Ραγίζει καρδιές η ανάρτηση της μητέρας του μικρού Ιάκωβου, που έφυγε αδόκητα ανήμερα των Χριστουγέννων σε ηλικία 11 ετών.
Αυτούσια η ανάρτηση της μητέρας του Ιάκωβου:
Σύντομο το πέρασμά σου από την γη…. όμως το έκανες με τόση λάμψη που άφησες το στίγμα σου παντού μονάκριβε μου.
Από τα πρώτα σου βήματα στον παιδικό σταθμό ακόμα έχεις προδιαγραψει το τι θα ακολουθούσε. Εκανες φίλους από τα 3 σου χρονια που κράτησες μέχρι την ώρα που ο Θεός αποφάσισε να σε αρπάξει μέσα από τα χέρια μας μέρα Χριστουγέννων που οι άγγελοι ψάλλουν στο νεογέννητο Χριστό. Ίσως γιατί ένας άγγελος ακόμα να έπρεπε να προστεθεί στη χορωδία τους. Ο αγαπημένος σου δάσκαλος της μουσικής Demetris Paschalis φρόντισε για αυτό και τώρα με την κιθάρα σου τραγουδάς στο κέντρο του παραδείσου.
Η πορεία σου στο σχολείο ζηλευτή, άριστος μαθητής, επιμελής και πάνω από όλα σωστός με τους δασκάλους και τους φίλους σου. Στεναχωριουσουν πολύ που με τα υγειονομικά μέτρα θα έχανες τις σχολικές παρελάσεις και ήλπιζες πως ίσως να ήσουν και σημαιοφόρος κάποια φορά για να σε καμαρωσει η γιαγιά σου από ψηλά. Μου έλεγες συνέχεια πως είσαι ο πιο τυχερός γιατί όλα τα χρόνια στο σχολείο είχες πάντα δασκάλες εξαιρετικές. Και να που η μοίρα το έφερε έτσι, η αγαπημένη σου δασκάλα να σου πει τον τελευταίο αποχαιρετισμο….
Από μικρός ,κολυμβητής του ναυτικού ομίλου Κωνσταντίας έχοντας πάντα πρότυπο τον μεγάλο σου ξάδερφο τον Ιάκωβο αλλά και τον Αδάμο μας. Με ρωτούσες συνέχεια, μαμά θα καταφέρω κι εγώ κάποια στιγμή να κολυμπήσω στους ολυμπιακούς αγώνες σαν τον ξάδερφο μου? Και προσπαθούσες κάθε μέρα…..
Δε μπορούσες όμως να διαλέξεις πιο άθλημα αγαπούσες περισσότερο. Ήθελες να κάνεις τα πάντα!
Αγάπησες την ΕΝΠ όσο λίγοι. Κάθε φορά που φορούσες τη φανέλα με το σήμα της ομάδας σου στήθος μου έλεγες πως η καρδιά σου κτηπουσε διαφορετικά κι εγώ σε πείραζα. Η Ένωση παππού ειναι ιδέα του είπες στην τελευταία σας συζήτηση όταν προσπαθούσε να σε πείσει ότι το ποδόσφαιρο πλέον δεν είναι τόσο αγνό!
Μεγάλο πάθος το ποδόσφαιρο για σένα αγάπη μου . Ρουφουσες σαν σφουγγάρι κάθε οδηγία των προπονητών σου . Τους αγαπούσες όλους ιδιαίτερα. Τον Minas Tofas που μαζί κάνατε τα πρωτα σου ποδοσφαιρικά βήματα, αλλά και τον Λευτέρη Ελευθερίου και τον Γιασεμάκη που πάντα θαυμαζες! Τον Louis Loizou Fabiano τον ξεχωριζες και μαζί του μου έλεγες ότι μια μέρα θα αγωνιζόσαστε στο run & swim !
Κρυφή αδυναμία σου όμως το μπάσκετ. Από μικρός να παρακολουθείς την αγαπημένη σου Ένωση και να καμαρώνεις ιδιαίτερα τις επιτυχίες των τελευταίων χρόνων. Είχες ενθουσιαστεί τόσο πολύ όταν σε μια από τις βραβεύσεις της κολύμβησης σε βράβευσε ο Trisokkas K. Panayiotis . Μαμά μου έλεγες, βραβευτηκα από ένα θρύλο!
Διψουσες για ζωή γιε μου…. απολάμβανες κάθε της λεπτό με ιδιαίτερη ένταση. Απολάμβανες την παρέα με μικρούς και μεγάλους και έβρισκες πάντα τον τρόπο να επικοινωνείς με ολους. Ειχες πολλές ανησυχίες και ευαισθησίες λες και ήσουν ώριμος ενήλικας.
Μόνο περηφάνια μας χάρισες γιε μου…
Μόνο αγάπη, καλοσύνη και ένα αληθινό χαμόγελο για όλο τον κόσμο.
Και τώρα μωρό μου, όλοι εμείς που σε λατρέψαμε, οι γονείς σου , τα αδέρφια σου που τόσο νοιαζόσουν, οι παππούδες σου, οι θείοι και τα λατρεμένα σου ξαδέρφια καλούμαστε να ζήσουμε χωρίς εσένα… έχουμε όλοι μας όμως Ιάκωβε μου εκατομμύρια λόγους και υπέροχες στιγμές να σε θυμόμαστε με υπέροχες αναμνήσεις.
Καλή αντάμωση γιόκα μου…
Είμαι ευγνώμων στο Θεό που μου χάρησε ένα τόσο σπάνιο και χαρισματικό παιδί …
Είθε η ζωή που έζησες να φωτίζει το δρόμο μας….
Σε λατρεύω
Η μανούλα σου….
