Έχω στιβαγμένα
ποιήματα αγχολυτικά
μια αποθήκη με κλιματισμό
όπου τα ράφια λυγίζουν από φόβο
λέξεις βαριές με λεπίδια
αρχειοθετημένα συναισθήματα.
Κάθε που ταράζεται ο ύπνος μου
ανοίγουν οι φρουροί τις πύλες
σαστίζω να διαλέξω
άλλα γράφουν οι συνταγές
κι άλλα ψάχνει η ψυχή μου.
Το αποτέλεσμα είναι τελεσίδικο.
Αυτά που θεραπεύουν τη ψυχή
επιστρατεύονται αυτοστιγμής
κάνουν την ίαση ανώδυνη
κι ο κόσμος δεν έχει πια
ειδήσεις που μαυρίζουν
το άχραντο φως της μέρας.
ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
20.8.2020
