Ο πόλεμος που κήρυξε πριν έξι μέρες ο Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία δεν αποτυπώνεται μόνο στις φωτογραφίες με τους στρατιώτες, τα διαλυμένα κτήρια από τις εκρήξεις και τα πεδία των μαχών.
Η επιτομή του πολέμου είναι στα πρόσωπα των παιδιών. Στο κλάμα του παιδιού που λέει «δεν θέλω να πεθάνω, θέλω όλο αυτό να τελειώσει», στο άλλο που βλεπει την οικογένειά του να ξεκληρίζεται, τα πράσινα μάτια του γεμίζουν δάκρυα και δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί αφήνει τον μπαμπά του στο Κίεβο να πολεμήσει.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, από την έναρξη των ρωσικών πολεμικών επιχειρήσεων τουλάχιστον 16 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους και 45 τραυματίστηκαν.
Μέσα στα καταφύγια ζουν μια καθημερινότητα άγνωστη. Η αθωότητά βέβαια της παιδικής ηλικίας παραμένει, κάποια συνεχίζουν να παίζουν με όσα παιχνίδια πρόλαβαν να πάρουν όταν έφυγαν από το σπίτι τους.
Τα μάτια τους αντικρίζουν κατάματα τον θάνατο, κάποια στέκουν αποσβωλένα μπροστά σε πτώματα, άλλα είναι τραυματισμένα μέσα σε ασθενοφόρα, καλυμμένα με αίματα.
Οι γονείς τους δίπλα τους, ακοίμητοι φρουροί, προσπαθούν να τους εξηγήσουν όλο αυτό που συμβαίνει, αν υπάρχουν λόγια να το εξηγήσουν. Κάποιοι όμως τα χάνουν για πάντα από τους αγκαλιές τους.
