Εργοδότες αντιδρούν στην προειδοποίηση Ζέτας για πλεονασμούς

Το ΚΕΒΕ έγινε χθες ο πρώτος κοινωνικός εταίρος που αντέδρασε στη δήλωση-προειδοποίηση, την περασμένη Τρίτη, της υπουργού Εργασίας ότι πολλοί εργοδότες που απολύουν ή θα απολύσουν εργοδοτούμενους ως πλεονάζον προσωπικό δυνατό να κληθούν να πληρώσουν οι ίδιοι τις αποζημιώσεις προς τους απολυμένους και όχι το Ταμείο Πλεονασμού.

Η υπουργός είχε επικαλεστεί νομολογία του δικαστηρίου, χωρίς να αναφερθεί σε συγκεκριμένες αποφάσεις, σύμφωνα με την οποία μια πρόσκαιρη-παροδική μείωση του κύκλου εργασιών μίας επιχείρησης δεν δικαιολογεί απολύσεις λόγω πλεονασμού. Με βάση όσα είπε στην κοινοβουλευτική Επιτροπή Εργασίας, προκύπτει ότι η Ζέτα Αιμιλιανίδου θεωρεί πως η παρούσα ύφεση και η μείωση κύκλου εργασιών για εκατοντάδες επιχειρήσεις λόγω των συνεπειών της πανδημίας συνιστούν παροδική εξέλιξη, που εμπίπτει στο γράμμα και το πνεύμα της αναφερθείσας νομολογίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Εγκρίθηκαν 5 συν 2 σχέδια για στήριξη της απασχόλησης

Από την άλλη, ένα σημαντικό μέρος των επιχειρήσεων που προωθούν ή εξετάζουν πλεονασμούς υποστηρίζουν ότι η μείωση του κύκλου εργασιών τους ξεκίνησε πολύ πριν την πανδημία του κορωνοϊού και απλώς η κατάσταση επιδεινώθηκε στην παρούσα φάση.

Αντιδράσεις εργοδοτών

Το ΚΕΒΕ, με χθεσινή του ανακοίνωση ενημερώνει ότι θα έχει επαφές το επόμενο διάστημα με το Υπουργείο Εργασίας, ώστε να αποσαφηνιστεί η θέση του ως προς τις ενέργειες των εργοδοτών μετά τη λήξη των σχεδίων στήριξης και του χρονοδιαγράμματος που η κυβέρνηση έθεσε ως προς την απαγόρευση απολύσεων. Το ΚΕΒΕ εν ολίγοις υποστηρίζει ότι μετά το πέρας της περιόδου κατά την οποία κάποιες επιχειρήσεις έλαβαν στήριξη και είχαν υποχρέωση να αποφύγουν απολύσεις, παύει να υπάρχει αυτός ο περιορισμός και οι εργοδότες πρέπει να αφεθούν να αποφασίσουν πώς θα διαχειριστούν το προσωπικό τους, στη βάση του σημερινού κύκλου εργασιών και της ρευστότητας τους.

Συγκεκριμένα, το ΚΕΒΕ αναφέρει ότι η δήλωση της υπουργού Εργασίας ότι οι επιχειρήσεις που ενδεχόμενα θα προχωρήσουν σε πλεονασμό προσωπικού θα πρέπει να αποζημιώσουν οι ίδιες το προσωπικό που θα απολυθεί προκαλεί ερωτηματικά και απορίες. Αφού ενημερώνει ότι έγινε δέκτης πολλών μηνυμάτων δυσαρέσκειας από μέλη του, προσθέτει: «Το ΚΕΒΕ θεωρεί ότι, από τη στιγμή που οι επιχειρήσεις που εντάχθηκαν στα Ειδικά Σχέδια τήρησαν τα χρονοδιαγράμματα περί απολύσεων και το κράτος αδυνατεί να συνεχίσει τη στήριξη του για όλες τις επιχειρήσεις λόγω δημοσιονομικών περικοπών, εναπόκειται στις ίδιες να αποφασίσουν κατά πόσο, ως αποτέλεσμα μείωσης όγκου εργασιών και ρευστότητας, είναι σε θέση να κρατήσουν το σύνολο του προσωπικού τους». Στη συνέχεια, το Επιμελητήριο παραπέμπει στον νόμο Περί Τερματισμού Απασχόλησης «όπου καθορίζονται και οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να προβεί μια επιχείρηση σε πλεονασμούς, τον οποίο όλοι μας πρέπει να σεβόμαστε».

Τι λέει ο νόμος

Το άρθρο 18 του Περί Τερματισμού Απασχόλησης νόμου αναφέρει ότι ένας εργοδοτούμενος είναι πλεονάζον προσωπικό μεταξύ άλλων όταν η απασχόληση του τερματίζεται λόγω αναστολής των εργασιών της επιχείρησης, εκσυγχρονισμού/εκμηχάνισης που ελαττώνει τον αριθμό των αναγκαίων εργαζομένων, κατάργησης τμημάτων της επιχείρησης, έλλειψης παραγγελιών/πωλήσεων και λόγω «περιορισμού του όγκου της εργασίας ή της επιχείρησης». Δεν διευκρινίζεται στο άρθρο 18 κατά πόσο ο περιορισμός του όγκου εργασιών πρέπει να παρατηρείται για συγκεκριμένο συνεχές διάστημα και πολύ περισσότερο δεν αναφέρεται πόσο πρέπει να είναι το διάστημα της παρατηρούμενης μείωσης.

Η νομολογία

Προβληματισμό για τα κριτήρια πλεονασμού αναπτύσσει και ο δικηγόρος Δημήτρης Καΐλης, του γραφείου Prountzos & Prountzos LLC, ο οποίος σε ανάλυσή του αναφέρει πως οι λόγοι απόλυσης πλεονασμού έχουν εξετασθεί και αναλυθεί πολλάκις μέσω αποφάσεων, τόσο του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, όσο και του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Αναφερόμενος στον περιορισμό του όγκου της εργασίας, σημειώνει ότι είναι ο συχνότερος λόγος πλεονασμού και, επειδή είναι ο μοναδικός λόγος που σχετίζεται με την οικονομική πτυχή μιας επιχείρησης, φαίνεται να γίνεται επίκληση του από τους εργοδότες και αυτή την περίοδο. Σύμφωνα με τον κ. Καΐλη, «τα κριτήρια που έχουν τεθεί από τη νομολογία είναι αρκετά αυστηρά, ώστε να καταδειχθεί τέτοιος λόγος πλεονασμού. Μεταξύ άλλων, πέραν της απόδειξης μείωσης του όγκου εργασιών και των τρόπων τεκμηρίωσης της, πρέπει τέτοια μείωση να μην είναι εποχιακή ή περιοδική, ενώ λαμβάνεται υπόψη ο συνήθης κύκλος εργασιών της επιχείρησης στη διάρκεια των τελευταίων ετών».

Ο Δ. Καΐλης επικαλείται την απόφασηΑ. Ιάσωνος Λτδ v. Χρίστου κ.ά. (1994) 1 ΑΑΔ 703, σελ. 706: «Εποχιακή ή περιοδική μείωση του όγκου της εργασίας, η οποία αφήνει ανεπηρέαστο τον όγκο της εργασίας, επιμετρούμενο μέσα στο συνήθη κύκλο της εμπορικής δραστηριότητας του εργοδότη, δεν συνιστά λόγο για τον τερματισμό της απασχόλησης λόγω πλεονασμού. Ο όγκος των εργασιών επιχείρησης έχει όχι μόνο εποχιακές αλλά και καθημερινές αυξομειώσεις και διακυμάνσεις. Αν γινόταν δεκτή η θέση των εφεσειόντων, θα διανοιγόταν η οδός για την καταστρατήγηση του οικοδομήματος του νόμου που συναρτά τον πλεονασμό με τα αντικειμενικά δεδομένα της επιχείρησης. Ο όγκος εργασίας προσδιορίζεται με βάση σταθερό παρονομαστή που αντανακλά τον όγκο της εργασίας του εργοδότη στο πλαίσιο του συνήθους κύκλου της επιχειρηματικής του δραστηριότητας και αυτή η σημασία που ενέχει ο όρος ‘όγκος εργασίας’ στο πλαίσιο του άρθρου 18(γ)(vii) του Ν. 24/67 (όπως έχει τροποποιηθεί)».

Κάθε περίπτωση ξεχωριστά

Στη συνέχεια της ανάλυσής του για τους λόγους πλεονασμού, ο Δημήτρης Καΐλης σημειώνει: «Κάθε περίπτωση απόλυσης λόγω πλεονασμού εξετάζεται σύμφωνα με τα δικά της περιστατικά και εάν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος πλεονασμού, ο οποίος δικαιολογείται, τότε ο εργοδοτούμενος θα αποζημιωθεί από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού. Εντούτοις, ως προκύπτει αβίαστα από την κυπριακή νομολογία, αλλά και ως διαμηνύουν οι αρμόδιοι, απολύσεις λόγω πλεονασμού λόγω μιας παροδικής κατάστασης, ως η υφιστάμενη κατάσταση που επικρατεί και λόγω μείωσης του κύκλου εργασιών των τελευταίων μηνών μιας επιχείρησης, πιθανότατα δεν θα γίνουν αποδεκτές από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού. Σε τέτοια περίπτωση, ο εργοδότης θα πρέπει να καταβάλει αποζημιώσεις στον εργοδοτούμενο για παράνομο τερματισμό της απασχόλησης του».

Από την τελευταία παράγραφο, ωστόσο, συνάγεται πως ακόμα και αν οι οκτώ μήνες επηρεασμού από την πανδημία θεωρηθούν παροδική μείωση κύκλου εργασιών, σε βαθμό που να μη γίνει δεκτή η αποζημίωση των απολυθέντων από το Ταμείο Πλεονασμού, μια επιχείρηση θα μπορέσει να πείσει ευκολότερα το δικαστήριο για την ανάγκη πλεονασμών αν αποδείξει ότι η μείωση του όγκου εργασιών της δεν ταυτίζεται χρονικά με την πανδημία ή ότι παρουσιάζει συνεχή αυξητική τάση.

Πηγή: Philenews