Κοιμάται σε πάρκα και πλατείες
κάτω από θάμνα
παρέα μ’ερπετά και ζουζούνια.
Τον βλέπω κάθε μεσημέρι
να βαδίζει με ύφος ένοχου παιδιού
όταν γεμίζει τι ς τσέπες του αθασούθκια*
και βγάζει από την άλλη το αλάτι
για ν’απολαύσει τη ξινή απαγόρευση.
Στο βάθος του πάρκου
μια ροδιά που ασκήτεψε
τον ταϊζει όσο κρατεί το καλοκαίρι
κι αυτός της λέει ευχαριστώ
κρύβοντας μ’ενοχή
το σύμβολο της ευτυχίας του.
Να κλέβεις , παιδί μου,
και να μου γράφεις τις αμαρτίες σου
όσο για την Οσία Ροδιά των πάρκων
να τη θυμάσαι και να τιμάς τη μνήμη της
όταν θα γίνουν όλα μακρινά
και θά’ χεις σπίτι, γυναίκα και παιδιά.
ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
15.9.2020
Αθασούθκια= Τσάγαλα
