Δια μέσου των αιώνων, η θέση της Κύπρου αναδεικνύεται ύψιστης γεωστρατηγικής σημασίας και σε κάθε εποχή προσέλκυε τους λαούς της περιοχής, κυρίως για τη θέση της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η απόκτηση της Κύπρου προσέδιδε τεράστια στρατηγικά πλεονεκτήματα και οφέλη στους κατακτητές της.
Το σταυροδρόμι τριών Ηπείρων, της Ευρώπης, της Αφρικής και της Ασίας, αποτελεί εκ των πραγμάτων τον κύριο εμπορικό και στρατιωτικό κόμβο με τον οποίο μπορείς να καθορίζεις το πολιτικό και το ιστορικό γίγνεσθαι της Ανατολικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής.
Η διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ πολλαπλασίασε τη γεωστρατηγική αξία της Κύπρου, και το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο», όπως έχει χαρακτηριστεί, αποτελεί από τα τέλη του 19ου αιώνα τον ποθητό στόχο των διάφορων Εθνοτήτων της περιοχής.
Σήμερα, όσο ποτέ προηγουμένως, η τεράστια αξία της Κύπρου βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο, λόγω της ανακάλυψης τεραστίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και πιθανόν και μαύρου χρυσού, και πολλές χώρες, όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Τουρκία, η Γερμανία, η Ρωσία αλλά και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, έχουν αναθερμάνει το ενδιαφέρον τους για να έχουν παρουσία αλλά και επιρροή στην Κύπρο.
Η Τουρκία, από πιο παλιά, με δόλιο τρόπο, χρησιμοποίησε την μικρή μειονότητα των Τουρκοκυπρίων για να εισβάλει παράνομα και να αποκτήσει τον έλεγχο της Κύπρου και των πλουτοπαραγωγικών της πηγών. Είναι ιστορικής, αλλά και πολιτικής αξίας η δήλωση ότι «και κανένας Τουρκοκύπριος να μην υπήρχε στο νησί, θα έπρεπε να τον εφευρίσκαμε», και μέσα από τον κυνισμό της δήλωσης φαίνεται πόσο προφασιακά χρησιμοποιήθηκαν οι Τουρκοκύπριοι για να κατακτήσει την Κύπρο η Τουρκία μετά την Ανεξαρτησία.
Η Μεγάλη Βρετανία, με το θράσος της αποικιοκρατικής υπερδύναμης, παραμένει προκλητικά στην Κύπρο, μέσα από τον αναχρονιστικό και απάνθρωπο θεσμό των αποικιοκρατικών στρατιωτικών βάσεων, κρατώντας επίσης ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου και παίζοντας πάντοτε ένα χοντρό παιχνίδι παρασκηνίων, ώστε οι νόμιμοι κάτοικοι της Κύπρου να μην μπορούν να αποτάξουν από πάνω τους και την κατοχή αυτή.
Ενδιαφέρον για την Κύπρο εκδηλώνουν και οι Ευρωπαϊκές Χώρες, κυρίως η Γαλλία, λόγω και των έντονων συμφερόντων της στην περιοχή του Λιβάνου, αλλά και η Γερμανία. Κυρίως η Γερμανία ακροβατεί επιλεκτικά ανάμεσα στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο και την συμπάθεια που έχει για την Τουρκία, κυρίως για τα δικά της οικονομικά και πολιτικά οφέλη.
Η Ρωσία, μέχρι πρόσφατα με την οικονομική διείσδυση κεφαλαίων της στην Κύπρο αλλά και με την παρουσία χιλιάδων πολιτών της στο νησί, προσπαθεί να ελέγξει με τη σειρά της την Κύπρο και να καθίσταται σημαντικός παίκτης στο τι διακυβεύεται στην περιοχή.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής επίσης, μέσα από την ισχύ τους, διακριτικά μεν αλλά καθοριστικά, καθορίζουν καίρια τις πολιτικές εξελίξεις της Κύπρου αλλά και της ευρύτερης περιοχής.
Μέσα σε αυτήν τη δαιδαλώδη αναμέτρηση εισέρχονται και τα συμφέροντα γειτονικών με την Κύπρο χωρών, όπως του Ισραήλ και της Αιγύπτου, οι οποίες χώρες έχουν άμεσα συμφέροντα που άπτονται των συμφερόντων της Κύπρου και της Ελλάδας.
Δυστυχώς η Κύπρος δεν μπορεί για χρόνια τώρα να παρακολουθήσει τις δαιδαλώδεις αυτές συναρτήσεις των διεθνών συμφερόντων και σχέσεων, αφήνεται στην τυχαιότητα της πολιτικής και της ιστορίας, και αδυνατεί να ιεραρχήσει τις δικές της προτεραιότητες.
Η σύναψη διμερών και τριμερών σχέσεων της Κύπρου με γειτονικές χώρες, μπορεί να βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση αλλά δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε αυτές, κυρίως επειδή γνωρίζουμε ότι στην πολιτική δεν έχεις μόνιμους φίλους και μόνιμους εχθρούς.
Η για χρόνια οικονομική περιπέτεια της Ελλάδος με τα μνημόνια και την χρεοκοπία, δυστυχώς αποστερεί τον πιο σημαντικό σύμμαχο της Κύπρου από τις εξελίξεις, και η Τουρκία εκμεταλλευόμενη τις αδυναμίες του Ελληνισμού, διαιωνίζει την παράνομη παρουσία της στο νησί και προωθεί τα ανίερα της σχέδια για εξόρυξη και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων Φυσικού Αερίου.
Η Ιστορία του Περικλέους μάς έχει διδάξει ότι αυτό που καθορίζει τα γεγονότα και την ιστορία είναι η δύναμη της πυγμής, η δύναμη της επιβολής δηλαδή του ισχυρού στον απισχασμένο, στον αδύναμο, ο οποίος ανήμπορος υποτάσσεται αδιαμαρτύρητα στις ορέξεις και στις βουλές του ισχυρού.
Δυστυχώς η Κύπρος έχει μπροστά της μία και μόνη επιλογή. Ή θα γίνει σε σημαντικό βαθμό ισχυρή, ώστε να μπορεί να αντιστέκεται, ή να παραμείνει ως το παρατημένο θύμα στα δόντια του θύτη του.
Πώς θα καταστεί ισχυρή; Τόσο μέσω μίας τεχνολογικής αναβάθμισης των οπλικών της συστημάτων και αναδιοργάνωσης του στρατεύματός της, όχι με στόχο την πολεμική αναμέτρηση αλλά με στόχο την αύξηση του πολιτικού της διπλωματικού βάρους, όσο και μέσω ουσιαστικών συμμαχιών, κυρίως με την Ελλάδα η οποία επίσης θα πρέπει να δυναμώσει, αλλά και με των γειτονικών χωρών, κυρίως του Ισραήλ και της Αιγύπτου.
Δημήτρης Δημητρίου (Σαβουλλης) Δημοτικός Σύμβουλος ΕΔΕΚ Αμμοχώστου / Υποψήφιος βουλευτής ΕΔΕΚ Αμμοχώστου
