Ο μεγάλος ποιητής Παύλος Λιασίδης τραγούδησε όσο κανένας άλλος τους καημούς, τις χαρές και τις λύπες των απλών ανθρώπων της Κύπρου, ανέφερε απόψε η Πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου.
Σε χαιρετισμό της στα αποκαλυπτήρια προτομής του ποιητή Παύλου Λιασίδη, στο Πολιτιστικό Κέντρο που φέρει το όνομα του, στον προσφυγικό συνοικισμό «Τσιακκιλερό» στη Λάρνακα, η κα. Δημητρίου είπε πως «με το παράπονο, τον πόνο της προσφυγιάς και τον ανεκπλήρωτο πόθο της επιστροφής στην αγαπημένη του Λύση, έζησε και δημιούργησε μέχρι και τον θάνατο του το 1985, ο κορυφαίος, κατά κοινή ομολογία, κύπριος ποιητής του 20ου αιώνα. Ο ποιητής που τραγούδησε όσο κανένας άλλος τους καημούς τις χαρές και τις λύπες των απλών ανθρώπων του τόπου μας».
Πρόσθεσε ότι η προτομή του Παύλου Λιασίδη φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Γιώργο Μαυρογένη, με δωρεά του Κοινωφελούς, Επιστημονικού και Πολιτιστικού Ιδρύματος «Φώτος Φωτιάδης».
Αναφερόμενη στο πλούσιο ποιητικό έργο του Παύλου Λιασίδη, η Αννίτα Δημητρίου είπε πως αυτό «έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1920, όταν στην ηλικία των 7 χρονών, δειλά και ταπεινά κάνει τις πρώτες του απόπειρες στον έμμετρο λόγο ως ποιητάρης, ενώ αργότερα άρχισε να συνεργάζεται με διάφορες εφημερίδες μέχρι το 1928, όταν εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, στην οποία κυριαρχεί η έγνοια του για τα προβλήματα της φτώχιας, της εξαθλίωσης και της ανέχειας των εργατών και των αγροτών, ενώ παράλληλα καυτηριάζει τη συμπεριφορά των ντόπιων εκμεταλλευτών που συνεργάζονται με τους Άγγλους αποικιοκράτες».
Σημείωσε ακόμα πως «η τουρκική εισβολή του 1974, ο βίαιος ξεριζωμός και ο πόνος των προσφύγων για επιστροφή στις πατρογονικές τους εστίες στιγματίζουν το έργο του Παύλου Λιασίδη μέχρι και τον θάνατό του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ποίημα «Βαρώσιν», όπου μέσα από τους στίχους του ο ποιητής θρηνεί για τη «νεκρή» περιοχή της Αμμοχώστου, αποδίδοντας από τη σκοπιά των απλών καθημερινών ανθρώπων, τις συνέπειες της εγκατάλειψης και της διχοτόμησης».
Η κα. Δημητρίου αναφέρθηκε και στην αιχμαλωσία του γιού του ποιητή, Ηλία και τη μεταφορά του από τους Τούρκους στα Άδανα το καλοκαίρι του ’74, η οποία, όπως είπε «συγκλονίζει τον Παύλο Λιασίδη που κάνει τον πόνο και την αγωνία στίχους. Το ίδιο κάνει τρεις μήνες μετά όταν αντίκρυσε ξανά το γιο του ύστερα από 97 μέρες».
Στον χαιρετισμό της η Πρόεδρος της Βουλής αναφέρθηκε και στη συνεργασία του ποιητή με το Συγκρότημα Καλλιτεχνών Λύσης (ΣΥΚΑΛΥ) όπου όπως είπε «στον δίσκο «Όμορφη Πόλη», το 1970, στίχοι του μελοποιήθηκαν από τον Κωστή Κωστέα, ενώ ο ίδιος ο Παύλος Λιασίδης απαγγέλλει ποιήματά του».
Η Αννίτα Δημητρίου είπε ακόμα ότι «ως έμπρακτη απόδειξη της οφειλόμενης τιμής στο έργο του Παύλου Λιασίδη, η κυπριακή πολιτεία τον βράβευσε το 1975 με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Ελληνική Κυπριακή Λογοτεχνία, ενώ το 2003 συμπεριέλαβε όλες του τις ποιητικές συλλογές σε δίτομη έκδοση του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών με τίτλο «Παύλου Λιασίδη Άπαντα». Παράλληλα, τη μνήμη του συντηρούν οι πολυάριθμες οδοί ανά το παγκύπριο που φέρουν το όνομά του, τα πάρκα, οι ανδριάντες και οι προτομές του».
Σημείωσε επίσης πως τόσο η συγκεκριμένη προτομή του ποιητή, όσο και τα άλλα μνημεία εξεχόντων Κυπρίων «δεν λειτουργεί ως απλό τεκμήριο αιώνιας μνήμης και οφειλόμενου σεβασμού, αλλά ταυτόχρονα συμβάλλει στην προώθηση του πολιτισμού, τον οποίο ιεραρχούμε ως την κύρια προτεραιότητά μας, γιατί» όπως εξήγησε «θωρούμε ότι η κυπριακή κοινωνία έχει ανάγκη σήμερα περισσότερο από ποτέ τη συνεχή αναβάθμιση και ανάπτυξη των αξιών και των αρχών που δίνουν περιεχόμενο, όραμα και προοπτική στον λαό μας».
