«Λέω: ναί, πρέπει να έχουν φτάσει
ο πόλεμος στο τέρμα του, ο Τύραννος στην πτώση του
και ο φόβος του έρωτα μπρος στη γυμνή γυναίκα.
Έχουνε φτάσει, έχουνε φτάσει και μόνο εμείς δε βλέπουμε
παρά ψαύοντας ολοένα πέφτουμε στα φαντάσματα πάνου.
Άγγελε συ που κάπου εδω πετάς
πολυπαθής και αόρατος, πιάσε μου το χέρι
χρυσωμένες έχουν τις παγίδες οι άνθρωποι
κι είναι ανάγκη να μείνω απ’ τους απέξω».
( ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, «Τα ετεροθαλή», Villa Natacha)
