Τον σημάδεψε και τον πυροβόλησε στο μέρος της καρδιάς…Ήταν ο πρώτος νεκρός μαθητής του αγώνα της ΕΟΚΑ

«Ήσουν μόλις 18 χρονών όμορφό μου παλικάρι… Αυτό όμως δεν ένοιαξε τον Άγγλο στρατιώτη, σε σημάδεψε και σε πυροβόλησε στο μέρος της καρδιάς. Στην αθώα σου καρδιά… Που να ήξερε λεβέντη μου το θάρρος που έκρυβε η καρδιά σου, ότι ακόμα και τη στιγμή που θα ξεψυχούσες, για την πατρίδα σου θα μιλούσες. Σε είδαν όλοι σου οι συμμαθητές… Προχώρησες δέκα βήματα και φώναξες «Ζήτω η Ένωση» και έπεσες. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ! Πώς να ξεχάσουμε αυτό το πανέμορφο αγόρι, με τα ξανθά μαλλιά και τα γαλάζια μάτια, που μετακόμισε στα 18 του χρόνια στο «Πάνθεον των Ηρώων».

Ο Πετράκης Γιάλλουρος ήταν 18 ετών και ήταν ο πρώτος μαθητής που έπεσε νεκρός στον αγώνα της ΕΟΚΑ.

Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1938 στο Ριζοκάρπασο και ήταν ο μικρότερος από τα 6 παιδιά του Ζαχαρία και της Αννεζούς Γιάλλουρου. Ήταν ένας πολύ σοβαρός και ευγενικός νέος. ‘Ηταν άριστος μαθητής και ο σημαιοφόρος στις εκδηλώσεις του σχολείου. Αγαπούσε πολύ την Ελλάδα. Καημός του και πόθος, όνειρο και τραγούδι του, η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. «Να αγωνιζόμαστε πρέπει, μάνα, να αγωνιζόμαστε για την Κύπρο μας» έλεγε πάντα της μητέρας του.

Τον Απρίλη του 1955 είχε στείλει ένα γράμμα στον πατέρα του που έγραφε: «Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα στο ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάξει για τον εαυτό του και ύστερα για την πατρίδα του. Τότε αυτός, καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερο των αισθημάτων, δεν είναι δυνατό να κυριαρχεί κανένα άλλο ευγενές αίσθημα… Εξάλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλη, δηλαδή τον πλούτο και την καλοπέραση και η ικανοποίηση τούτη, δεν προσφέρει την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Την απόλυτη ευτυχία προσφέρει στους ανθρώπους και ιδίως όταν είναι Έλληνες, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά την αγάπη προς την Πατρίδα και τον πόθο ακόμη και να θυσιαστεί για την ελευθερία της που είναι και δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια».

Ο Πετράκης είχε ενταχθεί στις τάξεις της ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ) και ήταν ο υπεύθυνος των μαθητικών ομάδων του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου. Καθήκοντά του ήταν η οργάνωση των μαθητών του σχολείου του, η γραφή και διδασκαλία τραγουδιών αγωνιστικού περιεχομένου, η διανομή φυλλαδίων, η απόκρυψη και διακίνηση οπλισμού, η μεταφορά της αλληλογραφίας και η οργάνωση μαχητικών μαθητικών διαδηλώσεων. Για τις δραστηριότητές του αυτές, είχε επισημανθεί από τους κατακτητές, οι οποίοι και τον κυνηγούσαν.

Στις 6 Φεβρουαρίου 1956…

Οι μαθητές του Γυμνασίου Αμμοχώστου συγκρούστηκαν με τον στρατό και η κυβέρνηση διέταξε το κλείσιμο του Γυμνασίου. Την επόμενη μέρα, στις 7 Φεβρουαρίου 1956, μεγάλη δύναμη μαθητών του Γυμνασίου και του Εμπορικού Λυκείου Αμμοχώστου, συγκεντρώθηκαν στην οδό Ερμού και οργάνωσαν διαδήλωση. Κατά την διάρκειά της έστησαν οδοφράγματα και λιθοβολούσαν τους Άγγλους στρατιώτες. Εκείνοι, απάντησαν με χρήση πυρών. «Ο πετροπόλεμος ξεκίνησε και οι στρατιώτες απάντησαν με αληθινά πυρά. Παιδιά ήμασταν όλα του σχολειού…» αναφέρει σε παλαιότερη συνέντευξη ένας διαδηλωτής.

Μια σφαίρα βρήκε το 18χρονο παλικάρι στην καρδιά

Κατά την αποχώρηση, Άγγλος στρατιώτης σημάδεψε και πυροβόλησε τον Πετράκη Γιάλλουρο στο μέρος της καρδιάς. Το 18χρονο παλικάρι, προχώρησε δέκα βήματα περίπου, φώναξε «Ζήτω η Ένωση» και έπεσε.

Η κηδεία του…

Η ρητή διαταγή του Χάρτινγκ ήταν ότι οι κηδείες των αγωνιστών της ΕΟΚΑ έπρεπε να γίνονται αμέσως. Δεν περίμεναν καν τους γονείς του που βρίσκονταν στην Αγγλία εκείνη την εποχή. «Ο νεκρός έπρεπε να ταφεί την ίδια ημέρα […] Και ο Πετράκης θάφτηκε στη γενέτειρά του με το αμυδρό φως των φαναριών, με τη συνοδεία της λαοθάλασσας, που έψαλλε, έκλαιγε και άπλωνε τη βροντερή κραυγή του αγώνα στο έρεβος της σκλαβιάς που σκέπαζε το Ριζοκάρπασο». Την επόμενη ημέρα, η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» σημείωνε: «Ο άριστος των μαθητών της Αμμοχώστου επυροβολήθη χθες και εφονεύθη υπό δυνάμεων ασφαλείας κατά την διάρκεια διαδηλώσεων. Η σφαίρα διέτρησε τον πνεύμονά του. Προτού εκπνεύσει ανεφώνησε: «ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ».

Όλα τα καταστήματα Βαρωσίων έκλεισαν εις ένδειξιν πένθους. Λιμενεργάται ηρνήθησαν να εκφορτώσουν στρατιωτικόν υλικόν. Η κηδεία του φονευθέντος μαθητού εγένετο αυθημερόν εις Ριζοκάρπασον»…. Στην πλατεία του χωριού Ριζοκαρπάσου απέναντι από τον ναό του Αγίου Συνεσίου, είχαν στηθεί δυο αγάλματα. Ήταν του Παναγιώτη Κασπή και του Πετράκη Γιάλλουρου. Μετά την τουρκική εισβολή, οι τουρκικές αρχές απομάκρυναν τα δυο μνημεία και στη θέση τους στήθηκε μνημείο του Κεμάλ Ατατούρκ. Το μνημείο του Κασπή μεταφέρθηκε ενώ το μνημείο του Γιάλλουρου αγνοείται.

www.ant1.com.cy