Το κόκκινο κόσμημα (ΜΝΗΜΗ ΜΑΡΟΥΛΑΣ ΠΕΡΕΝΤΟΥ)
Στα παλιά χρόνια, πριν κτυπήσει τις πόρτες μας ο καταναλωτισμός, τα χρόνια της λιτότητας και της αυτογνωσίας, οι πιο πολλές οικογένειες στην Κύπρο ήταν φτωχές. Ζούσαν με τα ελάχιστα και χωρίς οποιαδήποτε τάση επίδειξης.
Οι μάνες μας ήταν βουτηγμένες στην καθημερινότητα. Νυχτοξημερώνονταν μόνο για να τα φέρουν βόλτα με τις ανάγκες της οικογένειας.
Τις Κυριακές η εκκλησία ήταν η μόνη τους έξοδος. Και όταν άνθιζαν κι έκαναν καρπούς οι κουρελιές-έτσι λέγαμε τα φυτά στις γλάστρες που είχαμε στον ηλιακό- έκοβαν τα όμορφα και σπάνια αυτά φύλλα με τον κόκκινο καρπό και τα έβαζαν στο πέτο στους σα κόσμημα.
Καμάρωναν στις εκκλησίες που είχαν κι αυτές κάτι να στολίζει το πέτο τους.
Μνήμες παλιών εποχών, χωρίς ίχνος λύπης, αλλά περιφάνειας που τα απλά και ασήμαντα έκαναν τη ζωή μας όμορφη.
ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
