάμβαναν ημερομηνία για διευθέτηση νέου ραντεβού, σε διάστημα 10-15 ημερών από σήμερα, ώστε να τους εκδοθεί η πλαστική κάρτα, αφού προηγουμένως περάσουν από μίνι συνέντευξη από αρμόδιους λειτουργούς της υπηρεσίας.
Λόγω της παρουσίας του αεροδρομίου, η Λάρνακα έχει δεχθεί τις τελευταίες μέρες μεγάλο αριθμό προσφύγων από την Ουκρανία, οι οποίοι παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν προσπαθούν να «κτίσουν» μια καινούργια ζωή μακριά από τα σπίτια και τις οικογένειες τους. Και τούτο, διότι ουδείς γνωρίζει μέχρι πότε θα διαρκέσει αυτός ο πόλεμος και ποια κατάσταση θα επικρατεί μελλοντικά στην πολύπαθη χώρα τους μετά την κατάπαυση του πυρός.
Κάποιοι απ’ αυτούς, οι πιο «τυχεροί», βρήκαν προσωρινή στέγη σε σπίτια γνωστών τους στην πόλη και τα περίχωρα της Λάρνακας ή σε κατοικίες Ουκρανών που είναι μόνιμοι κάτοικοι Κύπρου. Υπάρχουν, όμως, και πρόσφυγες που είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν καθημερινά ξενοδοχεία για τη διαμονή και διατροφή τους, καθότι δεν έχουν κανένα γνωστό στην Κύπρο για να τους βοηθήσει. Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι πρόσφυγες που έσπευσαν στην Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Λάρνακας για να εξυπηρετηθούν ήταν μονάχα γυναικόπαιδα, αφού, όπως μας λέχθηκε, οι άνδρες παρέμειναν στην χώρα τους για να πολεμήσουν τους Ρώσους.
«Το σώμα εδώ, η ψυχή στην Ουκρανία»
Συγκλονίζουν και συγκινούν οι ιστορίες των προσφύγων από την Ουκρανία, με τους οποίους μίλησε η εφημερίδα μας. Πρόσωπα σκυθρωπά, με αβέβαιο μέλλον, αδυνατούν να βγάλουν από τη μνήμη τους τη φρίκη του πολέμου, τις καταστροφές και τους βομβαρδισμούς που βίωσαν τις προηγούμενες μέρες, παρόλο που οι ίδιοι νιώθουν πλέον ασφαλείς. Η σκέψη τους βρίσκεται πάντα στους οικείους τους που έμειναν στην Ουκρανία.
Η Ιρίνα κατάγεται από το Χάρκοβο και όπως μας είπε, βίωσε τρομακτικές στιγμές εξαιτίας των βομβαρδισμών από τα ρωσικά στρατεύματα. «Το σώμα μου μπορεί να βρίσκεται στην Κύπρο, αλλά η σκέψη και η ψυχή μου παραμένει στην Ουκρανία. Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τις εκρήξεις, τους πυροβολισμούς, τις καταστροφές, τον άδικο χαμό τόσων συμπατριωτών μου. Οι βόμβες έσκαγαν σε κοντινή απόσταση από τα σπίτια μας. Κάναμε μέρες να κοιμηθούμε»….
Η Σβετλάνα έφθασε από την Οδησσό μαζί με τα δύο ανήλικα παιδιά της. Ο σύζυγος, αλλά και τα αδέλφια της έμειναν στην Ουκρανία για να πολεμήσουν. «Είμαι περήφανη για τον σύζυγο και τα αδέλφια μου. Έμειναν για να υπερασπιστούν την χώρα μας. Μιλάμε καθημερινά από το τηλέφωνο, διότι αγωνιώ για την ασφάλειά τους. Εγώ μένω με τα παιδιά μου σε φιλικό σπίτι στο Ζύγι. Ευχαριστούμε την κυπριακή κυβέρνηση και τον κόσμο της Κύπρου για την εξαιρετική φιλοξενία». Η Μαρία έφθασε μόνη της στην Κύπρο, αεροπορικώς μέσω Πολωνίας, και διαμένει σε τουριστικό διαμέρισμα στην Ορόκλινη. Δεν έχει κανέναν στην Κύπρο. Η μάνα και τα αδέλφια της έμειναν στο Κίεβο.
Η ίδια εξέφρασε την επιθυμία να παραμείνει για αρκετό καιρό στο νησί μας και να εργοδοτηθεί, καθότι γνωρίζει ότι η κατάσταση στην Ουκρανία δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια όπως ήταν πριν τον πόλεμο. «Θέλω να φέρω και τη μητέρα μου στην Κύπρο και αν μπορέσουν, μελλοντικά, να έλθουν και τα αδέλφια μου με τις οικογένειές τους.Περιμένουμε βοήθεια από την Κύπρο και είμαστε ευγνώμονες. Εγώ πληρώνω καθημερινά το ξενοδοχείο όπου διαμένω και την διατροφή μου. Μέχρι πότε όμως από την στιγμή που δεν έχω εργασία;».
