Αντιδράσεις για τον “κορωνοϊούλη” του Μόρφου- “Δεν είναι ο κορονοιούλης που βιώνουν οι ασθενείς”

Την οργή και το θυμό των επαγγελματιών υγείας προκάλεσε το πρόσφατο κήρυγμα του Μητροπολίτη Μόρφου περί “κορωνοϊούλη” και περί “ασθένειας που ταπεινώνει”.

Η Μαργαρίτα Ανδρέου, φυσιοθεραπέτρια στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας σε πρόσφατη ανάρτησή της σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης περιέγραψε τα όσα βιώνει.

Μεταξύ άλλων έγραψε:

Ο κορονοιούλης του Μόρφου που του χάρισε η Παναγία κατόπιν παράκλησής του και τον ανανέωσε λες και έμεινε σε Spa, δεν είναι ο κορονοιούλης που βιώνουν οι ασθενείς που βλέπω τον τελευταίο χρόνο.

Δε ξέρω τι στέλεχος κόλλησε Ο Άγιος, πιθανόν να είναι κάποιο ειδικό στέλεχος για προνομιούχους του Θεού, που αφήνει τον ασθενή σε βελτιωμένη έκδοση όταν το περάσει. Παρόλη την παιχνιδιάρικη συμπτωματολογία του όμως, έχει ένα κοινό με τον κορονοίο των μη προνομιούχων.

Ταπεινώνει επίσης.

Και είναι καιρός, εμείς που ζούμε τον κορονοίο των νοσοκομειών, εμείς που όταν ανακοινώνονται οι θάνατοι έχουμε το πρόσωπο και την εικόνα του 47χρονου, του 80χρονου μπροστά μας, εμείς που λέμε μεταξύ μας εκείνος στο 17Α, ο αστυνομικός με τους παπαγάλους, να τον παρουσιάσουμε στεγνά, κυνικά και με τη βαρύτητα μιας καινούργιας ασθένειας περίεργης και πολύπλοκης.

Ο Κορονοιός των ανθρώπων στα νοσοκομεία αρχίζει με το αίσθημα της στέρησης του αέρα που αναπνέεις. Ακτινογραφίες, αξονική πνευμόνων, αναλύσεις, αέρια αίματος και εισαγωγή με την ανάλογη χρήση οξυγόνου για να διατηρείς κορεσμό σχεδόν αποδεκτό.
Φάρμακα από τις φλέβες, ενυδάτωση, σύνδεση με οθόνη για τα ζωτικά σημεία, κάμερα απέναντι σου για παρακολούθηση, σύρματα παντού, οροί, διάφορες μάσκες χορήγησης οξυγόνου σε περίπτωση που αυξηθούν οι ανάγκες σου.

Είσαι καθηλωμένος στο κρεβάτι, η παραμικρή κίνηση προκαλεί απότομη πτώση του οξυγόνου σου, πρέπει να μείνεις στο κρεβάτι από εδώ και πέρα, θα έχεις καθετήρα ή εάν είσαι πιο καλός θα ουρείς σε πάπια γιατί είναι αδύνατο να μετακινήθεις.

Θα ξεχάσεις πώς αναπνέουν, θα σου δείξουμε από την αρχή, δεν θα τα βρίσκεις και θα είναι δύσκολο να πάρεις βαθειά ανάσα χωρίς να σου προκαλέσει ασταμάτητο βήχα, θα δοκιμάσουμε διάφορες θέσεις στο κρεβάτι ώστε να μεγιστοποιήσουμε την ανταλλαγή αέρα στους πνεύμονες.

Θα αρχίσει να στεγνώνει το στόμα, η μύτη και τα αυτιά θα κάνουν πληγές από τις μάσκες και το να πιεις νερό ή να φας θα είναι μια δοκιμασία από μόνη της. Η μπουκιά με το φαγητό, η γουλιά με το νερό θα είναι ρίσκο και θα χρειαστεί να μάθεις γρήγορα να σηκώνεις τη μάσκα και να τη βάζεις ξανά για ένα κομμάτι φαγητό κάθε φορά.

Είναι δύσκολο να ακούσεις, ο ήχος της ροής του οξυγόνου είναι απαίσιος, είναι δύσκολο να μιλήσεις, δε σε φτάνει η ανάσα σου για ολόκληρη πρόταση, είναι δύσκολο να πας τουαλέτα. Φοράς πανί, εάν βελτιώθεις σε κατεβάζουν δίπλα από το κρεβάτι σε ειδικό κάθισμα για να αφοδεύσεις. Σε παρακολουθούμε εκείνη την ώρα γιατί υπάρχει περίπτωση λόγο της θέσης και της ίδιας της ενέργειας να πέσει το οξυγόνο σου.

Θα κουραστείς, θα βιώσεις απελπισία, θα φοβηθείς.

Θα προσπαθείς να γυρίσεις στο κρεβάτι για να βολευτείς και ταυτόχρονα να παρακολουθείς το μόνιτορ δίπλα σου εάν συμφωνεί.
Δύσκολα θα μπορείς να κοιμηθείς, δύσκολο να συνδυάσεις θέση που σε βολεύει με θέση που αναπνέεις.

Το σώμα σου θα πονάει, ο τετρακέφαλος, ένας από τους μεγαλύτερους μυς σου θα ατροφίσει σε μόλις 6 μέρες ακινησίας.

Οι μυς που βοηθούν την αναπνοή σου θα δουλεύουν ασταμάτητα, ο αυχένας, οι ώμοι σου, το στερνό σου και η πλατύ θα βρίσκονται σε συνεχή σύσπαση παλεύοντας να βοηθήσουν τον αέρα να μπει και να βγει από τους πνεύμονες.

Κάπου εδώ Ίσως χρειαστεί να δοκιμάσεις τον μη επεμβατικό μηχανικό αερισμό. Δεν θα τον ξεχάσεις ποτέ. Η μάσκα πλέον καλύπτει ολόκληρο το πρόσωπο σου, σφηνώνει και κλείνει αεροστεγώς ασκώντας πίεση για να βοηθήσει του πνεύμονες να ανοίξουν και να δεχτούν οξυγόνο.

Ο στόχος είναι να μείνεις μέχρι εδώ, 5 μέρες, 10 μέρες, 15 μέρες, θα αρχίσεις να βελτιώνεσαι, θα απογαλακτιστείς από το οξυγόνο, όχι πλήρως, πολύ πιθανόν θα το πάρεις μαζί σου σπίτι.

Απλές ενέργειες της καθημερινότητας, όταν φύγεις από κοντά μας θα μπορέσεις να κάνεις σταδιακά σε μεγάλο βάθος χρόνου. Στην καθημερινότητα σου, στη δουλειά σου, στις δραστηριότητες σου θα χρειαστεί εκπαίδευση για να επιστρέψεις.
|
Κατάλοιπα του κορονοιούλη του νοσοκομείου πιθανόν να έχεις για μέρες, μήνες ή και χρόνια. Ακόμα είναι νωρίς να ξέρουμε.

Και αυτός είναι ο απλός κορονοιούλης των νοσοκομειών, εκείνος που δεν χρειάζεται να διασωληνωθείς και εφόσον επιβιώσεις.

Ο Μόρφου έχει τη δυνατότητα να ακούγεται και τα λεγόμενα να βρίσκουν χιλιάδες αυτιά. Εμείς που καθημερινώς βλέπουμε 20 με 30 ασθενείς με κορονοίο, οι ίδιοι οι ασθενείς που το ζουν, οι συγγενείς των πασχόντων που τους βλέπουν μετά πώς είναι, δεν έχουμε ακροατήριο, ούτε τα λόγια μας έχουν την ίδια βαρύτητα με Αγίου.

Εμείς είμαστε καταδικασμένοι να ακούμε τις τοποθετήσεις, τις παράνοιες, τις ασυναρτησίες του κάθε κακομοίρη που έχει δημόσιο λόγο.