Ελληνοκύπριος πρόσφυγας από Βρετανία πάει στα σύνορα Ουκρανίας για βοήθεια
Ένας Βρετανός ελληνοκυπριακής καταγωγής νοικιάζει ένα βαν για να οδηγεί για μιάμιση μέρα προκειμένου να παραδώσει προμήθειες στα σύνορα της Ουκρανίας.
Ο Πέρι Αντωνίου, 32 ετών, λέει ότι ενεργοποιήθηκε για να αναλάβει δράση καθώς η ρωσική εισβολή στη χώρα της ανατολικής Ευρώπης ήταν «πολύ οικεία» σε αυτόν. Σύμφωνα με το My London, ο Αντωνίου μεγάλωσε μαθαίνοντας για την κατοχή της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό.
Όπως σημειώνει το δημοσίευμα η κατάσταση έχει αφήσει γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους σε απελπιστική ανάγκη για φαγητό και ρούχα. Ο Πέρι θα συνεργαστεί με ένα πολωνικό κέντρο στο Balham, το White Eagle Club, το οποίο συγκεντρώνει προμήθειες για να παραδώσει στους πρόσφυγες στα σύνορα της Ουκρανίας.
Ελπίζει να οδηγήσει για μιάμιση μέρα στην Ανατολική Ευρώπη μόλις συγκεντρώσει αρκετά κεφάλαια για να νοικιάσει ένα βαν. Ο διευθυντής μάρκετινγκ είπε: «Λέει ότι θα χρειαστούν 22 ώρες για να οδηγήσει, αλλά πιθανότατα θα χρειαστεί μιάμιση μέρα για να φτάσει εκεί επειδή οι δρόμοι στην Πολωνία δεν είναι και οι καλύτεροι».
«Θα είναι λίγες μέρες άδεια από τη δουλειά γιατί σχεδίαζα να μετακομίσω στην Κύπρο. Ας ελπίσουμε ότι εάν κάποιος δει ότι το έκανα αυτό, θα τον παρακινήσει και θα τον εμπνεύσει να κάνει κάτι παρόμοιο», αναφέρει ο νεαρός Ε/κ.
Ο Πέρι λέει ότι η ελληνοκυπριακή καταγωγή του τον ανάγκασε να προσφέρει βοήθεια σε Ουκρανούς πρόσφυγες καθώς τα μέλη της οικογένειάς του είχαν ζήσει τη φρίκη του πολέμου μετά την τουρκική εισβολή του 1974.
Ο Πέρι είπε: «Η Κύπρος είναι ένα διαιρεμένο νησί και αυτή η τρέχουσα κατάσταση μου είναι πολύ οικεία. Οι γονείς μου και οι εμπειρίες τους, και όλες οι ιστορίες που άκουσα από φίλους και συγγενείς που υπήρξαν πρόσφυγες στην πλάτη της εισβολής και ούτω καθεξής. Η νονά μου ήταν πρόσφυγας σε όλη της τη ζωή από την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Όλοι οι θείοι μου υπηρέτησαν στις ειδικές δυνάμεις στην Κύπρο».
Σε ηλικία 17 ετών, ο Πέρι υπηρέτησε στην Εθνική Φρουρά. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ακόμα θυμάται την ημέρα που έφυγε από το Ηνωμένο Βασίλειο για την Κύπρο με τη μαμά του να κλαίει στο αεροδρόμιο.
«Η μαμά μου που έκλεγε στην αίθουσα αναχώρησης την πρώτη μέρα, γνωρίζοντας ότι στέλνει τον γιο της στο στρατό και δεν υπάρχει άλλη επιλογή καθώς είναι μια πραγματικά δύσκολη κατάσταση. Ο φόβος τις πρώτες μέρες δεν μοιάζει με τίποτα που έχω νιώσει ποτέ. Δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει αυτό που πρόκειται να ξεκινήσει. Το να πηγαίνεις από το σχολείο στο να κρατάς ένα όπλο καθημερινά και να το προσέχεις σαν τον καλύτερο σου φίλο είναι μια πραγματικά σουρεαλιστική εμπειρία».
Ο τότε 17χρονος Ε/κ υπηρετούσε κατά μήκος της Πράσινης κάτι το οποίο χαρακτήρισε ως μεγάλη πρόκληση και απίστευτα ενδιαφέρον καθώς μπορεί να επηρεάσει την ζωή σου.
Αλλά τώρα το μεγαλύτερο κίνητρό του είναι να δείξει «ενσυναίσθηση» σε όσους έχουν πληγεί περισσότερο από πολέμους όπως η οικογένειά του. «Είναι ένα έναυσμα για μένα. Βλέπω την Παλαιστίνη, τη Συρία, και τις θηριωδίες που συμβαίνουν παντού και ο φακός στρέφεται σε μεγάλο βαθμό στις μεγαλύτερες πολιτικές προσωπικότητες και σε αυτήν την ευρύτερη ιστορία».
«Νομίζω ότι αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό να θυμόμαστε είναι ότι οι άνθρωποι θα επιστρέψουν ξανά στα σπίτια τους για να δουν ξανά ορισμένα μέλη της οικογένειας. Έχουν αντικαταστήσει ό,τι έχασαν με αναμνήσεις από τον καιρό του πολέμου, εμπειρίες απώλειας, εμπειρίες σκότους.
«Δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα να αποχωριστείς. Νιώθω υποχρεωμένος να δώσω κάποια μορφή υποστήριξης σε εκείνα τα άτομα που θα υποφέρουν περισσότερο μακροπρόθεσμα λόγω αυτού», είπε.
«Νομίζω ότι όταν ορισμένα άτομα βλέπουν αδικίες, αισθάνονται υποχρεωμένοι να κάνουν κάτι. Μπορώ να καταλάβω πώς θα έκαναν οι άνθρωποι, αλλά θα ήταν ωραίο να έχουμε μεγαλύτερη ενσυναίσθηση. Για να στηρίξουμε τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους, παρά να προσθέσουμε επιδείνωση στην κατάσταση».
