15 χρόνια χωρίς τη Χριστίνα. 15 χρόνια με το Ίδρυμα Χριστίνα Αποστόλου… Έγινε μάνα για εκατοντάδες

«Ευχαριστούμε Χριστίνα για τη βοήθεια…», έγραφε το σημείωμα που συνόδευε το αρκουδάκι που είχε αφεθεί στον τάφο της 44χρονης μητέρας. Μπορεί η Χριστίνα να έχει φύγει εδώ και δεκαπέντε χρόνια αλλά… συνεχίζει να είναι εδώ, να βοηθάει μικρά παιδιά και να κάνει το αύριο τους καλύτερο. Η ίδια «έφυγε» ενώ πάλευε με τον καρκίνο ωστόσο μέσα από τις πράξεις των αγαπημένων της ανθρώπων προστατεύει και αγκαλιάζει οικογένειες με παιδιά που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις.

«Ευχαριστούμε Χριστίνα για τη βοήθεια…», έγραφε το σημείωμα που συνόδευε το αρκουδάκι που είχε αφεθεί στον τάφο της 44χρονης μητέρας. Μπορεί η Χριστίνα να έχει φύγει εδώ και δεκαπέντε χρόνια αλλά… συνεχίζει να είναι εδώ, να βοηθάει μικρά παιδιά και να κάνει το αύριο τους καλύτερο. Η ίδια «έφυγε» ενώ πάλευε με τον καρκίνο ωστόσο μέσα από τις πράξεις των αγαπημένων της ανθρώπων προστατεύει και αγκαλιάζει οικογένειες με παιδιά που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις.

Μία εξαμελής οικογένεια… Μία μητέρα που πάλευε για εννέα χρόνια με τον καρκίνο. Τη στιγμή που η ίδια «έσβηνε» στο κρεβάτι του Ογκολογικού, ο μεγαλύτερος από τους τέσσερις γιους της, ο Αντρέας, ξεκινούσε τον δικό του αγώνα με τον καρκίνο. Βράχος για όλους ο πατέρας της οικογένειας Λάκης Αποστόλου. Γι’ αυτόν το μονοπάτι, μονόδρομος.

«Οποιοσδήποτε πατέρας έχει το δικαίωμα να λυγίσει ή να κάνει δεύτερες σκέψεις; Ήταν ένας μονόδρομος, ο οποίος αντιμετωπίστηκε με προσευχή και ψυχραιμία. Η Χριστίνα και ο Αντρέας ήταν στα διπλανά δωμάτια του Ογκολογικού. Δε ξέρω αν το ήξερε. Όπως μου είπε όμως αργότερα ο ογκολόγος Δρ. Νίκος Κατωδρύτης, ξάδερφος της συζύγου μου, η Χριστίνα του εκμυστηρεύτηκε ότι κατάλαβε τι συνέβαινε στο παιδί», ήταν τα λόγια του κυρίου Λάκη Αποστόλου ο οποίος μαζί με τον γιο του Αντρέα άνοιξαν την καρδιά τους στη Cyprus Times για εκείνη τη δύσκολη περίοδο αλλά και για το ίδρυμα «Χριστίνα Α. Αποστόλου» που δημιουργήθηκε μετά εις μνήμη της και συμπληρώνει φέτος 15 χρόνια δράσης.

Η μάχη και η «φυγή» της Χριστίνας, το δεύτερο «χτύπημα» και η αισιοδοξία του Αντρέα

Η οικογενειακή ευτυχία πλημμύριζε την οικία Αποστόλου. Το 1998 θα έφερνε όμως την ταραχή. Αρχές του χρόνου ήρθε η ιατρική διάγνωση για να ενοχλήσει τη γαλήνη που επικρατούσε. Η αγαπημένη μητέρα και σύζυγος διαγνώστηκε με μεταστατικό καρκίνο στον μαστό.

«Ήταν μία άσχημη εμπειρία για όσους αγαπούσαν τη Χριστίνα. Κράτησε εννέα χρόνια. Στην αρχή όλα πήγαιναν πολύ καλά και φαινόταν ότι θα ξεπερνούσε το πρόβλημα. Δυστυχώς όμως το 2003 παρουσιαστήκαν οι πρώτες μεταστάσεις. Αν και είχαμε μία πολύ εξαιρετική φροντίδα στο Ογκολογικό και τους γιατρούς της, θελήσαμε να πάμε στο εξωτερικό και σε άλλους γιατρούς», ανέφερε ο κύριος Λάκης.

Η κατάσταση της όμως ήταν τέτοια που το μέλλον ήταν προδιαγραμμένο. «Μέσα Δεκεμβρίου πήγαμε στο Βέλγιο για να κάνει μία εναλλακτική θεραπεία. Οι μεταστάσεις όμως ήταν τέτοιες που τελικά διακόψαμε», ανέφερε ο κύριος Λάκης.

Την ίδια περίοδο η οικογένεια θα δεχόταν και ένα δεύτερο «χτύπημα». Αυτή τη φορά ο καρκίνος θα εμφανιζόταν σε ένα από τα παιδιά της οικογένειας. «Βρισκόμασταν στις Βρυξέλλες όταν ο Αντρέας μας είχε ενημερώσει ότι ένιωθε ότι δεν ήταν καλά. Αν και οι γιατροί, του είχαν πει ότι δεν είναι κάτι ανησυχητικό, ο ίδιος δεν αισθανόταν εντάξει. 22 Δεκέμβρη επιστρέψαμε στην Κύπρο. Ο Αντρέας είχε ήδη έρθει από τις σπουδές του και επισκεφθήκαμε ένα εξαιρετικό χειρούργο στη Λάρνακα. Μόλις τον είδε αντιλήφθηκε το πρόβλημα και πήρε δείγμα για βιοψία. Περίπου πέντε ημέρες αργότερα μας ειδοποίησαν ότι ο Αντρέας είχε λέμφωμα, ένα είδος καρκίνο του αίματος. Ήταν 27 Δεκεμβρίου, ημέρες που και η Χριστίνα είχε εισαχθεί στο Ογκολογικό Η Χριστίνα έφυγε από τη ζωή την 1η Ιανουαρίου. Ένα μήνα περάσαμε μεγάλες δυσκολίες με τη θεραπεία του Αντρέα αλλά ευτυχώς κύλησαν όλα θετικά».

Ο Αντρέας στάθηκε δυνατός. Παρά το γεγονός ότι γνώριζε ότι η μητέρα του θα έφευγε για το μεγάλο ταξίδι, βρήκε τη δύναμη να παλέψει αισιοδοξώντας για το καλύτερο. «Η αλήθεια ήμουν αισιόδοξος από την αρχή. Πίστευα ότι είναι μία μάχη που μπορεί να κερδηθεί. Πίστευα ότι θα ξεπερνούσα το δικό μου πρόβλημα χωρίς ωστόσο να γνωρίζω σίγουρα ότι θα είχε ευτυχή κατάληξη. Ο πατέρας μου στάθηκε βράχος στην οικογένεια. Η δύναμη και η αγάπη που είχαμε μεταξύ μας αλλά και η αγάπη συγγενών και φίλων μας βοήθησε να μπορέσουμε να έχουμε αποκούμπι εκείνες τις δύσκολες ώρες. Ο καρκίνος είναι μια ασθένεια που πολλές φορές παίρνει αγαπημένους μας ανθρώπους ωστόσο πλέον με την επιστήμη να έχει εξελιχθεί στις πιο πολλές περιπτώσεις η ασθένεια αυτή μπορεί να νικηθεί», ανέφερε ο Αντρέας Αποστόλου φέρνοντας ξανά στη μνήμη του εκείνες τις στιγμές.

Η «γέννηση» του ιδρύματος και… η αγάπη στα παιδιά

Μπορεί η Χριστίνα Αποστόλου να «έφυγε» ενώ έδινε μάχη με τον καρκίνο ωστόσο κανείς δε μπορεί να πει ότι νικήθηκε. Και αυτό γιατί στα 44 χρόνια που έζησε κατάφερε να μεταλαμπαδεύσει τις αξίες και τη δοτικότητα της στην οικογένειά της ώστε ακόμη και μεταθάνατο να ζει.

Γι’ αυτό παρά τον πόνο τους αποφάσισαν με τη συμβολή φίλων και αγαπημένων της Χριστίνας να δημιουργήσουν το «Ίδρυμα Χριστίνα Α. Αποστόλου». Ένα φιλανθρωπικό Ίδρυμα με πέραν των 2400 εγγεγραμμένων μελών που στόχο έχει την οικονομική βοήθεια παιδιών και νέων με χρόνιες παθήσεις και την οικονομική στήριξη τους στην προσπάθειά τους να προσφέρουν στον εαυτό τους ένα καλύτερο μέλλον καθώς επίσης και άλλες αγαθοεργίες.

«Η μητέρα μου ήταν μία πολύ καλή μητέρα και είμαι σίγουρος αν ζούσε θα ήταν και εξαίρετη γιαγιά. Κατά τη διάρκεια της ζωής της, στα μέτρα των οικονομικών δυνατοτήτων της οικογένειάς μας, προσπαθούσε και στήριζε είτε οικογένειες με παιδιά που χρειάζονταν κάποια βοήθεια είτε οργανωμένα σύνολα είτε φιλανθρωπικά ιδρύματα κυρίως που είχαν σχέση με παιδιά. Θεωρούμε ότι τα 15 χρόνια ζωής του ιδρύματος κάναμε πράγματα που θα προσπαθούσε να συνέχιζε να κάνει και η μητέρα μου αν ήταν στη ζωή».

Γιατί με παιδιά; Ήταν η ερώτηση μας στον κύριο Λάκη. «Επειδή είναι το μέλλον. Η Χριστίνα είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα παιδιά, τα αγαπούσε. Βοηθούσε πάντοτε οικογένειες με παιδιά. Όταν ο άνθρωπος έχει έφεση για προσφορά βρίσκει χίλιους τρόπους να βοηθήσει. Από την πρώτη ημέρα που τη γνώρισα, ήταν σε ηλικία 24 χρόνων, είδα στο πρόσωπο της αυτή τη δοτικότητα, την αγάπη προς τον πλησίον της και κυρίως στα παιδιά».

Πέραν από τη βοήθεια, μέσα από το ίδρυμα τα παιδιά της Χριστίνας κατάφεραν να γνωρίσουν την ίδια τη μητέρα τους. «Η απουσία είναι απουσία. Ειδικά της μητέρας που δεν είναι εύκολο να αναπληρωθεί με το οτιδήποτε. Αλλά σίγουρα μέσα από το ίδρυμα μας δόθηκε η ευκαιρία, εκτός του να μνημονεύουμε τη μητέρα μας κάνοντας πράγματα που θα έκανε και εκείνη, να έρθουμε κοντά με ανθρώπους που τη γνώριζαν που ίσως να μην είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και μέσα από αυτούς να μάθουμε ιστορίες για τη μητέρα μας. Κρατάμε τη μνήμη της ζωντανή μέσα μας», ανέφερε ο Αντρέας.

Ένα… μεγάλο έργο γύρω από τα παιδιά και τους νέους

Σκοπός του ιδρύματος, όπως μας ανέφερε ο κύριος Λάκης, είναι να βοηθά παιδιά που πάσχουν από μακροχρόνιες ασθένειες για θεραπεία τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό ενώ στα πλάνα του ιδρύματος είναι πάντοτε να δημιουργούνται έργα ευφυίας που να αποτείνονται σε παιδιά και νέους.

«Μέχρι στιγμής έχουν βοηθηθεί πέραν των 300 οικογενειών με παιδιά που έπρεπε να πάνε στο εξωτερικό για θεραπεία. Κάναμε διάφορα έργα ευφυίας που αφορούν τα παιδιά. Για παράδειγμα ανακαινίσαμε τον παιχνιδότοπο στη Λάρνακα που μετονομάστηκε παιχνιδότοπος «Ιδρύματος Χριστίνα Αποστόλου», ανακαινίζουμε αυτή την περίοδο την Παιδιατρική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας, φτιάξαμε τμήμα παιδικού βιβλίου στη βιβλιοθήκη Λάρνακας, κάναμε το υπαίθριο θέατρο στον Δημοτικό Κήπο Λάρνακας και άλλα πολλά», σημείωσε ο Αντρέας.

Επίσης το ίδρυμα, «Ίδρυσε την ‘’ Ορχήστρα Εγχόρδων Νέων Ιδρύματος ΧΡΙΣΤΙΝΑ Α. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ‘’ και την ‘’ Τράπεζα Αίματος Ιδρύματος ΧΡΙΣΤΙΝΑ Α. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ’’. Καθιέρωσε βραβεία στους άριστους μαθητές στα σχολεία που φοίτησε η Χριστίνα. Στα πλαίσια των οικονομικών του δυνατοτήτων προσφέρει πρόγευμα σε άπορους μαθητές πέντε σχολείων και παρέχει βοήθεια σε τρόφιμα σε διάφορα Κοινωνικά Παντοπωλεία σε όλη την Κύπρο».

Μιλώντας μας για το έργο του ιδρύματος ο κύριος Λάκης ερωτήθηκε ποιος είναι αυτός που αποφασίζει εάν μία οικογένεια θα λάβει ή όχι βοήθεια. «Έχει καταρτιστεί μία Επιστημονική Επιτροπή, η οποία αποφασίζει για τις βοήθειες που θα δοθούν. Απαρτίζεται από τέσσερις γιατρούς. Από τον Ογκολόγο Δρ. Νίκος Κατωδρύτης, τον Δρ. Ντίνο Γεωργίου Ορθοπεδικό, τον Δρ. Γιώργο Μηλιώτη Καρδιολόγο και τον Δρ. Αδάμο Χατζηπαναγή Παιδίατρο. Όλες οι αιτήσεις για βοήθεια περνάνε από την Επιτροπή η οποία αποφασίζει αν χρειάζεται βοήθεια και το ποσό».

Η αγάπη του κόσμου έφερε έσοδα εν μέσω πανδημίας

Τα προηγούμενα χρόνια το Ίδρυμα είχε πραγματοποιήσει πολλές εκδηλώσεις και δραστηριότητες, οι οποίες επέφεραν έσοδα για να συνεχίσει το έργο του. Εδώ και ένα χρόνο όμως όλα ακυρώθηκαν λόγω της πανδημίας. Παρόλα αυτά η αγάπη του κόσμου στάθηκε σύμμαχος.

«Βρήκαμε μεγάλη στήριξη από τα μέλη μας αλλά και από μεγάλες εταιρείες, οργανισμούς αλλά και επώνυμα πρόσωπα που στήριξαν το Ίδρυμα γνωρίζοντας ότι λόγω της πανδημίας δεν υπάρχουν έσοδα από εκδηλώσεις. Φθάσαμε στο σημείο να εξασφαλίσουμε από τη στήριξη και την αγάπη του κόσμου μέσω εισφορών σχεδόν όσα μαζεύαμε κι άλλες χρονιές που μας επιτρεπόταν να έχουμε δραστηριότητες», ανέφερε ο Αντρέας Αποστόλου.

Ερωτηθείς κατά πόσο υπάρχει κρατική στήριξη απάντησε ότι «δε θεωρούμε ότι το κράτος θα έπρεπε να στηρίξει το δικό μας ίδρυμα, στηρίζει άλλα ιδρύματα. Φυσικά να τονίσω ότι το δικό μας ίδρυμα δεν απαλλάσσει το κράτος από την υποχρέωση του να στηρίζει τους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη για να μεταβούν στο εξωτερικό για θεραπεία. Εμείς στηρίζουμε μία οικογένεια με το να καλύπτουμε τα αεροπορικά εισιτήρια, έξοδα διαμονής ή σίτισης του ατόμου που συνοδεύει τον ασθενή, είτε ευρύτερα στηρίζουμε την οικογένεια αυτή με τα υπόλοιπα έξοδα που προκύπτουν λόγω της κατάστασης που δημιουργείται».

Η… τιμή στον μακαριστό Στέφανο Ζιμπουλάκη

Από τη δημιουργία του το Ίδρυμα στηρίχθηκε σε ανθρώπους που αγάπησαν τη Χριστίνα. Ένας εξ αυτών ήταν ο μακαριστός Στέφανος Ζιμπουλάκης.

«Ο Στέφανος Ζιμπουλάκης ήταν βιολιστής, μουσικός, ο πατέρας της κιθάρας στην Κύπρο, ποιητής, λογοτέχνης αλλά πάνω απ’ όλα ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Μας βοήθησε πάρα πολύ. Ο Στέφανος, υπεραγαπούσε τη Χριστίνα, την είχε σαν κόρη του. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη. Αμέσως δημιούργησε την ορχήστρα εγχόρδων νέων του ιδρύματος Χριστίνα Αποστόλου, η οποία αποτελείτο από περίπου 25 παιδιά, ηλικίας από πέντε μέχρι περίπου και είκοσι χρονών. Έγραψε πάρα πολλά ποιήματα για τη Χριστίνα τα οποία θα εκδώσει το ίδρυμα στα άπαντα του Στέφανου Ζιμπουλάκη. Ήταν δοσμένος σε αυτό τον σκοπό όπως και η μακαριστή γυναίκα του Εύη Ζιμπουλάκη που ήταν πιανίστρια», ανέφερε ο κύριος Λάκης.

Εσύ που αγωνίζεσαι…

15 χρόνια χωρίς τη Χριστίνα… 15 χρόνια με το Ίδρυμα Χριστίνα Αποστόλου… 15 χρόνια χωρίς τη συζύγο, τη μητέρα… 15 χρόνια και… η απουσία δε σβήνει! Όταν το μυαλό τρέξει προς τα πίσω ο πόνος για την οικογένεια είναι ο ίδιος. Ο χρόνος βοήθησε να ζουν με την απουσία χωρίς όμως να τη διαγράφει. Τα δύσκολα τους δυνάμωσαν αλλά και τους έκαναν να λυγίσουν.

«Δεν υπάρχουν συνταγές, ούτε νουθεσίες σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο κάθε άνθρωπος έχει απεριόριστη δύναμη μέσα του που βγαίνει όταν έρθουν τα δύσκολα. Εγώ αυτό που λέω σε όλους όσους αγωνίζονται, να μη χάνουμε ποτέ την ελπίδα μας και την πίστη στο Θεό. Ότι είναι προδιαγραμμένο θα γίνει αλλά να μην τα βάζουμε κάτω. Προσευχή και δύναμη», τα λόγια συμπόνοιας του κυρίου Λάκη.

Πηγή: cyprustimes.com