€74 εκατ. το κοινωνικό κόστος των ναρκωτικών
Ανοδική τάση παρουσιάζει το συνολικό κοινωνικό κόστος των παράνομων εξαρτησιογόνων ουσιών στην Κύπρο, αφού ανήλθε στα €74.074.537 για το 2018, συγκριτικά με τα €60.582.792 στα οποία βρισκόταν το 2016.
Πρόκειται για τα αποτελέσματα έρευνας που διενήργησε η εταιρεία Insights Market Research (IMR) του Πανεπιστημίου Λευκωσίας για λογαριασμό της Αρχής Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων Κύπρου (ΑΑΕΚ). Όπως διαπιστώνεται, οι δαπάνες για την καταστολή είναι δεκαπλάσιες από τις δαπάνες στη θεραπεία.
Ειδικότερα, διαπιστώθηκε ότι το συνολικό κόστος της χρήσης ναρκωτικών για την κοινωνία ανέρχεται στα €74.074.537, το οποίο αντιστοιχεί στο 0,35% του ΑΕΠ για το 2018. Το ποσό αυτό παρουσιάζει αύξηση κατά €13.491.745 (22,3%), σε σύγκριση με τα αποτελέσματα της προηγούμενης έρευνας κοινωνικού κόστους των παράνομων ουσιών εξάρτησης του 2016 (€60.582.792), στην οποία η συνολική δαπάνη αντιστοιχούσε στο 0,33% του ΑΕΠ. Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας επιβεβαιώνουν και ενισχύουν τα αποτελέσματα των προηγούμενων ερευνών κοινωνικού κόστους (2006 και 2016), όπου η συντριπτική πλειονότητα των δαπανών διοχετεύεται προς τον τομέα της επιβολής του νόμου.
Αναλυτικά, από τα €74.074.537 διαπιστώνεται ότι τα €57.441.311 (77,5%) αποτελούν το άμεσο κόστος επιβολής του νόμου. Τα €8.846.416 (11,9%) αποτελούν έμμεσο κόστος από τις απώλειες εισοδημάτων και παραγωγικότητας των χρηστών. Τα €5.152.327 (7%), αποτελούν το άμεσο κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Το €1.625.305 (2,2%) αποτελούν το άμεσο κόστος συντονισμού της ΑΑΕΚ και το €1.009.178 (1,4%) αποτελούν το άμεσο κόστος για πρόληψη και έρευνα. Με άλλα λόγια, η έρευνα καταδεικνύει ότι για κάθε €1 που ξοδεύεται για την πρόληψη, €1,61 διατίθενται προς την ΑΑΕΚ, €5,11 δαπανώνται στις δομές θεραπείας, €8,77 αντιστοιχούν σε απώλειες εισοδημάτων και €57 κοστίζει η επιβολή του νόμου.
Ο όρος «κοινωνικό κόστος» αναφέρεται στο κόστος, το οποίο επιβάλλει στην κοινωνία η ύπαρξη του φαινομένου της χρήσης παράνομων εξαρτησιογόνων ουσιών (θεραπεία, πρόληψη, επιβολή νόμου, απώλεια εισοδήματος, μείωση παραγωγικότητας). Σύμφωνα με τα κυριότερα ευρήματα της έρευνας, παρατηρείται μια διαχρονική τάση αυξημένης κατανομής κονδυλίων στον τομέα της επιβολής του νόμου, σε σχέση με τους υπόλοιπους τομείς. Παράλληλα, διαπιστώνεται δραστική μείωση στις δαπάνες για πρόληψη και έρευνα. Αυτό, σημαίνει πως εάν δεν δίνονται κονδύλια για να υπάρχει επαρκής θεραπεία, τότε αναπόφευκτα είναι πολύ δαπανηρή η καταστολή.
Πηγή: Philenews
