Ποίημα από τον φίλο Λούη Περεντό εμπνευσμένο από την σειρά των φωτογραφιών του “ Άλογα στη θάλασσα”
Τό’ βλεπα για χρόνια να έρχεται
να κρύβει μηνύματα στις σελίδες των βιβλίων
μου τό’λεγαν οι γέροι στα μπάρ
κάποτε θα πρέπει να καταλάβω ότι
«σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν»
κι έλεγα
«εγώ δε θα γεράσω ποτέ
θα μεγαλώσω
και θα μπορώ να έχω αυτά που πάντα ονειρευόμουν»
Γυρίζουν οι χρόνοι σα βουή
μπαίνουν στις σπηλιές της αθωότητας
κι αρπάζουν τα νέα κουτάβια
μένουν ορφανές οι σκέψεις και τα όνειρα
κανένας δε νοιάζεται για τη σιωπή
περνούν οι μνήμες από κλειδαρότρυπες
πηρουνιάζουν τη ψίχα της ψυχής.
ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
Φωτογραφία από την σειρά “Αλόγα στη Θάλασσα”.
Copyright 2020 Harris Maratheftis
Διαβαστε επισης