Η ανακάλυψη των εμβολίων θεωρείται ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα της Ιατρικής, σώζοντας εκατομμύρια ζωές σε ολόκληρο τον κόσμο, αναφέρει σε ανάρτησή του ο Διευθυντής της Παιδιατρικής Κλινικής του Μακάρειου Νοσοκομείου, Δρ. Αβραάμ Ηλία.
Ανάρτηση
Η ανακάλυψη των εμβολίων θεωρείται ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα της Ιατρικής, σώζοντας εκατομμύρια ζωές σε ολόκληρο τον κόσμο. Νοσήματα όπως η ευλογιά, η πολιομυελίτιδα, η διφθερίτιδα, ο τέτανος, ο κοκκύτης, η ιλαρά, η ερυθρά κλπ, τα οποία εξολόθρευσαν εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, σήμερα παρατηρούνται μεμονωμένα στις αναπτυγμένες χώρες ή έχουν εξαλειφθεί, σε βαθμό που οι νεότεροι γιατροί να τα γνωρίζουν μόνο από τη βιβλιογραφία.
Έτσι, η σημαντική αυτή ανακάλυψη, είχε ως συνέπεια να βελτιώσει το επίπεδο ζωής αλλά και το προσδόκιμο επιβίωσης του ανθρώπου. Η εξαφάνιση όμως των περισσότερων αυτών θανατηφόρων νοσημάτων τα οποία δεν αποτελούν πλέον απειλή για τον ανεπτυγμένο κόσμο λόγο της ανοσίας της αγέλης, άρχισε σιγά-σιγά να απαλείφει την αναγκαιότητα των εμβολιασμών και να θέτει ερωτήματα για πιθανούς κινδύνους που ενέχουν. Έτσι το λεγόμενο αντιεμβολιαστικό κίνημα άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά όταν το 1994 ο Άγγλος Γαστρεντερολόγος Andrew Wakefield, δημοσίευσε στο έγκυρο ιατρικό περιοδικό Lancet, ψευδή μελέτη, η οποία ενοχοποιούσε το εμβόλιο MMR (ιλαράς, ερυθράς, παρωτίτιδας) ό,τι προκαλεί αυτισμό.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μειωθούν οι εμβολιασμοί με συνεπακόλουθο να εκδηλωθούν επιδημίες κυρίως ιλαράς με χιλιάδες θανάτους. Βέβαια, ο ισχυρισμός αυτός για συσχέτιση του εμβολίου MMR με τον αυτισμό είχε καταρριφθεί με αποτέλεσμα το ίδιο το περιοδικό Lancet να απολογηθεί επίσημα το 2010 και να αποσύρει τη μελέτη ως εντελώς ψευδή. Ακολούθησε, 3 μήνες μετά, η απόφαση του Γενικού Ιατρικού Συμβουλίου της Μ. Βρετανίας, η οποία απαγόρευε δια παντός στον Andrew Wakefield να ασκεί την Ιατρική στη Μ. Βρετανία, γιατί χρησιμοποίησε ψευδή στοιχεία για να εξάγει αναληθή συμπέρασμα. Στη συνέχεια, παρόλο που ακολούθησαν εκτεταμένες μελέτες, με κυριότερη μία Δανέζικη, οι οποίες κατέληξαν πέραν πάσης αμφιβολίας στο συμπέρασμα ό,τι το εμβόλιο MMR δεν προκαλεί αυτισμό, εντούτοις η αμφισβήτηση για το συγκεκριμένο εμβόλιο αλλά και για άλλα εξακολουθεί να συντηρείται.
Το αντιεμβολιαστικό κίνημα φαίνεται να έφτασε στην κορύφωση του στην τρέχουσα Πανδημία της νόσου COVID-19, κυρίως χάρη στη δυνατότητα που έδωσαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στον καθένα σχετικό ή άσχετο να εκφέρει γνώμη. Έδωσαν στον καθένα τη δυνατότητα είτε είναι αγρότης, είτε νοικοκυρά, είτε εκπαιδευτικός, είτε κομμωτής, είτε μουσικός, είτε ιερωμένος να εκφράζει ανέξοδη άποψη η οποία στις πλείστες των περιπτώσεων είναι εκτός οποιασδήποτε λογικής. Έτσι, ένωσε όλες τις απόψεις του κάθε ευκαιριακού, του κάθε συνομοσιολόγου, του κάθε σκοταδιστή να εκφράζει περισπούδαστες απόψεις περί της επικινδυνότητας των εμβολίων. Έχουμε γίνει μάρτυρες σκηνών απείρου κάλλους, διαδηλώσεων κατά των εμβολίων από διάφορα άτομα τα οποία κραδαίνοντας ακόμα και σταυρούς, να εναντιόνονται των σατανικών εμβολίων.
Έχουμε ακούσει απόψεις ό,τι τα συγκεκριμένα εμβόλια έγιναν με απώτερο σκοπό να μειώσουν τον πληθυσμό της γης. Έγιναν, για να ελέγχουν με μικροτσίπ τον κόσμο ο οποίος θα είναι έρμαιο σκοτεινών δυνάμεων. Έγιναν για να βάλουν το σατανά μέσα μας και ένα σωρό άλλες δοξασίες που κανείς αναρωτιέται εάν ζει στον 21ο αιώνα ή στο μεσαίωνα. Βέβαια, αυτό δεν είναι σημερινό φαινόμενο, αφού ήδη από το 18ο αιώνα, ο αιδεσιμότατος Edmund Massey στην Αγγλία, στο κήρυγμα του “Οι επικίνδυνες και αμαρτωλές πρακτικές του εμβολιασμού”, περιέγραφε τα εμβόλια ως μία προσπάθεια εναντίωσης στην τιμωρία του Θεού για τις αμαρτίες των ανθρώπων. Η ίδια νοοτροπία εξακολουθεί να υφίσταται και σήμερα, εκατοντάδες χρόνια μετά, με τη διαφορά όμως της δυνατότητας της διάχυσης της φαιδρής γνώσης που προσδίδουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επηρεάζοντας έτσι μεγαλύτερη μάζα αφελών ανθρώπων.
Τα κύρια χαρακτηριστικά των αντιεμβολιαστών, είναι η λεκτική τους και όχι μόνο επιθετικότητα, η συνεχής και αδιάκοπη διασπορά κατά κανόνα ψευδών ειδήσεων, η συκοφάντηση της πλειοψηφίας των επιστημόνων ό,τι χρηματίζονται από τις φαρμακευτικές εταιρείες και η προβολή μεμονωμένων ατόμων που εξυπηρετούν τα πιστεύω τους. Δυστυχώς δε, βρίσκουν κύρια στηρίγματα από μεμονωμένους ανθρώπους που ανήκουν στην Ιατρική Κοινότητα αλλά και στον Κλήρο για να προωθήσουν τις απόψεις τους. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ό,τι μεμονωμένοι ιατροί, σε καιρό πολέμου όπως έχουμε στην Πανδημία, αντί να συνταχθούν με τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων τους, ως σύγχρονοι ριψάσπιδες, καλούν τον κόσμο να μην υπακούει στις οδηγίες του Ιατρικού Σώματος. Δεν είναι δυνατόν, όλοι οι Ιατρικοί Σύλλογοι και Επιστημονικές Εταιρείες της χώρας αλλά και ολοκλήρου του κόσμου να καταλήγουν ομόφωνα στο συμπέρασμα ότι ο μαζικός μας εμβολιασμός είναι το κυριότερο μας όπλο στην αντιμετώπιση της Πανδημίας και αυτοί να υποστηρίζουν το αντίθετο, διασπείροντας αμφιβολίες στον κόσμο. Το τραγικό επίσης είναι μεμονωμένοι Ιερείς και Δεσποτάδες, να εναντιώνονται των εμβολίων αλλά και των επιβεβλημένων περιοριστικών μέτρων και να καλούν τον κλήρο σε ανυπακοή.
Το παράδοξο είναι πως ολόκληρη η επίσημη εκκλησία με κυριότερο εκπρόσωπο τον Οικουμενικό Πατριάρχη ο οποίος εμβολιάστηκε δημόσια, να καλεί τους πιστούς να εμβολιαστούν, θεωρώντας το εμβόλιο ως δώρο Θεού. Την ίδια γραμμή ακολούθησε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου αλλά και ο Αρχηγός της Δυτικής Εκκλησίας. Η απαράδεκτη στάση των μεμονωμένων αυτών ατόμων, πρέπει πιστεύω να απασχολήσει σοβαρά το Πειθαρχικό Σώμα του Ιατρικού Συλλόγου αλλά και την Ιερά Σύνοδο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ό,τι στην πίεση της Πανδημίας και μπροστά από τον κίνδυνο απώλειας εκατομμυρίων ζωών, έγινε μια γιγαντιαία επιχείρηση από την επιστήμη για την ανακάλυψη ενός αποτελεσματικού και ασφαλούς εμβολίου. Είχαμε την τύχη, εκμεταλευόμενοι και τη γνωστή τεχνογνωσία, αυτό να γίνει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα με την κυκλοφορία ικανού αριθμού εμβολίων με διαφορετικούς τρόπους και τεχνολογίες παρασκευής. Η έναρξη του μαζικού εμβολιασμού του πληθυσμού, είχε ως αποτέλεσμα να μειωθούν κάθετα οι θάνατοι παρόλο που οι Πανδημία πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, σώζοντας έτσι εκατομμύρια ζωές σε ολόκληρο τον κόσμο. Το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο, εάν η συμμόρφωση του κόσμου ήταν μεγαλύτερη.
Το ερώτημα που πάντα θα αιωρείται είναι εάν υπάρχει ασφαλές εμβόλιο. Η απάντηση είναι όχι, γιατί στη ζωή τίποτα δεν είναι ασφαλές, τίποτα δεν είναι βέβαιο. Εάν κάποιος αναγνώση τις ανεπιθύμητες ενέργειες του πιο απλού φαρμάκου, όπως της παρακεταμόλης, ενδεχομένως δεν θα το ξαναπιεί ποτέ. Τα εμβόλια για την Πανδημία θεωρούνται ασφαλή αφού έχουν χορηγηθεί σε δισεκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Εάν σε αυτά τα άτομα τους χορηγήσεις καραμέλα αντί εμβόλιο, τότε ορισμένοι μπορεί να πνιγούν και να χάσουν ακόμα και τη ζωή τους. Στην περίπτωση αυτή δεν σημαίνει ότι φταίει η καραμέλα. Πρέπει επομένως κάποιος να ισοσταθμίση το κόστος με το όφελος και στην περίπτωση αυτή το όφελος είναι κατά πολύ μεγαλύτερο του όποιου κόστους.
Ένα βρέφος σήμερα, στην ηλικία των 2 μηνών, ήδη έχει εμβολιαστεί με 7 διαφορετικά εμβόλια (διφθερίτιδα, τέτανο, κοκκύτη, πολιομυελίτιδα, αιμόφιλο, ηπατίτιδα Β και εντεροϊό). Ορισμένα από αυτά τα νοσήματα όπως διφθερίτιδα, τέτανος, πολιομυελίτιδα, ενδεχομένως να μην τα συναντήσουμε ποτέ, λόγο της εξάλειψης τους από τις αναπτυγμένες χώρες. Εν τούτοις συνεχίζουμε να τα κάνουμε γιατί λόγω της μαζικής μετακίνησης πληθυσμού από χώρες που υπάρχουν αυτά τα νοσήματα, δεν μπορούμε να πετύχουμε ψηλό τείχος προστασίας. Επομένως, η λογική ορισμένων γονέων ότι δεν κάνω τα συγκεκριμένα εμβόλια στο παιδί μου γιατί είναι προστατευμένο από τα άλλα παιδιά που τα έχουν κάνει, δεν ισχύει.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, χαρακτηρίζει τον αντιεμβολιασμό ως μία από τις δέκα κορυφαίες παγκόσμιες απειλές για την υγεία. Η εκτίμηση μου είναι ότι στη χώρα μας οι αντιεμβολιαστές δεν υπερβαίνουν το 10% του πληθυσμού. Πιστεύω ότι απαιτείται καλύτερη και σωστότερη ενημέρωση του κοινού για τα σημαντικά οφέλη των εμβολίων. Ίσως η Πολιτεία πρέπει να εξετάσει το θέμα του υποχρεωτικού εμβολιασμού για ορισμένα τουλάχιστον νοσήματα όπως αυτό γίνεται σε ορισμένες χώρες. Το θέμα αφορά το σύνολο του πληθυσμού και έχει προέκταση σε όλες τις πτυχές του. Τα θέματα υγείας πρέπει να τίθενται υπεράνω όλων. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνούμε τη ρήση του Εμμάνουελ Κάντ ό,τι “Η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας των άλλων”.
